To kolejna książka, do której przeczytania zachęcił mnie film. Val Kilmer przeszedł tutaj samego siebie. Lektura mnie zaskoczyła, gdyż była bardzo interesująca, a nie spodziewałem się po niej, zbyt wiele. Mniejsza z narkotykami, ale zafascynowała mnie ta mania czytania u Jima. Rozkładał Nietzschego na czynniki pierwsze, na plażowym piasku, wśród ognisk i zaufanych przyjaciół. Mnie szczególnie kręci kawałek "The End" Doorsów, a wykorzystał go najlepiej Martin Scorsese w filmie "Kto puka do moich drzwi?" z Harveyem Keitelem, jako odtwórcą głównej roli. To erotyczna scena, z damami do towarzystwa. Mocno polecam.

To kolejna książka, do której przeczytania zachęcił mnie film. Val Kilmer przeszedł tutaj samego siebie. Lektura mnie zaskoczyła, gdyż była bardzo interesująca, a nie spodziewałem się po niej, zbyt wiele. Mniejsza z narkotykami, ale zafascynowała mnie ta mania czytania u Jima. Rozkładał Nietzschego na czynniki pierwsze, na plażowym piasku, wśród ognisk i zaufanych...

Jedna z ważniejszych dla mojego rozwoju (xD) książek, która mocno popchnęła mnie w zainteresowanie literaturą bo przede wszystkim dotyczyła człowieka i zespołu zanurzonego w literaturze.

Niemniej po latach czyta się ją strasznie. Źle napisana lub źle przetłumaczona laurka zbierająca ciekawostki i anegdoty. No jakieś tam pojęcie o życiu Morrisona się ma, ale na pewno dałoby się lepiej.

Jedna z ważniejszych dla mojego rozwoju (xD) książek, która mocno popchnęła mnie w zainteresowanie literaturą bo przede wszystkim dotyczyła człowieka i zespołu zanurzonego w literaturze.

Niemniej po latach czyta się ją strasznie. Źle napisana lub źle przetłumaczona laurka zbierająca ciekawostki i anegdoty. No jakieś tam pojęcie o życiu Morrisona się ma, ale na pewno dałoby...

Dodałam. Wzięło mnie na wspomnienia, jakoś od czapy... The Doors się słuchało i odrabiało zadania domowe z ulubionego zespołu, czytając co się da.

Dodałam. Wzięło mnie na wspomnienia, jakoś od czapy... The Doors się słuchało i odrabiało zadania domowe z ulubionego zespołu, czytając co się da.

Świetna książka dla fanów Jima i The Doors do, których piszący ten tekst zdecydowanie się zalicza. Osobiście zetknąłem się z muzyką The Doors pod koniec lat 80 i od tej pory się z nią nie rozstaje. Jim z jednej strony był geniuszem, a z drugiej zwykłym człowiekiem popełniającym błędy jak każdy z nas. Nie pozwał na gwiazdę jakich wielu znanych pozostał sobą do końca.

Świetna książka dla fanów Jima i The Doors do, których piszący ten tekst zdecydowanie się zalicza. Osobiście zetknąłem się z muzyką The Doors pod koniec lat 80 i od tej pory się z nią nie rozstaje. Jim z jednej strony był geniuszem, a z drugiej zwykłym człowiekiem popełniającym błędy jak każdy z nas. Nie pozwał na gwiazdę jakich wielu znanych pozostał sobą do końca.

Doskonały obraz życia Morrisona i powstania zespołu. Jim ukazany w wielu swoich obliczach sprawia wrażenie tajemniczego i z chęcią przeczytam jego wiersze... Ciężko określić go paroma słowami. Wzbudza podziw a jednocześnie niepokój. Oprócz skłonności do nałogów i miłości do muzyki w niczym nie przypominał gwiazdy sceny rockowej.
Obszerny opis koncertów i okoliczności powstawania utworów ale też wiele prywaty. Polecam.

Doskonały obraz życia Morrisona i powstania zespołu. Jim ukazany w wielu swoich obliczach sprawia wrażenie tajemniczego i z chęcią przeczytam jego wiersze... Ciężko określić go paroma słowami. Wzbudza podziw a jednocześnie niepokój. Oprócz skłonności do nałogów i miłości do muzyki w niczym nie przypominał gwiazdy sceny rockowej.
Obszerny opis koncertów i okoliczności...

Różne są drogi zapoznania się z twórczością "The Doors", czy Morrisonsem. Jedni, tak jak ja, poprzez czytanie recenzji innych zespołów, gdzie były wzmianki, że ten i tamten zespół sprawił, że ktoś zaczął grać na gitarze. Drudzy poprzez "Need for Speed: Underground 2", a inni z kolei za pośrednictwem audycji w radiu. W zasadzie długo by wymieniać sposoby. Jakby zasięgnąć wiedzy kim był Jim, to wyjdzie blady i pusty opis: piosenkarz, poeta, etc. Hopkins swoim stylem pisania, opisuje i nakreśla znaczenie, każdego wydarzenia w życiu Jima, czy chodzi o kobiety, brania narkotyków i właściwie alkoholizm. Nie ocenia go, nawet za koncert w Miami w 1969 roku. Zdawałoby się fajne życie. Jednak z czasem bycie dla Jima symbolem seksu, głosem kontrkultury w latach 60 i "wyskokowe życie", sprawiało, że coraz bardziej pogrążał się w depresji, szukał innych rozwiązań. Stąd też wyjazd do Francji i wcześniejsze pożegnania się z ulubionymi kobietami i członkami zespołów. Czy to przez narkotyki (Klub 27),alkohol? Niezbyt wiadomo, gdyż jedyne informacje pochodzą od "stałej" partnerki Jima, która prowadziła podobny styl życia. Hopkins na końcu, nie wprost, daje znać, że mogło to być samobójstwo, z racji wcześniejszych fascynacji tym czynem.

Różne są drogi zapoznania się z twórczością "The Doors", czy Morrisonsem. Jedni, tak jak ja, poprzez czytanie recenzji innych zespołów, gdzie były wzmianki, że ten i tamten zespół sprawił, że ktoś zaczął grać na gitarze. Drudzy poprzez "Need for Speed: Underground 2", a inni z kolei za pośrednictwem audycji w radiu. W zasadzie długo by wymieniać sposoby. Jakby zasięgnąć...

Facet miał bujne i ciekawe życie, więc ta książka też taka jest.

Facet miał bujne i ciekawe życie, więc ta książka też taka jest.

Gdybym przeczytała ją w gimnazjum pewnie byłabym zachwycona, dziś.. no cóż. Morrison pod żadnym względem nie był idealny i ta opowieść doskonale to pokazuje.

Gdybym przeczytała ją w gimnazjum pewnie byłabym zachwycona, dziś.. no cóż. Morrison pod żadnym względem nie był idealny i ta opowieść doskonale to pokazuje.

Biografia Jima. Gratka dla fanów.

Biografia Jima. Gratka dla fanów.

Bardzo dużo wartościowych szczegółów z życia Jima Morrisona i Doorsów.

Bardzo dużo wartościowych szczegółów z życia Jima Morrisona i Doorsów.