Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Za zasłoną milczenia" Żanety Pawlik to opowieść o życiu, wolności i odpowiedzialności, której głównymi bohaterkami są Klara i Dorota. Autorka wnikliwie analizuje psychologiczne i emocjonalne aspekty ich życia, tworząc historię pełną złożoności i głębi.
Klara Sosnowska po dziesięciu latach posługi u anastazjanek podjęła radykalne kroki, przestała oszukiwać samą siebie i opuściła zakon. Do podjęcia tej niełatwej decyzji przyczyniła się tragiczna śmierć jej brata, Andrzeja.
Była zakonnica po opuszczeniu murów zakonu, brutalnie zderza się z rzeczywistością. Jej życie dotychczas było podporządkowane idei, jednak decyduje się na tak poważny krok, by odzyskać kontrolę nad własnym losem. Zderzając się z rzeczywistością poza murami klasztoru, Klara musi nauczyć się brać odpowiedzialność za własne decyzje i funkcjonować w społeczeństwie. To dla niej nowa, trudna wolność, która stawia ją przed wieloma wyzwaniami.
Z kolei Dorota Jasek, po czterech latach opuszcza więzienne mury w ramach warunkowego zwolnienia. Chce odzyskać syna, który od zapadnięcia wyroku skazującego jest pod opieką jej siostry, Weroniki. Karol, teraz już nastolatek, nie miał kontaktu z matką, gdy była w więzieniu.
Dorota pragnie odzyskać syna tak mocno, jak Weronika nie chciałaby go stracić Pomimo trudności i przeciwności losu, Dorota nie rezygnuje z walki o swoją wolność i szansę na ponowne nawiązanie relacji z Karolem.
Losy Klary i Doroty splatają się w pensjonacie Bryza, gdzie obie kobiety szukają schronienia i wytchnienia. Początkowo ich relacja jest pełna napięcia i wzajemnej niechęci. Z czasem jednak, dzięki wspólnym doświadczeniom i wzajemnemu wsparciu, zaczynają sobie ufać i budować przyjaźń.
Autorka w świetny sposób kreśli sylwetki bohaterek, odsłaniając ich mroczne sekrety i bolesne doświadczenia. Klara zmaga się z traumą z dzieciństwa i poczuciem winy, a Dorota próbuje zatuszować przeszłość i naprawić błędy młodości. Obie kobiety popełniają błędy, ale ich determinacja i siła woli budzą podziw, choć to postać Doroty była mi bliższa i wywołała więcej emocji. Mocno współczułam tej kobiecie!
"Za zasłoną milczenia" porusza wiele ważnych tematów, takich jak wolność, odpowiedzialność za własne życie i konsekwencje podjętych decyzji. Pokazuje siłę tkwiącą w ludziach, którzy potrafią podnieść się po upadku i walczyć o swoje szczęście. To nie tylko opowieść o drodze do wolności, lecz także o drodze do samopoznania i akceptacji.
"Za zasłoną milczenia" to historia o odwadze, determinacji i sile ludzkiego ducha, która pozostaje w pamięci czytelnika na długo po zakończeniu lektury.
Wspólpraca recenzencka z wydawnictwem Zysk i S-ka
Cała recenzja:www.czytelnika.pl/2024/04https:///kochac-drugiego-czowieka-mozna-dpiero.html

"Za zasłoną milczenia" Żanety Pawlik to opowieść o życiu, wolności i odpowiedzialności, której głównymi bohaterkami są Klara i Dorota. Autorka wnikliwie analizuje psychologiczne i emocjonalne aspekty ich życia, tworząc historię pełną złożoności i głębi.
Klara Sosnowska po dziesi...

