„W dżungli życia” to, ogólnie rzecz biorąc, poradnik prezentujący, jak według autorki można osiągnąć szczęście w życiu. Opisując swoje doświadczenia, Pawlikowska stara się przekonać odbiorcę do określonego sposobu myślenia, dzięki któremu jej samej udało się zyskać spokój wewnętrzny i spełnić swoje marzenia.
Jako że do tej pory przeczytałam już całkiem sporo książek Pawlikowskiej, znam dobrze jej światopogląd i choć nie wszystkie jej uwagi uważam za do końca słuszne, jest mi on dość bliski ze względu na różne elementy stoickie, jakie autorka propaguje: czyli np. skupianie się na tym, nad czym ma się kontrolę, niemartwienie się na zapas, nieprzejmowanie opinią innych.
Podtytuł książki to „Poradnik dla dziewczyn i chłopców (oraz niektórych dorosłych)”, co sugeruje, iż głównym adresatem treści miałyby być osoby młode. Pawlikowska podkreśla to za pomocą wielokrotnego odwoływania się do swoich doświadczeń szkolnych i lat młodości, ale nie jestem przekonana, czy całość na pewno zainteresowałby i spodobałaby się nastolatkom. Porady autorki bowiem można chyba zrozumieć dopiero wtedy, gdy samemu się jest już starszym i posiada kontekst w postaci swoich przeżyć – dla kogoś, kto dopiero stawia swoje pierwsze kroki w świecie dorosłości, te porady wydawałyby się pewnie dość puste, a może nawet górnolotne.
To, w jaki sposób czytelnik podejdzie i odbierze wywody Pawlikowskiej, jest uzależnione w głównej mierze od jego własnych, indywidualnych przekonań. Ja myślę, że aby być szczupłym i zdrowym, nie wystarczy zażywać  ruchu i całymi dniami jeść wyłącznie owoce, ale zgadzam się z autorką, że żyjemy w kulturze, która stanowczo zbyt mało stawia na jednostkę i nie uczy zdrowego egoizmu. Myślę, że „W dżungli życia” to książka to chwilę poświęconą samemu sobie – na to, by poddać refleksji swoje życie i zastanowić trochę nad sobą.

„W dżungli życia” to, ogólnie rzecz biorąc, poradnik prezentujący, jak według autorki można osiągnąć szczęście w życiu. Opisując swoje doświadczenia, Pawlikowska stara się przekonać odbiorcę do określonego sposobu myślenia, dzięki któremu jej samej udało się zyskać spokój wewnętrzny i spełnić swoje marzenia.
Jako że do tej pory przeczytałam już całkiem sporo książek...

Przez prawie cały czas spędzony z książką nie opuszczała mnie myśl, że chciałabym mieć ją w swojej biblioteczce; bym mogła w każdej chwili, kiedy mnie najdzie ochota, po nią sięgnąć. Bo choć autorka nie pisała w niej niczego, o czym czytelnik, zwłaszcza dorosły, by nie wiedział, to jednak potrafiła przedstawić to w taki sposób, by uświadomić nas, że nawet jeśli rzeczywiście o tym wszystkim wiemy, to jednak w codziennym zabieganiu, o tym zapominamy. I tak, na przykład zamiast cieszyć się z każdego dnia, z tego, co mamy, do czego już doszliśmy, potrafimy tylko wściekać się, narzekać i przenosić tę złą energię na innych. Dlatego też ja sama po lekturze tego poradnika postanowiłam, że z każdego kolejnego dnia będę starała się wyciskać jak najwięcej dobrego. Zanim odpowiem komuś coś przykrego, najpierw policzę do dziesięciu i pozwolę, by złe emocje wyparowały.
Autorka zaznacza wielokrotnie, że ważne jest, by każdy sam kierował własnym życiem, bo nikt poza nami samymi tego za nas nie zrobi, a jeśli już, to na pewno nie będzie kierował się naszym dobrem.
Poradnik napisany w bardzo przystępny sposób, szybko się czyta, tym bardziej, że rozdziały są bardzo krótkie. Polecam zwłaszcza osobom, które dopiero wkraczają w dorosłość i nie wiedzą jaką życiową drogę obrać.
"W dżungli życia" to z pewnością lepsza pozycja Beaty Pawlikowskiej, niż ostatnio przeze mnie przeczytana "Blondynka w Japonii".

Przez prawie cały czas spędzony z książką nie opuszczała mnie myśl, że chciałabym mieć ją w swojej biblioteczce; bym mogła w każdej chwili, kiedy mnie najdzie ochota, po nią sięgnąć. Bo choć autorka nie pisała w niej niczego, o czym czytelnik, zwłaszcza dorosły, by nie wiedział, to jednak potrafiła przedstawić to w taki sposób, by uświadomić nas, że nawet jeśli rzeczywiście...

