Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Choćbyś był największym introwertykiem, jesteś też istotą społeczną. Nie możesz uciec przed potrzebą i spontanicznym pragnieniem nawiązania relacji z innymi, nawet jeśli sprzeczne z nim pragnienie chronienia siebie jest bardzo silne.

Choćbyś był największym introwertykiem, jesteś też istotą społeczną. Nie możesz uciec przed potrzebą i spontanicznym pragnieniem nawiązania ...

Pamiętajcie o jednym: nie jesteście najważniejsi. Jesteście niczym. Pewnego dnia brzemię, które dźwigamy, może komuś pomóc. Ale nawet kiedy dawno temu mieliśmy książki stale pod ręką, bynajmniej nie wykorzystywaliśmy zawartej w nich wiedzy.

Pamiętajcie o jednym: nie jesteście najważniejsi. Jesteście niczym. Pewnego dnia brzemię, które dźwigamy, może komuś pomóc. Ale nawet kiedy ...

Pisanie jest jak chemioterapia dla duszy. Boli jak sto sukinsynów, ale wypala coś dużo gorszego.

Pisanie jest jak chemioterapia dla duszy. Boli jak sto sukinsynów, ale wypala coś dużo gorszego.

Magia to cierpliwość, delikatność, inteligencja, rozwaga, wytrwałość, także pokorne, lecz spokojne znoszenie porażek i niepowodzeń. Mężczyzn gubi ambicja. Oni zawsze chcą tego, o czym wiedzą, że to niemożliwe i nieosiągalne. A możliwego nie zauważają.

Magia to cierpliwość, delikatność, inteligencja, rozwaga, wytrwałość, także pokorne, lecz spokojne znoszenie porażek i niepowodzeń. Mężczyzn...

Uważano, że członek Partii nie powinien mieć wolnego czasu i dopóki nie położy się spać, ani na chwilę przebywać sam. Kiedy nie pracował, nie jadł lub nie spał, miał obowiązek uczestniczyć w życiu zbiorowym społeczności; robienie czegokolwiek co zdradzało zamiłowanie do samotnictwa - choćby pójście na spacer w pojedynkę - uchodziło za niebezpieczne. Nawet istniał na to w nowomowie odpowiedni termin: sobizm, oznaczający skłonność do indywidualizmu i ekscentryczności.

Uważano, że członek Partii nie powinien mieć wolnego czasu i dopóki nie położy się spać, ani na chwilę przebywać sam. Kiedy nie pracował, ni...

Jak taka miłość się rodzi? Nie ma jednej odpowiedzi, ale kilka bardzo prawdopodobnych możliwości. Carl Jung twierdził, że osoby zwyczajowo introwertyczne (większość wysoko wrażliwych) kierują swoją energię do wewnątrz, by chronić swe drogocenne życie wewnętrzne przed inwazją zewnętrznego świata. Ale Jung zwrócił też uwagę, że im głębsza introwersja, tym bardziej narasta presja podświadomości, by kompensować ten zwrot do wnętrza. To tak jakby dom wypełniał się znudzonymi (choć prawdopodobnie utalentowanymi) dziećmi, które z czasem znajdują drogę wyjścia tylnymi drzwiami. Ta nagromadzona energia często bywa ulokowana w jednej osobie (miejscu lub rzeczy), która dla biednego zdestabilizowanego introwertyka nabiera nadzwyczjanego znaczenia.

Jak taka miłość się rodzi? Nie ma jednej odpowiedzi, ale kilka bardzo prawdopodobnych możliwości. Carl Jung twierdził, że osoby zwyczajowo i...

Trzeba mieć dużo odwagi, aby powiedzieć: "muszę się zastanowić". Kiedy jest się młodym, chce się latać na księżyc, i to jak najszybciej. Wydaje mi się, że wynika to z entuzjazmu. W starszym wieku łatwiej go opanować dzięki doświadczeniu. Rozumiem, że kształtuje nas wiele czynników poza obserwacją, umiejętnością słuchania czy czytania. Jesteśmy przypadkowymi ofiarami DNA naszych rodziców. Życie jest też jak loteria. Wpływają na nas okoliczności, w jakich dorastamy i nasze wykształcenie. Każdy człowiek został wyposażony w dwa potężne narzędzia, które może w pełni kontrolować: oczy i uszy. Przyglądanie się innym, słuchanie ich rad i czytanie o ludziach to trzy najlepsze rzeczy, jakie kiedykolwiek zrobiłem.

Trzeba mieć dużo odwagi, aby powiedzieć: "muszę się zastanowić". Kiedy jest się młodym, chce się latać na księżyc, i to jak najszybciej. Wyd...

Dawno temu przed Chrystusem, żył taki durny ptak. Feniks, tak się nazywał. Raz na kilkaset lat budował sobie stos pogrzebowy i się na nim spalał; chyba musiał być bliskim krewnym człowieka. Tylko że za każdym razem po tym jak spłonął, odradzał się z popiołów, wstawał z nich jak nowy. Wygląda na to, że my robimy to samo, raz po raz, z tą jednak różnicą, że mamy coś, czego ten cholerny feniks nigdy nie miał: my wiemy. jakie głupstwo przed chwilą zrobiliśmy. Wiemy o wszystkich głupstwach, jakie popełniliśmy przez ostatnie tysiąc lat. Jeżeli o nich nie zapomnimy i nie będziemy próbowali ukryć tej wiedzy, to pewnego dnia przestaniemy budować sobie te przeklęte stosy i wskakiwać w ich środek. W każdym pokoleniu będzie przybywało takich, którzy pamiętają.

Dawno temu przed Chrystusem, żył taki durny ptak. Feniks, tak się nazywał. Raz na kilkaset lat budował sobie stos pogrzebowy i się na nim sp...

Gdyby umiejętność korzystania z doświadczeń i wyciągania wniosków decydowały, dawno już zapomnielibyśmy czym jest wojna. Ale tych, którzy do wojny dążą, nigdy nie powstrzymywały i nie powstrzymają doświadczenia ani analogie.

Gdyby umiejętność korzystania z doświadczeń i wyciągania wniosków decydowały, dawno już zapomnielibyśmy czym jest wojna. Ale tych, którzy do...