Rozwiń

Zwiń

Aneta Jadowska to autorka, która zaskarbiła sobie moje serce już dawno temu, a to za sprawą historii o Garstce z Ustki. Lubię jej książki za humor, ciepło i wciągające fabuły. Z ciekawością sięgnęłam więc po “Tajemnica domu Uklejów", bo tam, choć Ustka ta sama, to bohaterki całkiem inne!
Oto Nina Rawicz po śmierci swojej przyjaciółki otrzymuje w spadku stary dom pod Ustką. Wraca więc z Niemiec do Polski, a przeprowadzka ma być dla niej początkiem nowego życia, szansą na spełnienie marzeń o pisaniu. Niestety, już pierwszego dnia Nina staje się główną podejrzaną o morderstwo. Na szczęście nie zostaje sama - z pomocą przychodzą jej dwie przyjaciółki: Agata, znana autorka kryminałów, i Zuza, pisarka pikantnych romansów. "Gracje", bo tak nazwały swój tercet dziewczyny, postanawiają rozwikłać tajemnicę domu Uklejów.
Nina to bohaterka, z którą z łatwością można się utożsamić. Jest sympatyczna, inteligentna i ma w sobie mnóstwo determinacji. Podziwiam ją za to, że pomimo przeciwności losu nie poddaje się i walczy o swoje szczęście.
Agata i Zuza to dwie barwne i charyzmatyczne postacie, które stanowią idealne dopełnienie Niny. Agata to twarda i pewna siebie kobieta, która nie boi się wyzwań. Zuza natomiast jest wesoła i spontaniczna, a do życia podchodzi z dużym dystansem.
Akcja powieści toczy się wartko, ale wyjaśnienie tajemnicy domu Uklejów nie należy do najłatwiejszych tym bardziej, że jej rozwikłanie ukryte jest gdzieś w mrokach przeszłości i pilnie strzeżonych rodzinnych tajemnicach.

Jednym z największych atutów książek Anety Jadowskiej jest humor. Autorka ma niezwykły talent do tworzenia zabawnych scen i dialogów, które bawią do łez. W "Tajemnicy domu Uklejów" humoru nie brakuje - śmieszne sytuacje przeplatają się z poważniejszymi wątkami, tworząc idealną mieszankę dla każdego czytelnika. A dodatkową zaletą powieści jest to, że jej akcja powieści rozgrywa się w Ustce, znanej nam już z wcześniejszego cyklu o Garstce. Z prawdziwą przyjemnością powróciłam więc do tego uroczego, nadmorskiego miasteczka. Jadowska z dużą dokładnością opisuje urokliwe zakątki Ustki, dzięki czemu miałam wrażenie, jakby sama tam była.
"Tajemnica domu Uklejów" to wciągająca książka. Czyta się ją szybko i z przyjemnością. Polecam ją wszystkim, którzy szukają lekkiej, ale interesującej lektury z nutką humoru i romansu.

Aneta Jadowska to autorka, która zaskarbiła sobie moje serce już dawno temu, a to za sprawą historii o Garstce z Ustki. Lubię jej książki za humor, ciepło i wciągające fabuły. Z ciekawością sięgnęłam więc po “Tajemnica domu Uklejów", bo tam, choć Ustka ta sama, to bohaterki całkiem i...

Rozwiń

Zwiń

"Polichromia" Joanny Jodełki to kryminalna opowieść osadzona w realiach współczesnego Poznania, która wciąga czytelnika w wir tajemniczych morderstw i zaklętych sentencji. To debiut Joanny Jodełki uhonorowany Nagrodą Wielkiego Kalibru dla najlepszej polskiej powieści sensacyjnej 2009 roku.
Akcja "Polichromii" skupia się wokół policyjnego śledztwa w sprawie morderstw, w których tradycyjne detektywistyczne metody okażą się niewystarczające, bo wymagają one nie tylko specjalistycznej wiedzy, ale intuicji i przenikliwości.
Pierwszą ofiarą jest emerytowany konserwator zabytków, majętny wdowiec, kolekcjoner dzieł sztuki, od lat samotnie mieszkający w willi na Sołaczu, jednej ze spokojniejszych dzielnic Poznania. Uwagę śledczych zwróci brak motywu rabunkowego, choć przede wszystkim dziwne upozowanie niemal nagiego ciała denata i pozostawione przez mordercę dwie łacińskie sentencje.
Dwie następne maksymy policja znajdzie również przy kolejnych zwłokach, człowieka od lat poświęcającego się pracy dla najuboższych i żyjącego w spartańskich warunkach. W poszukiwaniu seryjnego mordercy, który świetnie zna łacinę, policyjną ekipę wspomoże Magda Walichnowska, poliglotka, tłumaczka, specjalistka od symboliki religijnej i wizerunków świętych. Dzięki niej rutynowe działania detektywa Macieja Bartola i reszty ekipy śledczej zaczną przynosić efekty.
Głównym motorem napędowym powieści jest skomplikowana i pełna zwrotów akcji fabuła. Śledztwo w sprawie dwóch morderstw staje się coraz bardziej zagadkowe, a każdy kolejny trop prowadzi do nowych pytań i komplikacji. Autorka zręcznie miesza fakty z fikcją, wykorzystując motywy z historii i sztuki, co czyni fabułę jeszcze bardziej wciągającą. Liczne pułapki i zaskakujące zwroty akcji sprawiają, że trudno jest przewidzieć, co wydarzy się dalej, a rozwiązanie zagadki pozostaje tajemnicą do samego końca. Mroczny finał powieści związany w dodatku z jedną z najbardziej znanych polskich budowli zabytkowych naprawdę robi wrażenie!