Nie przepadam za Panią Pawlikowską, nie lubię programów z jej udziałem, nie lubię jej audycji dlatego też kiedy wpadła mi w ręce jej książka podeszłam do niej z ogromną rezerwą. Jakież było moje zdziwienie kiedy czytając "W dżungli życia" wraz z każdą kolejną stroną wkręcałam się w ten poradnik maksymalnie mocno. Książka zmusiła mnie do myślenia, zastanowienia się nad sobą, do zapisania na na kartce rzeczy, które w sobie lubię jak i tych które w sobie chciałabym zmienić.
Jestem na takim etapie życia, że właśnie w tej książce znalazłam wiele tematów, które na dzień dzisiejszy są dla mnie bardzo ważne. Tematów, które chciałabym naprawić, zniszczyć, zmienić badź wzmocnić. Do tego wszystkiego książka napisana jest prostym i przyswajalnym językiem, człowiek nie męczy się czytaniem "ę" oraz "ą", ponieważ od pierwszej strony masz wrażenie, że to "dżungla" od człowieka dla człowieka.
Pani Beato, dzięki za ten poradnik. Serio!
Polecam.:)

Nie przepadam za Panią Pawlikowską, nie lubię programów z jej udziałem, nie lubię jej audycji dlatego też kiedy wpadła mi w ręce jej książka podeszłam do niej z ogromną rezerwą. Jakież było moje zdziwienie kiedy czytając "W dżungli życia" wraz z każdą kolejną stroną wkręcałam się w ten poradnik maksymalnie mocno. Książka zmusiła mnie do myślenia, zastanowienia się nad sobą,...

W dżungli życia Beaty Pawlikowskiej to poradnik zawierający wiele cennych rad i mądrych przemyśleń dotyczących życia, wyborów życiowych, realizacji marzeń i pokazujący jak wiele zależy od nas samych. Rozdziały są krótkie, każdy opisuje inne zagadnienie. Czytelnik znajdzie tutaj nie tylko wskazówki, ale też przykłady z życia pani Beaty, to jak sama zmagała się z bulimią, anoreksją czy używkami. I jak udało jej się pokonać własne słabości. Jak zwalczyć uczucie osamotnienia i niezrozumienia. Na własnym przykładzie autorka pokazuje, że można zmienić swoje życie, ale przede wszystkim trzeba tego chcieć. I mieć na to odwagę. Na koniec mamy kilka krótkich opowiadań napisanych przez Beatę Pawlikowską w czasach młodzieńczych. Do tego ciekawe cytaty warte wykorzystania w życiu, rysunki, zdjęcia z podróży. Polecam.

W dżungli życia Beaty Pawlikowskiej to poradnik zawierający wiele cennych rad i mądrych przemyśleń dotyczących życia, wyborów życiowych, realizacji marzeń i pokazujący jak wiele zależy od nas samych. Rozdziały są krótkie, każdy opisuje inne zagadnienie. Czytelnik znajdzie tutaj nie tylko wskazówki, ale też przykłady z życia pani Beaty, to jak sama zmagała się z bulimią,...

kiedy czytałam tą książkę, byłam młodsza, i powiem, że dużo mi wtedy dała. Teraz jednak jestem na zupełnie innym etapie życia i trochę mnie ta 'zbuntowana' dziewczyna męczy. Mimo tego jest w tym jakieś przesłanie, myślę, że dla kogoś w sytuacji zagubienia może być bardzo pomocna. Raczej dla odbiorców między 20-30 rokiem życia.

kiedy czytałam tą książkę, byłam młodsza, i powiem, że dużo mi wtedy dała. Teraz jednak jestem na zupełnie innym etapie życia i trochę mnie ta 'zbuntowana' dziewczyna męczy. Mimo tego jest w tym jakieś przesłanie, myślę, że dla kogoś w sytuacji zagubienia może być bardzo pomocna. Raczej dla odbiorców między 20-30 rokiem życia.

