Przeczytałam kilka powieści Pani Magdaleny, ta jest totalnym średniakiem. Nie powiem, że nie wciąga, bo bym skłamała. Ale autorka ma lepsze pozycje na swoim koncie. Jeśli chodzi o Panią Joannę - ta kobieta ma wiedzę! Cieszę się, że dzięki jej opowieści poznałam kilka faktów i trochę lepiej idzie mi rozwiązywanie krzyżówek.

Przeczytałam kilka powieści Pani Magdaleny, ta jest totalnym średniakiem. Nie powiem, że nie wciąga, bo bym skłamała. Ale autorka ma lepsze pozycje na swoim koncie. Jeśli chodzi o Panią Joannę - ta kobieta ma wiedzę! Cieszę się, że dzięki jej opowieści poznałam kilka faktów i trochę lepiej idzie mi rozwiązywanie krzyżówek.

Dwuwątkowa opowieść duetu dwóch pisarek. Joanna Jax zajęła się opowieścią o Filipinie, zaś Magdalena Witkiewicz pokazała codzienność dziewczynek kół gospodyń wiejskich. To opowieść przedstawiająca życie dwóch wyjątkowych kobiet: Filipiny w XIX wieku i Łucji w czasach współczesnych.
★Filipina Płaskowicka, kobieta której życie jest pasmem wyzwań w dążeniu do celu, jakim dla niej jest zostanie nauczycielką wiejską i rewolucjonistką pragnącą zmienić świat.Postać autentyczna, założycielka pierwszego koła gospodyń wiejskich, społeczniczka, marzycielka i idealistka.
★Łucja to współczesna, młoda kobieta odnosząca sukcesy zawodowe kosztem życia osobistego. Żyje w biegu, nie mając czasu na radość z posiadania pięknego domu na wsi i kochającego męża. Los sprawia , że musi zwolnić i przewartościować swoje priorytety. Zaczyna doceniać uroki mieszkania na wsi, poznaje "dziewczyny". Według jej przyjaciółek z koła gospodyń wiejskich "spiżarnia to serce domu i w niej ukryta jest nadzieja na lepsze czasy, nadzieja na miłość". To metafora świetnie wpisuje się w jej nowe życie.

Obie odległe czasowo historie łączy miłość do sielskich, wiejskich klimatów i koło gospodyń wiejskich.
Czy to połączenie jest banalne?
Nic bardziej mylnego, przekonacie się o tym sami czytając książkę.

Książka pozornie wydaje się lekką historią obyczajową, ale ma głębszy wymiar. Ukazuje siłę kobiet z perspektywy codzienności, która może być barwna, dostarczać radości z działalności społecznej, ale i z wiejskiej codzienności, bliskości z sąsiadami. Uświadamia, że integracja kobiet jest możliwa bez względu na wiek, zawód , orientację seksualną, czy zainteresowania. Bo nic co ludzkie nie jest obce również kobietom mieszkającym na wsi.

Ze względu na ciekawą fabułę, sposób ukazania psychiki bohaterów i niezwykle lekkie pióro współautorek książkę POLECAM.
Przeczytajcie, warto!

#jolamabzaczytana

Dwuwątkowa opowieść duetu dwóch pisarek. Joanna Jax zajęła się opowieścią o Filipinie, zaś Magdalena Witkiewicz pokazała codzienność dziewczynek kół gospodyń wiejskich. To opowieść przedstawiająca życie dwóch wyjątkowych kobiet: Filipiny w XIX wieku i Łucji w czasach współczesnych.
★Filipina Płaskowicka, kobieta której życie jest pasmem wyzwań w dążeniu do celu, jakim dla...