Niezwykle ważnym aspektem powieści jest jej głęboko zakorzenione tło obyczajowe oraz precyzyjnie sportretowane postaci drugoplanowe spośród których wyróżnia się nieco apodyktyczna i niezwykle rozsądna matka Bartola. Jednakże, choć kobiece postacie są wyjątkowo silne i energiczne, brakuje równowagi pomiędzy nimi a głównymi bohaterami męskimi. Komisarz Bartol, mimo swojej profesjonalnej kompetencji, prezentuje się jako irytujący syn i nieczuły ojciec, co może zniechęcić do niego niektórych czytelników. Nie można jednak zaprzeczyć, że autorka doskonale balansuje pomiędzy wątkiem kryminalnym a wątkiem obyczajowym, co sprawia, że lektura staje się interesująca i angażująca. Wątek romansowy, chociaż zawiły, przyczynia się do dynamiki fabuły.

"Polichromia" to nie tylko wciągająca powieść kryminalna, ale również interesujący obraz współczesnego Poznania. Autorka ukazuje mroczną stronę miasta, skrytą pod płaszczykiem pozornej normalności. Przestępczość, korupcja i problemy społeczne stają się tłem dla rozgrywającej się tragedii.
Ogólnie rzecz biorąc, "Polichromia" to powieść, która zasługuje na uwagę fanów gatunku kryminalnego. Erudycja autorki oraz świetnie wykreowana atmosfera średniowiecznej symboliki dodają głębi tej historii, a wciągająca fabuła, dopracowane postaci i mroczny klimat czynią z niej interesującą lekturą. Polecam ją wszystkim lubiącym dobre kryminały!
Tę powieść Joanny Jodełki poznałam w formie audiobooka. Niestety, jej głosowa interpretacja nie bardzo przypadła mi do gustu z uwagi na zbyt monotonny głos lektora.
Współpraca barterowa z Word Publishing International AB

"Polichromia" Joanny Jodełki to kryminalna opowieść osadzona w realiach współczesnego Poznania, która wciąga czytelnika w wir tajemniczych morderstw i zaklętych sentencji. To debiut Joanny Jodełki uhonorowany Nagrodą Wielkiego Kalibru dla najlepszej polskiej powieści sensacyjnej...

Rozwiń

Zwiń

W „Czarnej krwi” Krzysztof Bochus udowodnił, że potrafi pisać wciągające kryminały z nietuzinkowym bohaterem. W „Kruchym lodzie” autor stawia poprzeczkę jeszcze wyżej, serwując nam mrożącą krew w żyłach historię, która nie pozwala odłożyć książki na bok.
Powieść skupia się na poszukiwaniu zaginionej przed laty Karoliny, siostry Agnieszki, partnerki Marka Smugi. Detektyw angażuje się w sprawę bez reszty, a śledztwo prowadzi go do mrocznych zakamarków Afryki. Tropów jest mnóstwo, a każdy z nich wydaje się prowadzić na manowce. Bochus wodzi czytelnika za nos, umiejętnie dozując napięcie i zaskakując zwrotami akcji.
Siłą „Kruchego lodu” są nie tylko wciągająca fabuła, ale również doskonale wykreowane postacie. Marek Smuga to bohater z krwi i kości, ze swoimi wadami i demonami przeszłości. Nie jest typowym twardzielem, ale jego inteligencja i determinacja sprawiają, że kibicujemy mu od pierwszych stron. Smuga nie jest jednowymiarowym bohaterem, lecz osobą pełną sprzeczności i emocji, co sprawia, że czytelnik z łatwością się z nim utożsamia. Na uwagę zasługuje również Agnieszka, siostra Karoliny, która zmaga się z traumą zaginięcia siostry i żalem do Smugi.
Akcja powieści rozgrywa się w dużej części w Afryce, co nadaje jej dodatkowego kolorytu. Bochus znakomicie opisuje afrykański klimat i kulturę, tworząc tło, które nie tylko jest egzotyczne, ale również mroczne i niebezpieczne. Afryka staje się niemalże drugim bohaterem powieści, skrywając swoje sekrety i rzucając wyzwania bohaterom. Owszem, autor dokonał na pewno szczegółowego researchu, przygotowując sie do napisania tej książki, przeszkadzały mi jednak wstawki dotyczące zagmatwanych spraw historyczno-politycznych tego kontynentu, jakby żywcem wzięte z Wikipedii.
Fabuła "Kruchego lodu" prowadzona jest z precyzją i płynnością. Bochus doskonale balansuje między akcją a introspekcją, ukazując głębię postaci oraz stopniowo odkrywając tajemnice i sekrety, które zaskakują czytelnika aż do ostatnich stron książki.
Warto podkreślić, że „Kruchy lód” to nie tylko wciągający kryminał, ale także poruszający moralitet o zbrodni, karze, miłości i utraconych szansach, a także opowieść o stracie i siostrzanej miłości. Bochus w mistrzowski sposób wplata wątki uniwersalne, które dotykają serca czytelnika i pozostają w jego pamięci na długo po zakończeniu lektury.
„Kruchy lód” to rasowy kryminał, który trzyma w napięciu do samego końca. To również powieść o poruszających emocjach. Bogata fabuła, wyraziste postacie i głębokie przesłanie sprawiają, że ta powieść to lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników dobrego thrillera, poszukujących nie tylko rozrywki, ale także inspiracji do refleksji nad ludzkimi losami i wyborami.
Tą powieścią Krzysztof Bochus udowadnia, że jest jednym z najlepszych polskich autorów kryminałów.

