Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo interesująca na początku, wciągająca, jednak później mnie znudziła by zaciekawić na kilku ostatnich stronach. Po dłuższym czasie historia robi się nudna, ze 100 stron mniej i byłoby idealnie. Jednak i tak tą opowieść mogę polecić, lekki styl pisania, ale nie sztuczny. Ciekawa koncepcja Salem.

Bardzo interesująca na początku, wciągająca, jednak później mnie znudziła by zaciekawić na kilku ostatnich stronach. Po dłuższym czasie historia robi się nudna, ze 100 stron mniej i byłoby idealnie. Jednak i tak tą opowieść mogę polecić, lekki styl pisania, ale nie sztuczny. Ciekawa koncepcja Salem.

Klasyczny Lovecraft. Mroczny klimat, ciekawa, wciągająca fabuła, temat zakazanej magii, kryptofilii, rytuałów, nauki, pradawnych wierzeń. Wyraźnie zarysowany charakter i psychoza głównego bohatera. Nie znam autora, który bardziej wpływa na wyobraźnię, czytając można poczuć powieść wszystkimi zmysłami.

Klasyczny Lovecraft. Mroczny klimat, ciekawa, wciągająca fabuła, temat zakazanej magii, kryptofilii, rytuałów, nauki, pradawnych wierzeń. Wyraźnie zarysowany charakter i psychoza głównego bohatera. Nie znam autora, który bardziej wpływa na wyobraźnię, czytając można poczuć powieść wszystkimi zmysłami.

Bardzo szybko się czyta. Akcja dosyć przewidywalna, mimo intrygującego klimatu. Indiańskie legendy potrafią ożyć w słowach, ale sztuczny humor wprowadzony w makabryczne wydarzenia i typowy mastertoński pociąg do kobiet średnio mi tutaj pasuje.

Bardzo szybko się czyta. Akcja dosyć przewidywalna, mimo intrygującego klimatu. Indiańskie legendy potrafią ożyć w słowach, ale sztuczny humor wprowadzony w makabryczne wydarzenia i typowy mastertoński pociąg do kobiet średnio mi tutaj pasuje.

Wywiad przeprowadzony z bohaterem powstania w warszawskim getcie opowiedziany bez zbędnego patosu. Historia jest przeplatana wątkami z przeszłości i teraźniejszości, spójna. Plus za intrygujący tytuł i jego wyjaśnienie w książce.

Wywiad przeprowadzony z bohaterem powstania w warszawskim getcie opowiedziany bez zbędnego patosu. Historia jest przeplatana wątkami z przeszłości i teraźniejszości, spójna. Plus za intrygujący tytuł i jego wyjaśnienie w książce.

Nie doczytałam do końca, znudziła mnie gdzieś w połowie. Oglądnęłam za to film, który rozjaśnił mi nieco historię. Dobra fabuła, ciekawa akcja, jednak styl pisania Kinga obfitujący w opisy, mało ważne szczegóły, wtrącenia nie jest najwyraźniej dla mnie.

Nie doczytałam do końca, znudziła mnie gdzieś w połowie. Oglądnęłam za to film, który rozjaśnił mi nieco historię. Dobra fabuła, ciekawa akcja, jednak styl pisania Kinga obfitujący w opisy, mało ważne szczegóły, wtrącenia nie jest najwyraźniej dla mnie.

Mam wrażenie, że w opowiadaniach pan Masterton jest lepszy. Krótsze, bardziej nasycone, chociaż w głównej opowieści nie można narzekać na brak akcji, jednak da się wyczuć pewną sztuczność. Swoją drogą, Bonnie musiała być na prawdę pociągająca, praktycznie wszyscy faceci w książce na nią lecieli :D

Mam wrażenie, że w opowiadaniach pan Masterton jest lepszy. Krótsze, bardziej nasycone, chociaż w głównej opowieści nie można narzekać na brak akcji, jednak da się wyczuć pewną sztuczność. Swoją drogą, Bonnie musiała być na prawdę pociągająca, praktycznie wszyscy faceci w książce na nią lecieli :D

Im bliżej Mordoru tym mroczniej. Drużyna się rozdziela, Pierścień przytłacza.. Cała historia jest bardzo złożona, logiczna. Wątki dopełniają się, biegnąc ku najważniejszemu wydarzeniu.

Im bliżej Mordoru tym mroczniej. Drużyna się rozdziela, Pierścień przytłacza.. Cała historia jest bardzo złożona, logiczna. Wątki dopełniają się, biegnąc ku najważniejszemu wydarzeniu.

Bardzo głęboko rozbudowany świat, dokładne opisy w szczególności natury. Nie jest to zwykła przygodowa powieść, bohaterzy zmagają się z trudnymi wyborami, problemami, własnymi ograniczeniami. Najbardziej poruszający moment to dla mnie smutna pieśń Galadrieli, zdającej sobie sprawę z nieuchronności losu i przyszłości Lórien. Autor zadbał o stare legendy, pieśni, historię. Stworzył z dokładnością inną, alternatywną rzeczywistość, do której chce się wracać.

Bardzo głęboko rozbudowany świat, dokładne opisy w szczególności natury. Nie jest to zwykła przygodowa powieść, bohaterzy zmagają się z trudnymi wyborami, problemami, własnymi ograniczeniami. Najbardziej poruszający moment to dla mnie smutna pieśń Galadrieli, zdającej sobie sprawę z nieuchronności losu i przyszłości Lórien. Autor zadbał o stare legendy, pieśni, historię....

Początkowo wciągająca, później schematyczna. Wygląda na wstęp do opowieści, chętnie przeczytałabym kontynuację, ale z większą ilością grozy, opisów spustoszenia i apokalipsy jaką siać może wirus. Dosyć mało katastrofy w tej "najlepszej powieści katastroficznej XX wieku" ;)

Początkowo wciągająca, później schematyczna. Wygląda na wstęp do opowieści, chętnie przeczytałabym kontynuację, ale z większą ilością grozy, opisów spustoszenia i apokalipsy jaką siać może wirus. Dosyć mało katastrofy w tej "najlepszej powieści katastroficznej XX wieku" ;)

Zaciekawił mnie opis, pomysł wydawał się być dobry, jednak po przeczytaniu zmieniłam zdanie. Główna bohaterka irytująca, świat sztuczny. Język powieści słaby. Nieudana próba mieszania współczesności z prehistorią. Książka wydaje się być napisana dla przedziału wiekowego 10-12

Zaciekawił mnie opis, pomysł wydawał się być dobry, jednak po przeczytaniu zmieniłam zdanie. Główna bohaterka irytująca, świat sztuczny. Język powieści słaby. Nieudana próba mieszania współczesności z prehistorią. Książka wydaje się być napisana dla przedziału wiekowego 10-12

Historia pełna zadziwiających faktów, zwrotów akcji, pasji. Pozycja obowiązkowa dla fanów.

Historia pełna zadziwiających faktów, zwrotów akcji, pasji. Pozycja obowiązkowa dla fanów.

Nie dałabym tej książce jednej gwiazdki, ratuje ją oryginalna historia (nie czytałam pierwowzoru, przynaję)

Nie dałabym tej książce jednej gwiazdki, ratuje ją oryginalna historia (nie czytałam pierwowzoru, przynaję)