Praca zbiorowa dwóch autorek. Jest to historia Łucji- kobiety współczesnej, która szuka swego miejsca na ziemi zamieszkując na wsi, z dala od miejskiego pośpiechu, zgiełku, pędu w wyścigu z życiem. Jest w ciąży, zaprzyjaźnia się z sąsiadkami, które powoli stają się przyjaciółkami, zaczyna doceniać uroki życia w "innym wymiarze". Drugą bohaterką jest Filipina Płaskowicka, młoda kobieta żyjąca w XIX wieku, pochodząca ze zubożałej szlachty, która ciężką pracą i wytrwałością zostaje nauczycielką. Poświęca swoje życie osobiste na rzecz walki o swoje ideały- szerzenie polskiej oświaty na terenie zaboru i o prawa kobiet. Obie kobiety łączy poszukiwanie swojej drogi w życiu, choć odbywa się to w dwóch "epokach" czasowych. Czyta się szybko i dobrze, ale mnie nie porwała...

Praca zbiorowa dwóch autorek. Jest to historia Łucji- kobiety współczesnej, która szuka swego miejsca na ziemi zamieszkując na wsi, z dala od miejskiego pośpiechu, zgiełku, pędu w wyścigu z życiem. Jest w ciąży, zaprzyjaźnia się z sąsiadkami, które powoli stają się przyjaciółkami, zaczyna doceniać uroki życia w "innym wymiarze". Drugą bohaterką jest Filipina Płaskowicka,...

Duet - dobrze mi już znanej Magdaleny Witkiewicz i Joanny Jax, której twórczości jeszcze nie miałam okazji przeczytać.

Dwie historie: współczesna o przebojowej, kobiecie sukcesu Łucji i druga, o Filipinie Płaskowickiej -nauczycielce z XIX wieku.
Założeniem chyba było, aby losy obu bohaterek wzajemnie przeplatały się, jednak dla mnie są dwie oddzielne historie, dobre, ale zdecydowanie każda z nich żyje własnym życiem. Tematem wspólnym jest wieś, tylko o ile Łucja wyprowadziła się tam z Warszawy aby odnaleźć spokój, a gdy okazuje się że jest w ciąży - poznać również ciekawych mieszkańców i pozawierać nowe przyjaźnie, tak Filipina była kobietą która miała konkretny cel. Swoje życie poświęciła działalności socjalistycznej, walce o lepszy byt dla mieszkańców wsi, ich dostęp do edukacji i uświadomienie ich wartości.

Duet - dobrze mi już znanej Magdaleny Witkiewicz i Joanny Jax, której twórczości jeszcze nie miałam okazji przeczytać.

Dwie historie: współczesna o przebojowej, kobiecie sukcesu Łucji i druga, o Filipinie Płaskowickiej -nauczycielce z XIX wieku.
Założeniem chyba było, aby losy obu bohaterek wzajemnie przeplatały się, jednak dla mnie są dwie oddzielne historie, dobre, ale...

"Nadzieja w spiżarni ukryta"
Joanna Jax, Magdalena Witkiewicz

Gdy Łucja dowiaduje się, że jest w ciąży i powinna odpocząć, podejmuje decyzję o przeniesieniu się do domu na wsi. Poznaje tam niesamowite kobiety z koła gospodyń wiejskich, które są w stanie nieść pomoc każdemu kto tego potrzebuje. Jedna z nich prosi Łucję o dokończenie spisania historii żyjącej w XIX wieku Filipiny Płaskowickiej - założycieli koła, nauczycielki i pionierki w dążeniu do poprawienia jakości życia i wzrostu nauki.

Duet literacki w niesamowitym wydaniu.
Autorki zabierają nam na sielankową wieś, gdzie życie wolnej płynie.
Powieść książki przebiega dwutorowo, dzięki temu mamy ukazaną kreację dwóch kobiet na przestrzeni wieków.
Poznajemy Łucję, bizneswoman, która pracując 24 godziny na dobę nagle przeprowadza się na wieś i spełnia się w tym wiejskim życiu. Niestety dla mnie kreacja bohaterki, jest niezbyt przekonującą tym bardziej w dzisiejszych czasach.
Za to okropnie podobała mi się Filipina! Silna, niezależna kobieta, walcząca o dobro drugiego człowieka, narażając tym samą siebie na niebezpieczeństwo, wierząca w swoje idee.
Samą powieść czyta się przyjemnie i płynnie.
Dzięki pięknemu wydaniu i dołączonym ilustracjom możemy być jeszcze bliżej bohaterek.