W „Czarnej krwi” Krzysztof Bochus udowodnił, że potrafi pisać wciągające kryminały z nietuzinkowym bohaterem. W „Kruchym lodzie” autor stawia poprzeczkę jeszcze wyżej, serwując nam mrożącą krew w żyłach historię, która nie pozwala odłożyć książki na bok.
Powieść skupia się na poszukiwaniu ...

Rozwiń

Zwiń

Joanna Tekieli w swojej powieści "Dębowe Uroczysko" zaprasza czytelnika do wspaniałej podróży, gdzie poszukiwanie spokoju i spełnienia przeplata się z bolesnymi doświadczeniami przeszłości oraz nadzieją na lepsze jutro.
Główna bohaterka, Nina, to silna, ale doświadczona przez życie kobieta. Nie ugięła się pod presją rodziny i wybrała własną drogę, wstępując do armii. Jednak traumatyczne wydarzenia zmusiły ją do ucieczki i poszukiwania spokoju. Wyrusza więc w Bieszczady. Niestety, autobus, którym podróżowała, ulega awarii w małym miasteczku. Wtedy Nina postanawia się tam zatrzymać i na nowo odnaleźć siebie.
Jednak los stawia przed nią nowe wyzwania, kierując ją do pensjonatu Dębowe Uroczysko. To tutaj, wśród malowniczego krajobrazu i nieoczekiwanych wydarzeń, Nina odkrywa to, czego tak bardzo potrzebowała - prawdziwych przyjaciół, rodzinę i nadzieję.
Książka porusza temat trudnych przeżyć życiowych, takich jak trauma przeszłości czy zespół stresu pourazowego, towarzyszące Ninie w jej wewnętrznej walce. Jednakże, autorka nie ogranicza się tylko do głównej wątki. Poprzez historie innych bohaterów powieści, takich jak Przemek i Alina, czytelnik zagłębia się w refleksje nad sprawiedliwością losu i siłą ludzkich relacji.
Tekieli doskonale balansuje między główną fabułą a wątkami pobocznymi, tworząc spójny obraz życia bohaterów. Jej przejmująca narracja i malownicze opisy krajobrazu przenoszą czytelnika w świat Dębowego Uroczyska, gdzie nawet najmniejsze zmiany mogą przynieść wielkie przełomy.
Postacie poboczne dodają głębi i dynamiki narracji, ukazując, że życie zaskakuje nas często nieoczekiwanie, ale to właśnie w najmniej spodziewanych miejscach znajdujemy prawdziwe skarby.
Mimo ciężaru przeszłości Niny, powieść nie jest przesadnie mroczna. Autorka umiejętnie wprowadza do niej odrobinę lekkości za sprawą pięknych opisów natury i ciepłych relacji między bohaterami. Dębowe Uroczysko staje się miejscem ukojenia i nadziei na lepsze jutro.

