Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ogromny potencjał i niestety duże rozczarowanie. Fabuła przewidywalna, większość książki to monotonne wyliczanie kolejnych czynności i obowiązków wykonywanych przez główną bohaterkę przez kolejne dni i tygodnie. Jakakolwiek "akcja" kończy się po pierwszych rozdziałach. Postaci są płytkie i jednowymiarowe - każdy jest albo kryształowo idealny, albo zepsuty do szpiku kości. Postać Cussy Mary tkwi gdzieś pomiędzy błogą naiwnością, a zwyczajną głupotą. Zero zastanowienia się nad głębszymi motywami działań, a tym bardziej nad wpływem wydarzeń z życia głównej bohaterki na jej decyzje czy uczucia, przemyślenia. Decyzja o przeniesieniu akcji w czasie (z lat 60. na lata 30.) również bardzo dyskusyjna. Szkoda...

Ogromny potencjał i niestety duże rozczarowanie. Fabuła przewidywalna, większość książki to monotonne wyliczanie kolejnych czynności i obowiązków wykonywanych przez główną bohaterkę przez kolejne dni i tygodnie. Jakakolwiek "akcja" kończy się po pierwszych rozdziałach. Postaci są płytkie i jednowymiarowe - każdy jest albo kryształowo idealny, albo zepsuty do szpiku kości....

W tej książce urzekło mnie dosłownie wszystko, zaczynając od przepięknej okładki, przez wspaniale skonstruowane postaci i wydarzenia, w których biorą udział, uroczy język narracji, aż po przesłanie i mądrość, którą w sobie zawiera. Każdy bohater jest z krwi i kości, rozumiemy dlaczego postępuje tak, a nie inaczej i wiemy, że jego złe i dobre uczynki nie są efektem magicznego hokus pokus (mimo wszechobecnej magii), a pochodną jego wcześniejszych doświadczeń i przeżyć. Nikt nie jest doskonale dobry albo nieskończenie zły.

Jednak dla mnie osobiście najcenniejszym elementem książki, jest jej sposób radzenia sobie z emocjami, a w szczególności smutkiem. Wszyscy bohaterowie i ich historie doskonale pokazują, jak tragiczne są konsekwencje odcinania się od uczuć, emocji, wspomnień oraz co się dzieje z człowiekiem, który zamknął swoje serce na smutek, zadumę czy żałobę i otoczył je murem obojętności.

Dlatego z ogromną radością mogę stwierdzić, że poza piękną i magiczną otoczką książki, która sprawia, że odbiór jest czystą przyjemnością, dostajemy również piękne wnętrze, wspaniałą historię i ważną lekcję, zarówno dla starszych, jak i młodszych czytelników.

W tej książce urzekło mnie dosłownie wszystko, zaczynając od przepięknej okładki, przez wspaniale skonstruowane postaci i wydarzenia, w których biorą udział, uroczy język narracji, aż po przesłanie i mądrość, którą w sobie zawiera. Każdy bohater jest z krwi i kości, rozumiemy dlaczego postępuje tak, a nie inaczej i wiemy, że jego złe i dobre uczynki nie są efektem...

Książka, która nigdy nie powinna trafić na półkę "Historia"...

Książki historyczne w wersji popularnonaukowej od zawsze przyciągały moją uwagę, jednak po lekturze tej pozycji, następnym razem dwa razy zastanowię się zanim sięgnę po ten typ. Co w tej książce jest nie tak? Prawie wszystko. Począwszy od fatalnej grafiki na okładce i skrzydełkach, przez duży chaos w relacjonowaniu wydarzeń i przedstawianiu postaci, język na niezbyt wysokim poziomie, aż po dobór źródeł wołający o pomstę do nieba. Żaden rozdział nie ma struktury, czytelnik jest jakby wrzucany do jeziora informacji i sam ma się w nim odnaleźć. Podrozdziały wydają się być stworzone kompletnie przypadkowo i na siłę. "Brawurowy opis drapieżnym piórem" okazuje się być miałkim poszukiwaniem taniej sensacji. Szczególnie, jeśli weźmiemy pod uwagę bibliografię autora - dominują w niej artykuły popularnonaukowe, napisane przez p. Kopra i zaczerpnięte ze stron internetowych, takich jak Interia czy Wikipedia, które nijak pasują do publikacji uchodzącej za historyczną. Ponadto, sposób powoływania się na źródła zdjęć ("źródło: Wikipedia") jest po prostu skandaliczny. Ryciny również umieszczane są przypadkowo i często nie pasują do kontekstu (np. autor szczegółowo opisuje postać domniemanej kochanki J. Piłsudskiego, ale obok zamieszcza zdjęcie rodzinne Marszałka z dopiskiem o tym, jak Aleksandra rozbiła jego pierwsze małżeństwo; inną postać autor charakteryzuje jako wybitną piękność i zamieszcza ryciny prezentujące wszystkich, tylko nie tę postać).

Moją uwagę szczególnie zwróciły ostatnie rozdziały książki, pisane jakby pośpiesznie, byleby więcej i okazalej. W części poświęconej S. Walasiewiczównie autor dochodzi do punktu, w którym cytuje jej wypowiedź, by dwie strony później... ponownie przepisać całą tę wypowiedź jeszcze raz. Dodatkowo, zupełnie nie rozumiem decyzji o umieszczeniu w tej publikacji rozdziału dotyczącego p. A. Jaroszewicza, czy opisu konfliktu między dwiema polonijnymi organizacjami. O ile wszystkie wcześniejsze "klątwy, sekrety i skandale" łączył wspólny mianownik - wyraźny wpływ na historię Polski i Polaków, o tyle te dwie sprawy wydają się być po prostu wycinkiem z prasy brukowej.

Z rzeczy, których bardzo brakowało podczas lektury, dodam jeszcze, oprócz usystematyzowanej struktury tekstu, rzetelne opisy postaci, drzewa genealogiczne, oś czasu w każdym rozdziale, z zaznaczonymi na niej najważniejszymi wydarzeniami i bibliografia.

Podsumowując, po pierwsze nie dziwię się już, że na okładce tej książki nie znalazłam żadnej recenzji opatrzonej nazwiskiem z przynajmniej tytułem doktora historii przed nim. Po drugie po raz kolejny, w mało przyjemny sposób przekonałam się, że jeśli za pisanie książki historycznej bierze się "popularyzator historii", dostajemy książkę o niczym...

Książka, która nigdy nie powinna trafić na półkę "Historia"...

Książki historyczne w wersji popularnonaukowej od zawsze przyciągały moją uwagę, jednak po lekturze tej pozycji, następnym razem dwa razy zastanowię się zanim sięgnę po ten typ. Co w tej książce jest nie tak? Prawie wszystko. Począwszy od fatalnej grafiki na okładce i skrzydełkach, przez duży chaos w...