Jest to fajna książka dla nastolatków, tak mi się przynajmniej wydaje. Spodobało mi się jak autorka miała problemy ale uporała się z nimi. Miała anoreksję i bulimię i przeszła do zdrowego odżywiania. Dużo podróżuje i wogóle podróż dla mnie jest czymś pięknym, bo człowiek odkrywa świat, ma szersze spojrzenie na różne pewne sprawy tak jak powinniśmy doceniać to jakie mamy demokratyczne państwo a w innych krajach nie ma, a zarazem też możemy sprawić radość innym ludziom biednych dając nawet dobro od siebie. Dodam że autorka zaczęła od zera, bez pieniędzy, sama musiała radzić w pewnych ciężkich chwilach.. Nie ukrywam ten fakt, że trochę w niektórych fragmentach\rozdziałach nudziła mi ta książka. Ale jest OK i dlatego oceniam na 4 (może być) :) Sama nawet chciałabym napisać taką podobną książkę, czy to się uda to się okaże ;)
Niektóre fragmenty wydrukowałam je i zachowałam dla siebie, dlatego uważam, że nie powinniśmy o tym zapominać albo przynajmniej żebyśmy wiedzieli o tym:
-,, a im bardziej byłam zmęczona, tym więcej znajdowałam w tym zadowolenia, radości i nowej siły'' i muszę się z tym zgodzić bo aktywność fizyczna jest dla mnie ważna, czuję się wtedy po nim lepiej.
-,,Robię to, bo CHCĘ to zrobić, zależy mi na tym, to jest dla mnie dobre''. Przymus jest najgorszym rozwiązaniem. ŻYJE SIĘ PO TO ŻEBY ŻYĆ A NIE DOŻYĆ.
-,, dieta nie może być karą, którą nakładam na siebie'' i to jest sedno tego współczesnego świata jeśli chodzi o zdrowe odżywianie. Dieta dla mnie zwanym zdrowym odżywianiem jest tym co powinniśmy się cieszyć, a nie męczyć. Zdrowe jedzenie również jest dobre!
-,,Wysiłek sprawia, że krew szybciej krąży, serce mocniej bije, złe myśli uciekają, a razem ze słońcem i wysiłkiem pojawiają się radość i pozytywna energia'' Fajnie jest wyjść na dwór, pospacerować, pojeździć rowerem, cieszyć się dniem dzisiejszym..czy to nie jest takie piękne?
-,, Odkryłam też, że nie warto oszczędzać na jedzeniu, bo tym samym próbujesz zaoszczędzić na własnym zdrowiu. Nie traktuj swojego ciała jak śmietnika, do którego można wrzucić rzeczy nadpsute albo nie pierwszej świeżości'' i tak właśnie kiedyś czasami wolałam kupować tą żywność tanią jak hot dog za 6 złoty na obiad, co w efekcie jest nienormalne :p PS źle się po nim czuję, jakbym była ociężała, to po co ja kupiłam hm..
W Polsce żywność jest taka jak jest, ale kiedyś zagranicą poznam smaki warzyw i owoców! :)
-,,efekt uzyskuje tylko ten, kto pracuje nad sobą''
-,, zasada mojej diety jest prosta; jem tylko wtedy kiedy jestem głodna'' , pamiętajcie też żeby pić wodę, bo mózg czasem oszukać może z podjadaniem ;p
-,,ktoś zaprasza mnie na poniedziałek rano spotkanie nawet w bardzo ważnym celu, ja odpowiadam; - przepraszam, w poniedziałek rano jestem zajęta'' - no niestety nie możemy się rozdwoić, czas dla siebie też jest ważny, nie róbmy ciągle coś dla innych, bo okaże się że droga donikąd nie zaprowadzi
-,, trzeba przyzwyczaić umysł , że codziennie o tej samej porze będzie się gimnastykował'' i to jest ważne, bo na myśli wszedł mi takie powiedzonko, które Bill Gates najbardziej się bał, czyli ,, nie chcę żeby mój mózg przestał działać'' nie chodzi tu o chorobę czy wypadki które każdego może zdarzyć ale o to co my robimy? Trzeba zadać sobie to pytanie. Powinniśmy wykorzystać swój potencjał mózgu, tworzyć, myśleć..

Jest to fajna książka dla nastolatków, tak mi się przynajmniej wydaje. Spodobało mi się jak autorka miała problemy ale uporała się z nimi. Miała anoreksję i bulimię i przeszła do zdrowego odżywiania. Dużo podróżuje i wogóle podróż dla mnie jest czymś pięknym, bo człowiek odkrywa świat, ma szersze spojrzenie na różne pewne sprawy tak jak powinniśmy doceniać to jakie mamy...

Podziwiam panią Pawlikowską za tak interesującą książkę. Polecam wszystkim dziewczynom.

Podziwiam panią Pawlikowską za tak interesującą książkę. Polecam wszystkim dziewczynom.

Książkę szybko się czyta, jednak nie wiem dlaczego, ale ostatnie rozdziały strasznie opornie mi szły, szczególnie ten o yerba macie, który właściwie nie miał żadnego przesłania itd.
Dotąd nie wiedziałam kim jest Beata Pawlikowska, właściwie nie wiem czy bym się z nią polubiła, gdy była nastolatką. Niektóre jej poglądy są okej, niektóre mi osobiście nie pasowały, jednak sama książka jest całkiem w porządku, żeby oderwać myśli.
Ostatecznie moja ocena to 6,5/10

Książkę szybko się czyta, jednak nie wiem dlaczego, ale ostatnie rozdziały strasznie opornie mi szły, szczególnie ten o yerba macie, który właściwie nie miał żadnego przesłania itd.
Dotąd nie wiedziałam kim jest Beata Pawlikowska, właściwie nie wiem czy bym się z nią polubiła, gdy była nastolatką. Niektóre jej poglądy są okej, niektóre mi osobiście nie pasowały, jednak...

To dobra pozycja. Ciekawa. Daje do myślenia. Przemieszcza
Nas w rejony nieznane, albo raczej takie,
Które są skryte w podświadomości.

To dobra pozycja. Ciekawa. Daje do myślenia. Przemieszcza
Nas w rejony nieznane, albo raczej takie,
Które są skryte w podświadomości.

trochę mądrości w tej książce znalazłam, podoba mi się podejście autorki... widać w tej książce wpływ własnych doświadczeń, być może niektóre wnioski są na własnych błedach sformułowane

trochę mądrości w tej książce znalazłam, podoba mi się podejście autorki... widać w tej książce wpływ własnych doświadczeń, być może niektóre wnioski są na własnych błedach sformułowane