"Dębowe Uroczysko" nie tylko opowiada o odnalezieniu się i przetrwaniu, ale także o nadziei i wierze w lepsze jutro. To inspirująca historia, która porusza i zostaje z czytelnikiem na długo po zakończeniu lektury. Gorąco polecam tę książkę wszystkim poszukującym emocji, piękna i głębszego sensu życia.

Joanna Tekieli w swojej powieści "Dębowe Uroczysko" zaprasza czytelnika do wspaniałej podróży, gdzie poszukiwanie spokoju i spełnienia przeplata się z bolesnymi doświadczeniami przeszłości oraz nadzieją na lepsze jutro.
Główna bohaterka, Nina, to silna, ale doświadczona przez życ...

Rozwiń

Zwiń

"Strażnik Jeziora" Michała Zgajewskiego to debiutancki kryminał, który zabiera nas w mroczną podróż po Żywiecczyźnie roku 2017. Prywatny detektyw Norbert Krzyż staje przed wyzwaniem rozwiązania brutalnego morderstwa 16-letniej Emilii. Podejrzenia padają na Alana Węglarza, chłopaka dziewczyny i członka metalowej kapeli czerpiącej inspiracje ze słowiańskiej mitologii. Problem w tym, że Alan również znika bez śladu. Do akcji wkracza prywatny detektyw, Norbert Krzyż, a śledztwo prowadzi go w głąb tajemnic i sekretów skrywanych przez lata przez lokalną społeczność.
Norbert Krzyż, charyzmatyczny detektyw, to postać nietuzinkowa. Inteligentny, cyniczny, zaniedbujący życie prywatne, zmaga się z demonami przeszłości i nie boi się ryzyka. Krzyż jest ironiczny, bezpośredni, nie zważa na konwenanse i ma wyjątkowy talent do pakowania się w kłopoty – stąd sporo zawirowań akcji, co powoduje, że czytelnik na pewno nie będzie się nudził. To wiarygodny bohater, który choćby poprzez swoją niedoskonałość, wzbudził moją sympatię.
A inni bohaterowie? Magda. Olimpia. Alan. Jasiek. Konrad. To młodzi ludzi. Mają różne charaktery, plany, zamiary na przyszłość. Borykają się ze swoją odmiennością, brakiem zrozumienia wśród najbliższych, wyobcowaniem. Gdzieś głęboko ukrywają osobiste tajemnice i kłopoty, czasem ich przerastające. Nie są szczęśliwi, choć próbują, każde na swój własny sposób. I tu pojawia się u mnie smutna refleksja dotycząca braku akceptacji własnego dziecka, odrzucenia i wielkiej samotności wyalienowanych młodych ludzi, pozostawionych samych sobie i nieotrzymujących wsparcia od tych, na których powinni liczyć.


Autor skonstruował w “Strażniku tajemnic” mocno zawiłą fabułę. Mnogość tropów, poszlak, podejrzanych sprawia, że czasem czytelnik może się w tym trochę pogubić. W moim przypadku dotyczyło to nazwiska zabójcy, które w pierwszej chwili nic mi nie mówiło. Muszę jednak przyznać, że zaskakujące zwroty akcji trzymały mnie w napięciu do samego końca i z zaciekawieniem odkrywałam kolejne tajemnice.
"Strażnik Jeziora" to kryminał z historią i lokalnym kolorytem. W powieści znajdziemy nawiązania do słowiańskiej mitologii, mroczne sekrety z przeszłości, a atmosferę mroku i tajemnicy potęguje aura Jeziora Żywieckiego, które stało się niemym świadkiem rozgrywających się tu tragicznych wydarzeń.
Podsumowując, uważam debiut Michała Zgajewskiego za udany. Dla mnie jego pierwsza powieść ma w sobie wszystkie cechy dobrze napisanego kryminału: wyraziści bohaterowie, postać charyzmatycznego detektywa w stylu chandlerowskim, emocjonująca fabuła, mroczny klimat, prosty, potoczny język ułatwiający odbiór książki. Niestety, nie brak w powieści wulgaryzmów, których użycie nie zawsze mnie przekonało.
Polecam "Strażnika Jeziora" wszystkim, którzy szukają wciągającej lektury pełnej tajemnic i mrocznych sekretów!