Moja ocena : 7/10

#recenzja #book #booklover #bookstagrammer #bookstagram #bookstagrampl #czytambolubie #powiescobyczajowa #historiawtle #romansiwojna #pijackawe_czytam #parabookstagrama

"Nadzieja w spiżarni ukryta"
Joanna Jax, Magdalena Witkiewicz

Gdy Łucja dowiaduje się, że jest w ciąży i powinna odpocząć, podejmuje decyzję o przeniesieniu się do domu na wsi. Poznaje tam niesamowite kobiety z koła gospodyń wiejskich, które są w stanie nieść pomoc każdemu kto tego potrzebuje. Jedna z nich prosi Łucję o dokończenie spisania historii żyjącej w XIX wieku...

Jest to pierwsza książka autorskiego duetu - Joanny Jax i Magdaleny Witkiewicz. Obie Panie są bardzo popularne na rynku wydawniczym i cenione przez czytelników. Ja również należę do miłośniczek ich twórczości. Jednak stworzona wspólnie przez Autorki książka nie do końca przypadła mi do gustu. Pani Joanna i Pani Magdalena napisały po jednym opowiadaniu, które połączyły w jedną książkę. Opowiadania te dzieją się w dwu płaszczyznach czasowych, ich bohaterki bardzo różnią się od siebie, mają odmienne życiowe priorytety. Także przekaz obu tekstów jest całkiem inny. I chociaż w książce wątki obu opowiadań przeplatały się ze sobą, nie przyczyniło się to jednak do powstania spójnej całości.
Joanna Jax przedstawiła czytelnikom bardzo ciekawą i wartą poznania postać kobiecą – Filipinę Płaskowicką. Była ona założycielką pierwszego w historii Koła Gospodyń Wiejskich, które miało na celu pokazanie kobietom ich potencjału, wartości i możliwości. Panna Płaskowicka z wykształcenia była ona nauczycielką, uczyła biedne, wiejskie dzieci. Szerzyła również oświatę wśród dorosłych mieszkańców wsi. Nie zważając na niewygody mieszkania w trudnych wiejskich warunkach, cały swój czas poświęcała biednym i potrzebującym. Takie jej postępowanie nie podobało się podwładnym caratu. Obawiano się wpływu poglądów panny Filipiny na ubogich, których otaczała opieką. Tym bardziej, że nie kryła się ona ze swoimi feministycznymi i socjalistycznymi zapatrywaniami. Aby nie pozwolić jej na uświadamianie biednych o należnych im prawach, została ona skazana na zesłanie.
Akcja opowiadania Magdaleny Witkiewicz dzieje się współcześnie. Poznajemy tu Łucję, młodą mężatkę. Zarówno ona, jak i jej mąż mają dość mieszkania w Warszawie, marzy im się domek na wsi, niedaleko stolicy. Marzenie udaje im się spełnić, przeprowadzają się do urokliwej miejscowości, ale ich życie tu nie okazuje się być sielanką. Dużo czasu zajmują im dojazdy do pracy, przez co małżonkowie nie mają czasu ani dla siebie, ani na to, by cieszyć się otaczającym ich pięknem natury. Kiedy Łucja zachodzi w bliźniaczą ciążę i musi aż do rozwiązania pozostać w domu, brakuje jej kontaktu z ludźmi. Poznaje jednak mieszkańców wsi, zaczyna działać w wraz z miejscowymi kobietami w Kole Gospodyń Wiejskich. Wśród działaczek koła znajduje przyjaciółki i bratnie dusze. Całość jest sielska i miodowo słodka, trochę mdła.
Książka sprawdzi się z pewnością jako lekka lektura, doskonała na czytelniczy relaks. Podkreśla ona moc kobiet, które działając wspólnie mogą być dla siebie wsparciem w trudnych dla nich chwilach.

