Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podoba mi się wykreowany świat. Bohaterowie. Język i sposób przystępny dla dzieci i młodzieży. Historia pokazująca dobro i zło, i to co może czyhać za lukrowanym uśmiechem. Przyjemnie się czytało rozłożone na kilka lat. Jedyne czego nie mogę autorce darować to ostatni rozdział... 19 lat później. Takich rzeczy się nie robi!

Podoba mi się wykreowany świat. Bohaterowie. Język i sposób przystępny dla dzieci i młodzieży. Historia pokazująca dobro i zło, i to co może czyhać za lukrowanym uśmiechem. Przyjemnie się czytało rozłożone na kilka lat. Jedyne czego nie mogę autorce darować to ostatni rozdział... 19 lat później. Takich rzeczy się nie robi!

Zachęcona opisem książki wypożyczyłam z biblioteki. Najlepsze dzieło autora wg krytyków.. Pierwsza księga wciągająca. Poznaje się głównego bohatera, jego środowisko (choć nie rozumiem zachwytów gotowaniem makaronu). Całkiem satysfakcjonujące jest domyślanie się przed tym nim autor sam wprost o tym pisze, że ta kobieta od telefonu to jego żona, która za chwilę odejdzie. Jednak od księgi drugiej prawdziwa męczarnia, trzecia niemal nie do przejścia. Nic odkrywczego w pisaniu o tym, że wszędzie czai się zło, że wystarczy jeden krok, żeby stać się jego świadkiem czy nawet uczestnikiem. Że przebywanie w ciemnych, ciasnych pomieszczeniach- studnia- może powodować odmienne stany świadomości. Że z wysiłkiem można ze sobą powiązać coś co tylko niepowiązane ma jakikolwiek sens.Bardzo przeszkadzało mi w czytaniu nagromadzenie zbyt wielu form przekazu: bezpośrednie relacje bohatera, opowiadania pozostałych bohaterów, pisanie o nich w osobie trzeciej, listy, telefony, komunikacja internetowa. Im dalej w książkę tym tego więcej i częściej pomieszane. Można by z tego z powodzeniem zrobić kilka osobnych ciekawych opowiadań, do czytania z zapartym tchem. W formie, którą zaproponował autor - niestety nie polecam.

Zachęcona opisem książki wypożyczyłam z biblioteki. Najlepsze dzieło autora wg krytyków.. Pierwsza księga wciągająca. Poznaje się głównego bohatera, jego środowisko (choć nie rozumiem zachwytów gotowaniem makaronu). Całkiem satysfakcjonujące jest domyślanie się przed tym nim autor sam wprost o tym pisze, że ta kobieta od telefonu to jego żona, która za chwilę odejdzie....