"Strażnik Jeziora" Michała Zgajewskiego to debiutancki kryminał, który zabiera nas w mroczną podróż po Żywiecczyźnie roku 2017. Prywatny detektyw Norbert Krzyż staje przed wyzwaniem rozwiązania brutalnego morderstwa 16-letniej Emilii. Podejrzenia padają na Alana Węglarza, chłopak...

Rozwiń

Zwiń

"Domek z kart" to książka, która od pierwszych chwil przykuwa uwagę swoim wyjątkowym wydaniem i nietypową tematyką. Już na wstępie czytelnik może poczuć się zafascynowany możliwością połączenia tarota i okultyzmu z historią sztuki średniowiecznej.
Główna bohaterka, Ann Stilwell, młoda historyczka sztuki, otrzymuje staż w The Cloisters, oddziale Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. Tam poznaje grupę ekscentrycznych muzealników, zafascynowanych tarotem i okultyzmem. Wraz z nimi Ann angażuje się w poszukiwanie tajemniczej talii kart z XV wieku, próbując zapomnieć o przeszłości naznaczonej tragicznym wydarzeniem. Poszukiwanie kart tarota staje się powoli niebezpieczną grą, w której można stracić życie.
Pomysł na fabułę jest zdecydowanie interesujący i obiecuje wiele, jednakże jej realizacja pozostawia trochę do życzenia, bo w pewnym momencie powieść traci tempo. Narracja staje się rozwlekła, liczne opisy spowalniają akcję, a dzieje się tak za sprawą pierwszoosobowej narracji z perspektywy Anny. Czasami jej przemyślenia mogą wydawać się nieco długotrwałe i nadmiernie skupione na wewnętrznych rozterkach. Istotne wątki fabularne zaczynają ginąć w morzu szczegółowych opisów, co może sprawić, że czytelnikowi trudno będzie utrzymać ciągłość narracji. Fabuła staje się przewidywalna, a wątek kart tarota nie jest w pełni wykorzystany.
Pomimo obiecującego początku, brakuje też książce wyraźnie zarysowanego punktu kulminacyjnego, który wzmocniłby napięcie fabularne i uczynił zakończenie bardziej satysfakcjonującym. Rozwiązania końcowe wydają się być schematyczne i przewidywalne, co może być rozczarowujące dla czytelników oczekujących zaskakujących zwrotów akcji.
Natomiast na zdecydowany plus książki Katy Hays wpływa to, że autorka wyraźnie korzysta z własnej wiedzy i doświadczenia jako historyczka sztuki. Jej opisy muzealnych artefaktów, zabytkowych miejsc są szczegółowe i starannie skonstruowane i podane w przystępny, nienachalny sposób. Dzięki temu bardzo szybko można wczuć się w atmosferę miejsc opisywanych w książce, co dodaje jej autentyczności i niepowtarzalnego nastroju, bo “Domek z kart” to niezwykle klimatyczny thriller. Opisy średniowiecznych murów, klasztoru z piękną, nastrojową biblioteką oraz ogrodu, w którym hodowane są pachnące zioła i inne rośliny, wyjątkowe średniowieczne artefakty, a także zainteresowania muzealników oscylujące wokół magii, siły kart tarota i okultyzmu wprowadzają niezwykły, lekko oniryczny nastrój. Do tego jeszcze aura niepokoju, tajemnicze karty, trudne międzyludzkie relacje związane z chorobliwą ambicją i żądzą dominacji, toksyczna, zmanipulowana przyjaźń. To wszystko znajdzie czytelnik w książce Katy Hays.
Podsumowując, "Domek z kart" to książka o niezaprzeczalnym potencjale, może do końca niewykorzystanym. Mnie jednak podobała się niepowtarzalna atmosfera tej książki, jej niebanalna tematyka i atrakcyjne wydanie powieści z barwionymi brzegami. Myślę, że mogę ją polecić miłośnikom klimatycznych opowieści o tajemnicach i sztuce.

"Domek z kart" to książka, która od pierwszych chwil przykuwa uwagę swoim wyjątkowym wydaniem i nietypową tematyką. Już na wstępie czytelnik może poczuć się zafascynowany możliwością połączenia tarota i okultyzmu z historią sztuki średniowiecznej.
Główna bohaterka, Ann Stilwell...