Jest to pierwsza książka autorskiego duetu - Joanny Jax i Magdaleny Witkiewicz. Obie Panie są bardzo popularne na rynku wydawniczym i cenione przez czytelników. Ja również należę do miłośniczek ich twórczości. Jednak stworzona wspólnie przez Autorki książka nie do końca przypadła mi do gustu. Pani Joanna i Pani Magdalena napisały po jednym opowiadaniu, które połączyły w...

Jak ja nie lubię takiego przeklamanego obrazu Polskiej współczesnej wsi🫣 Książka pisana chyba tylko dla mieszczuchów, ktorzy wies znają
tylko ze swoich wyobrażeń. Tutaj wsi sielska anielska, albo w drugą stronę. To mnie drażniło, ale za to historia Filipiny ciekawa i wciągająca. Polecam

Jak ja nie lubię takiego przeklamanego obrazu Polskiej współczesnej wsi🫣 Książka pisana chyba tylko dla mieszczuchów, ktorzy wies znają
tylko ze swoich wyobrażeń. Tutaj wsi sielska anielska, albo w drugą stronę. To mnie drażniło, ale za to historia Filipiny ciekawa i wciągająca. Polecam

Dwie autorki, dwie opowieści.
Joanna Jax opowiada nam o Filipinie Płaskowickiej, nauczycielce z XIX wieku, która ucząc na wsiach utworzyła pierwsze Koła Gospodyń Wiejskich.
Magdalena Witkiewicz snuje pełną optymizmu opowieść o teraźniejszych uczestniczkach spotkań w takim kole w miejscowości pod Warszawą.
Na koniec panie spinają te opowieści piękną klamrą i pozostawiają nas jak zwykle w pogodnym nastroju i z lekkim duchem :)

Dwie autorki, dwie opowieści.
Joanna Jax opowiada nam o Filipinie Płaskowickiej, nauczycielce z XIX wieku, która ucząc na wsiach utworzyła pierwsze Koła Gospodyń Wiejskich.
Magdalena Witkiewicz snuje pełną optymizmu opowieść o teraźniejszych uczestniczkach spotkań w takim kole w miejscowości pod Warszawą.
Na koniec panie spinają te opowieści piękną klamrą i pozostawiają nas...

Książka opowiada o historii skromnej nauczycielki,która uwierzyła,że siła kobiet może mieć zapach świeżego chleba 🍞,a codzienność może być barwna jak misternie wykonana serweta-od żyjącej w XIX wieku Filipiny Płaskowickiej,która założyła pierwsze koło gospodyń wiejskich…

Mamy tutaj też Łucję i Janka,którzy mieli wszystko,prawie wszystko…Mieli pracę,którą kochali,piękny dom na urokliwej wsi w pobliżu rzeczki lasu i siebie.
Brakowało im tylko jednego - czasu.
Byli wiecznie zabiegani i zapracowani,nie byli w stanie cieszyć się tym co dał im los.
Życie jednak zdecydowało,że Łucja musi zwolnić.
Dopiero zmiana tego życia sprawia,iż nasza bohaterka odkrywa co jest najważniejsze…
Wschód słońca nad łąką,świeże jajka od sąsiadki i kobiety w różnym wieku,które spotykają się regularnie,by najzwyczajniej w świecie pobyć ze sobą i tworzyć.Z miłością.

Książka opowiada o historii skromnej nauczycielki,która uwierzyła,że siła kobiet może mieć zapach świeżego chleba 🍞,a codzienność może być barwna jak misternie wykonana serweta-od żyjącej w XIX wieku Filipiny Płaskowickiej,która założyła pierwsze koło gospodyń wiejskich…

Mamy tutaj też Łucję i Janka,którzy mieli wszystko,prawie wszystko…Mieli pracę,którą kochali,piękny dom...

