Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy Warszawa zasługuje na miano tytułowego najlepszego miasta świata?
Myślę, że pytanie to zwłaszcza wśród osób spoza stolicy może wzbudzić różne emocje. Grzegorz Piątek w swojej książce daje nam wiele powodów, by chcieć rozstrzygnąć tę kwestię na własną rękę.
Książka skupia się na działalności Biura Odbudowy Stolicy - grupy architektów i urbanistów odpowiedzialnej za odbudowę Warszawy po II WŚ. Dużą zaletą lektury jest to, że oprócz omawiania projektów zrealizowanych i udanych, czytelnik dowiaduje się również o nieraz fascynujących wizjach, które nigdy nie ujrzały światła dziennego.
Książka bardzo dobrze tłumaczy również wpływ aspektów historycznych oraz politycznych na architekturę miejską. Myślę, że częściowo kwestia ta przekłada się również na nasze czasy. Lektura bardzo pomaga zrozumieć kontrasty znajdujące się do dziś w naszej stolicy mające swoje odzwierciedlenie w "rywalizacji" wizji zabytkowo-historycznych i modernistycznych. Po lekturze, idąc po Warszawie, dostrzegamy coś więcej niż tylko budynki, naszym oczom ukazuje się wtedy kawał historii nie tylko architektury, ale przede wszystkim ludzi, którzy ją tworzyli.
Jako osoba spoza Warszawy, muszę przyznać, że książka może okazać się trudna dla osób, które nie orientują się za bardzo jak wygląda plan miasta. Myślę jednak, że warto pofatygować się nieco bardziej i podczas czytania śledzić, gdzie znajdują się opisywane miejsca, jeśli zajdzie taka potrzeba. "Najlepsze miasto świata" przedstawia historyczne fakty w sposób bardzo przystępny i po prostu wciągający, chociaż myślę, że osoby niezainteresowane historią architektury mogą poczuć się nieco znużone lekturą. Mimo to polecam książkę każdemu czytelnikowi - historia powojennej Warszawy jest czymś, co na pewno wypada, a przynajmniej warto znać

Czy Warszawa zasługuje na miano tytułowego najlepszego miasta świata?
Myślę, że pytanie to zwłaszcza wśród osób spoza stolicy może wzbudzić różne emocje. Grzegorz Piątek w swojej książce daje nam wiele powodów, by chcieć rozstrzygnąć tę kwestię na własną rękę.
Książka skupia się na działalności Biura Odbudowy Stolicy - grupy architektów i urbanistów odpowiedzialnej za...

Zagłębiając się w świat dziejów architektury, z czasem dowiadujemy się, że nie jest ona tylko i wyłącznie sztuką postawienia budynku albo zagospodarowania przestrzeni. Zaczynamy zwracać uwagę również na inne aspekty tej dziedziny, na to jaki wpływ ma na życie jej użytkowników, czy kryje się za nią jakaś idea lub przekaz albo jakie potrzeby powinna ona spełniać. Historia Oskara i Zofii Hansenów opisana przez Filipa Springera w "Zaczynie" jest na to idealnym przykładem.

Książka, mimo że jest napisana w dużej części w formie biografii architektów, zwraca uwagę na wiele aspektów życia i funkcjonowania ludzi jako ogółu. Ukazuje ona historię wizjonerów, którzy mimo swoich szczytnych idei, na własnej skórze przekonali się, że utopia możliwa jest tylko w teorii. Myślę, że jest to książka, która na przykładzie architektury dobrze obrazuje dlaczego pewne założenia sprawdziłyby się jedynie w świecie idealnym, który przecież nie może istnieć. Ukazuje też, jak duży wpływ architektura ma na inne dziedziny życia człowieka.

Autor bardzo umiejętnie przeplata też konteksty związane z historią architektury Europy, która miała duży wpływ na twórczość Hansenów. Dzięki temu czytelnik może dowiedzieć się również wielu rzeczy o artystach na pozór mało związanymi z projektami architektów. Oprócz tego, dość dokładnie opisuje założenia Formy Otwartej, która do dziś stanowi inspirację lub nawet podstawę dla różnych projektów artystycznych.

Książka, mimo raczej biograficznej formy, nie zanudza czytelnika zbędnymi faktami. Dla osoby, która faktycznie zaciekawi się historią Hansenów jest ona pozycją wciągającą i po prostu przyjemną. Myślę, że jest ona godna polecenia każdemu miłośnikowi sztuki, zwłaszcza powiązanej z krajami nordyckimi.

Zagłębiając się w świat dziejów architektury, z czasem dowiadujemy się, że nie jest ona tylko i wyłącznie sztuką postawienia budynku albo zagospodarowania przestrzeni. Zaczynamy zwracać uwagę również na inne aspekty tej dziedziny, na to jaki wpływ ma na życie jej użytkowników, czy kryje się za nią jakaś idea lub przekaz albo jakie potrzeby powinna ona spełniać. Historia...

Za "Łódź. Miasto po przejściach" zabrałam się jakoś miesiąc temu, planując swój pierwszy wyjazd do Łodzi. Recenzję piszę dokładnie w dzień, w którym jestem już po mojej wizycie w mieście i muszę przyznać, że lektura bardzo pomogła mi zorientować się co w największym stopniu jest warte zobaczenia i na czym powinnam skupić swoją uwagę zwiedzając miasto. Trzeba przyznać, że książka bardzo dobrze oddaje niepowtarzalny klimat tego miejsca, pomaga zrozumieć wiele aspektów społecznych oraz historycznych, z jakimi zmaga się Łódź. Przeczytanie jej zachęciło mnie również w dużym stopniu do zwiedzania tego miasta, które wcześniej było dla mnie mocno obce.
Przechodząc do samej treści książki, zawiera ona wiele różnorodnych faktów na temat miasta. Zarówno osoby zainteresowane historią, architekturą jak i atrakcjami turystycznymi znajdą tu coś dla siebie. Warto zwrócić uwagę na sposób, w jaki została zakomponowana książka. Jest to swego rodzaju zbiór reportaży pisanych w latach 90' oraz tych bardziej współczesnych; z okolic roku 2015. Jest to zabieg, który nieco ujmuje spójności całokształtowi treści, jednak eksponuje on również fakt, że Łódź w ciągu ostatnich 30 lat zmieniła się nie do poznania. Uważam, że książka jest warta polecenia każdej osobie, która interesuje się architekturą i historią polskich miast, kocha Łódź lub przeciwnie - nigdy w niej nie była i chce poznać to miasto. Muszę jednak przyznać, że momentami lektura nieco nudziła i myślę, że dla osoby zupełnie niezainteresowanej tematem może się ona okazać nieatrakcyjna.

Za "Łódź. Miasto po przejściach" zabrałam się jakoś miesiąc temu, planując swój pierwszy wyjazd do Łodzi. Recenzję piszę dokładnie w dzień, w którym jestem już po mojej wizycie w mieście i muszę przyznać, że lektura bardzo pomogła mi zorientować się co w największym stopniu jest warte zobaczenia i na czym powinnam skupić swoją uwagę zwiedzając miasto. Trzeba przyznać, że...