Rozwiń

Zwiń

"Światło między oceanami" to opowieść pełna tajemnic, dylematów moralnych i emocji, która prowadzi czytelnika przez labirynt ludzkich serc i umysłów.
Główny bohater, Tom Sherbourn, to weteran wojenny, który po traumatycznych przeżyciach walczy z demonami przeszłości, szukając spokoju jako latarnik na odludnej wyspie Janus Rock u wybrzeży Australii. Jego życie zmienia się, gdy spotyka Isabel, która staje się jego żoną i towarzyszką na samotnej wyspie. Jednakże ich szczęście zostaje wystawione na ciężką próbę, gdy Isabel doświadcza serii poronień, a wreszcie rodzi martwe dziecko.
W momencie największego rozpaczy przychodzi nieoczekiwane wydarzenie - do brzegów wyspy przybija łódka z martwym mężczyzną i płaczącym niemowlęciem. Tom i Isabel podejmują decyzję, która wywraca ich życie do góry nogami, przekonani, że to znak od losu.
Powieść porusza trudne tematy, takie jak trauma wojenna, cierpienie po stracie dziecka, starania o odnalezienie szczęścia oraz własnego miejsca na ziemi, miłość w różnych odcieniach i przede wszystkim moralne rozterki.
Pierwsza część książki skupia się głównie na opisach otaczającej przyrody i charakterystyce bohaterów, co może być nieco nużące dla tych, którzy oczekują szybszego tempa narracji. Jednakże, gdy akcja nabiera tempa w drugiej części, czytelnik zostaje wciągnięty w wir emocji i moralnych rozterek głównych bohaterów.
Mimo pewnych mankamentów w tempie narracji, książka ta ma swoje mocne strony. Tematyka poruszana w "Świetle między oceanami" jest uniwersalna i prowokuje do refleksji nad ludzkimi wyborami oraz moralnością. Historia ta jest jak lampa latarni morskiej - prowadzi czytelnika przez ciemności ludzkiej natury, rozświetlając najgłębsze zakamarki ludzkich serc.
Książka została zekranizowana w 2016 roku, myślę jednak, że nic nie zastąpi oryginalnego dzieła literackiego, którego lektura pozostawia po sobie głębokie i wzruszające doznania.
Podsumowując, "Światło między oceanami" to powieść, która wymaga cierpliwości i zaangażowania, ale nagrodzi czytelnika głęboką refleksją nad naturą ludzką i jej moralnymi dylematami. Dla tych, którzy są gotowi na podróż przez labirynt ludzkich emocji i wyborów, ta książka jest niezapomnianym doświadczeniem. Dla innych może być bardziej wymagającą lekturą.

"Światło między oceanami" to opowieść pełna tajemnic, dylematów moralnych i emocji, która prowadzi czytelnika przez labirynt ludzkich serc i umysłów.
Główny bohater, Tom Sherbourn, to weteran wojenny, który po traumatycznych przeżyciach walczy z demonami przeszłości, szukając spo...

Rozwiń

Zwiń

Książka Moniki Jurczyk "Styl bardzo osobisty: Możesz być jaka chcesz" to pozycja obowiązkowa dla każdej kobiety, która pragnie odnaleźć swój własny styl i pokochać siebie w ubraniach. Autorka, znana jako Osa Osobista Stylistka, dzieli się swoim wieloletnim doświadczeniem w branży modowej, nie narzucając jednak gotowych rozwiązań, a prowadząc czytelniczkę w inspirującą podróż ku odkrywaniu własnej stylistycznej tożsamości.
Co wyróżnia tę książkę na tle innych poradników o modzie?
Po pierwsze, skupia się ona na budowaniu samoakceptacji i pewności siebie. Jurczyk podkreśla, że styl to nie tylko ubrania, ale przede wszystkim sposób, w jaki czujemy się we własnej skórze. Autorka dzieli się osobistymi historiami i doświadczeniami, a także prezentuje inspirujące sylwetki innych kobiet, pokazując, że piękno tkwi w różnorodności i nie zna rozmiaru.
Poza tym książka oferuje praktyczne narzędzia do tworzenia własnej szafy. Jurczyk uczy, jak analizować sylwetkę, dobierać kolory i fasony, a także jak organizować garderobę, by ułatwić sobie codzienne kompletowanie stylizacji. Autorka dzieli się też cennymi wskazówkami dotyczącymi zakupów, pomagając czytelniczkom świadomie i odpowiedzialnie podchodzić do mody.
"Styl bardzo osobisty" to nie tylko podręcznik, ale również inspirująca lektura. Jurczyk pisze z humorem i ciepłem, a jej książka wciąga i motywuje do działania. To pozycja, która nie tylko uczy, ale także bawi i skłania do refleksji nad własnym wizerunkiem i sposobem wyrażania siebie.
Podsumowując, "Styl bardzo osobisty" to książka dla każdej kobiety, która pragnie odnaleźć swój własny styl i pokochać siebie w ubraniach, nauczyć się świadomie i odpowiedzialnie podchodzić do mody oraz zbudować pewność siebie i poczuć się piękna w swojej skórze.
Jeśli szukasz książki, która nie tylko nauczy Cię, jak się ubierać, ale również pomoże Ci odkryć siebie i pokochać swoje ciało, to "Styl bardzo osobisty" jest pozycją idealną dla Ciebie.
Dodatkowe atutami książki jest piękne wydanie z licznymi ilustracjami i zdjęciami, przystępny język i klarowny przekaz, a także ćwiczenia i pytania do refleksji, które pomagają w budowaniu własnego stylu.
Gorąco polecam tę książkę wszystkim kobietom, które chcą czuć się piękne i pewne siebie!