Czasami duety współautorskie okazują się totalną klapą, kiedy jednak za koprodukcję literacką zabierają się dwie królowe polskiej literatury obyczajowej to można spodziewać się wszystkiego co najlepsze, Tak dokładnie jest w przypadku książki stanowiącej owoc wspólnej pracy Magdaleny Witkiewicz i Joanny Jax. Chociaż każda z nich ma na swoim koncie już własną pokaźną liczbę książek, tym razem zjednoczyły siły i popełniły wspólne dzieło. Jest nim „Nadzieja w spiżarni ukryta”.

Nie ukrywam, że początek tej książki nie zachęcał mnie do dalszej lektury. Ale powściągliwość wywołana kilkoma pierwszymi stronami szybko minęła, a kiedy wczytałam się w fabułę, a dodatkowo okazało, się, że mamy tu i połączenie współczesności z historią sprzed lat, to już przepadłam. Co wice okazało się, że „Nadzieja w spiżarni ukryta" wzruszyła mnie i zaciekawiła jednocześnie, a to za sprawą ujętej w niej opowieść o sile kobiet., o sile która przenosi góry i która może odmienić rzeczywistość.  

Historia rozpoczyna się od Łucji. Łucja to kobieta sukcesu, to prężnie działająca agentka nieruchomości z Warszawy, która jednak za namową męża wyprowadza się poza granice stolicy i tu w urokliwej wsi buduje swój dom, z dala od kariery i blasku neonów i ulicznego zgiełku. To właśnie tutaj odnajduje tak pożądany do tej pory spokój, który owocuje tym, że spełnia się kolejne jej życzenie – po wielu nieudanych próbach kobieta wreszcie spodziewa się dziecka. Ta sytuacja odmienia ją całkowicie, a życie na wsi otwiera przed nią swoje uroki. Dostrzega także siłę i otrzymuje wsparcie od lokalnej babskiej społeczności, która szybko staje się jej bliższa niż własna rodzina.

Obok współczesnej płaszczyzny jest również ta przeszła, która przedstawia czytelnikowi życie Filipiny Płaskowickiej - żyjącej w XIX wieku nauczycielki, która założyła pierwsze koło gospodyń wiejskich. Jej historia stanowi fundament dla współczesnych bohaterek, podkreślając, że siła i solidarność kobiet przetrwały przez wieki. To właśnie ona staje się łącznikiem obu płaszczyzn prowadzenia narracji i staje się motorem zmian zarówno przeszłych, jak i teraźniejszych.

 Autorki, niezależnie od tego czy w przeszłej, czy w obecnej relacji, ukazują wnikliwie, jak życie pełne zobowiązań może pozbawić nas możliwości cieszenia się chwilą i zanurzenia w pięknie otaczającego nas świata. Posługując się opowieścią o sile kobiet ukazują piękno płynące ze wsparcia, z różnych życiowych doświadczeń, z kobiecej mądrości wynikłej z wieku i doświadczenia.

Piękno prostej, wiejskiej codzienności w powieści jest ukazane z niezwykłą delikatnością. Szelest liści pod stopami, wschód słońca nad łąką, świeże jajka od sąsiadki czy mleko prosto od krowy stają się symbolem autentyczności i uroku, które można znaleźć w najmniejszych detalach. Książka zaskakuje swoją poetycką narracją, która wplata się w fabułę jak misternie wyhaftowana serweta, nadając jej głęboki wymiar emocjonalny.

"Nadzieja w spiżarni ukryta" to nie tylko opowieść o kobietach, ale także o odnajdywaniu sensu życia, wartościach i relacjach międzyludzkich. To jest naprawdę przyjemna i krzepiąca lektura, przy której można wypocząć wieczorową porą. Polecam jako odskocznię od codziennych zmartwień.

Czasami duety współautorskie okazują się totalną klapą, kiedy jednak za koprodukcję literacką zabierają się dwie królowe polskiej literatury obyczajowej to można spodziewać się wszystkiego co najlepsze, Tak dokładnie jest w przypadku książki stanowiącej owoc wspólnej pracy Magdaleny Witkiewicz i Joanny Jax. Chociaż każda z nich ma na swoim koncie już własną pokaźną liczbę...