Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja refleksja jest taka, że ludzie są popierdoleni.

Moja refleksja jest taka, że ludzie są popierdoleni.

Najważniejsze co mam do zrobienia, to zorganizowanie własnego życia. Zastanowienie się czego pragnę, o czym marzę, czego potrzebuję - a potem znalezienie sposobu, żeby to zrealizować.

Najważniejsze co mam do zrobienia, to zorganizowanie własnego życia. Zastanowienie się czego pragnę, o czym marzę, czego potrzebuję - a potem znalezienie sposobu, żeby to zrealizować.

Dziewczyna ta nigdy nie żyła rzeczywistością, dlatego też nigdy w rzeczywistości nie umarła.

Dziewczyna ta nigdy nie żyła rzeczywistością, dlatego też nigdy w rzeczywistości nie umarła.

Nie cel jest ważny, ale bieg ku niemu, ktory jest zaiste wszystkim, co warto w życiu czynić. Nie doskonałość (...) lecz ściganie jej, cudowna samotność długodystansowca.

Nie cel jest ważny, ale bieg ku niemu, ktory jest zaiste wszystkim, co warto w życiu czynić. Nie doskonałość (...) lecz ściganie jej, cudowna samotność długodystansowca.

...wynosząc w ten sposób intelekt nad wszystko inne w świecie i wprowadzając go na tron aż pod sklepione niebiosa na niedostępnej wysokości. A potem wymyśla niebo, w którym nigdzie nie znajdziesz ani strzępka intelektu!

...wynosząc w ten sposób intelekt nad wszystko inne w świecie i wprowadzając go na tron aż pod sklepione niebiosa na niedostępnej wysokości. A potem wymyśla niebo, w którym nigdzie nie znajdziesz ani strzępka intelektu!

Anatomia jest w sztuce tematem ogromnym i wymagającym szacunku - tak jak sam człowiek.

Anatomia jest w sztuce tematem ogromnym i wymagającym szacunku - tak jak sam człowiek.

Głupcem wolno być każdemu, ale pod jednym warunkiem: żeby nie dawał złego przykładu. Od głupców wymaga się jednego tylko: uczciwości.

Głupcem wolno być każdemu, ale pod jednym warunkiem: żeby nie dawał złego przykładu. Od głupców wymaga się jednego tylko: uczciwości.

Tym co rzeczywiście wiąże ludzi ze sobą, jest typ ich kultury - wspólne idee i sposób życia.

Tym co rzeczywiście wiąże ludzi ze sobą, jest typ ich kultury - wspólne idee i sposób życia.

Niby to oczywiste, że źródło agresji kryje się w głupocie, ale cholernie trudno dostrzec tę prawidłowość u siebie.

Niby to oczywiste, że źródło agresji kryje się w głupocie, ale cholernie trudno dostrzec tę prawidłowość u siebie.

Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi.

Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi.

str. 152 "Uczłowieczenie" istoty ludzkiej polega na tym, że przeżywa ona, hamuje się, kontroluje, przejawia refleksje, dąży do osiągniecia coraz wyższego poziomu własnej osobowości. John Keats zwraca uwagę, że nie do pomyślenia jest rozwój człowieka bez udziału w tym rozwoju zarówno jego smutków, jak i radości. Smutek, depresja, niezadowolenie z siebie, poczucie wstydu, poczucie winy i niższości są nieodzowne, w rozwoju, tak samo jak przeżywanie uczuć radości i twórczości. Dobre samopoczucie, które przejawia się okresowo, może cechować człowieka rozwijającego się, ale może - w pewnym zespole objawów - towarzyszyć także ciężkim schorzeniom psychicznym lub schorzeniom o podłożu organicznym (porażenie postępowe, choroba Korsakowa, zespoły maniakalne), natomiast złe samopoczucie może nieraz towarzyszyć procesom przyspieszonego rozwoju. Znane jest powiedzenie Herberta Spencera, że woli być niezadowolonym Sokratesem niż zadowolonym zwierzęciem. Wiemy, że w pewnych okresach odznaczających się intensywnym rozwojem psychicznym (okres przekory, okres dojrzewania) przeważają nastroje ujemne. Oczywiście nie należy przypuszczać, aby trwały, niezmienny nastrój smutku i przygnębienia mógł mieć charakter twórczy. Dla twórczości charakterystyczny jest w pewnych etapach nastrój hipomaniakalny, euforyczny, a w innych - stan medytacji, depresji, smutku, oschłości.

str. 152 "Uczłowieczenie" istoty ludzkiej polega na tym, że przeżywa ona, hamuje się, kontroluje, przejawia refleksje, dąży do osiągniecia coraz wyższego poziomu własnej osobowości. John Keats zwraca uwagę, że nie do pomyślenia jest rozwój człowieka bez udziału w tym rozwoju zarówno jego smutków, jak i radości. Smutek, depresja, niezadowolenie z siebie, poczucie wstydu, poczuci...

Człowiek rozsądny przystosowuje się do świata; nierozsądny nie ustaje w próbach przystosowania świata do siebie. Zatem cały postęp zależy od ludzi nierozsądnych.

Człowiek rozsądny przystosowuje się do świata; nierozsądny nie ustaje w próbach przystosowania świata do siebie. Zatem cały postęp zależy od ludzi nierozsądnych.