Książka Moniki Jurczyk "Styl bardzo osobisty: Możesz być jaka chcesz" to pozycja obowiązkowa dla każdej kobiety, która pragnie odnaleźć swój własny styl i pokochać siebie w ubraniach. Autorka, znana jako Osa Osobista Stylistka, dzieli się swoim wieloletnim doświadczeniem w branży...

Rozwiń

Zwiń

"Nadzieja w spiżarni ukryta" Magdaleny Witkiewicz i Joanny Jax to ujmująca powieść, która splata ze sobą historie dwóch kobiet z różnych epok. Współczesna Łucja, zapracowana ponad miarę, zmuszona jest zwolnić tempo życia i przeprowadzić się na wieś. Tam odkrywa pamiętnik Filipiny Płaskowickiej, dziewiętnastowiecznej nauczycielki walczącej o lepsze życie dla kobiet.
Losy obu bohaterek przeplatają się, ukazując ich codzienne zmagania i pragnienia. Łucja uczy się doceniać proste rzeczy, bliskość natury i siłę kobiecej solidarności. Z kolei Filipina staje się dla niej inspiracją do walki o swoje marzenia i tworzenia pozytywnych zmian.
Autorki podkreślają znaczenie siostrzeństwa i wsparcia, jakie kobiety mogą sobie nawzajem ofiarować. Pokazują, że nawet w trudnych czasach można odnaleźć nadzieję i siłę do działania.
Powieść urzeka pięknym, plastycznym językiem, który sprawia, że czytelnik z łatwością przenosi się do świata przedstawionego. Autorki z dbałością o szczegóły opisują zarówno wiejską scenerię, jak i wnętrza XIX-wiecznego dworu.
"Nadzieja w spiżarni ukryta" to książka dla wszystkich kobiet, które szukają inspiracji i ciepła. To opowieść o sile nadziei, przyjaźni i miłości, która potrafi przetrwać wszelkie przeciwności losu. Odniosłam jednak wrażenie, że w niektórych miejscach była zbyt ckliwa i cukierkowa.
Nie przeczę, że "Nadzieja w spiżarni ukryta" to poruszająca historia, zwłaszcza w odniesieniu do losów Filipiny, jednak niektóre wątki zostały poprowadzone zbyt schematycznie i momentami miałam wrażenie, że czytam życiorys z Wikipedii, a nie historię o kobiecie targanej emocjami.
Podsumowując, powieść Witkiewicz i Jax to lektura, która skłania do refleksji nad tym, co tak naprawdę liczy się w życiu. Pokazuje, że pogoń za pieniądzem nie zawsze przynosi szczęście i podkreśla znaczenie rodziny, przyjaźni i bliskości natury. Stanowi piękny hołd dla siły i determinacji kobiet. I tu przytoczę cytat z książki, który zrobił na mnie wrażenie: "Siła kobiety tkwi w jej sercu. To tam kryje się jej odwaga, mądrość i miłość."
Polecam tę powieść wszystkim, którzy szukają wzruszającej opowieści o kobiecej sile i solidarności.

"Nadzieja w spiżarni ukryta" Magdaleny Witkiewicz i Joanny Jax to ujmująca powieść, która splata ze sobą historie dwóch kobiet z różnych epok. Współczesna Łucja, zapracowana ponad miarę, zmuszona jest zwolnić tempo życia i przeprowadzić się na wieś. Tam odkrywa pamiętnik Filipin...

Rozwiń

Zwiń