Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kuba Wojewódzki jaki jest, każdy widzi. To postać uwielbiana jak i znienawidzona, ale znana chyba wszystkim mającym jakąkolwiek styczność z mediami. Cyniczny, bulwersujący, wulgarny, kontrowersyjny, prowokacyjny dupek. W dodatku, o zgrozo, żywiący się własną prowokacją i czerpiący z niej świetną zabawę. Mimo to, intrygujący, nie dający się wcisnąć w żadne normy i ramy, wyróżniający się, "jakiś". Zarówno za pozytywne jak i negatywne cechy swojej osobowości nie raz i nie dwa zbierał kopniaki.

Wojewódzki w myśl zasady, że "w życiu nie należy mieć problemów tylko przygody" spisał swoją przygodę w wydaniu książkowym. Niebardzo wiem do jakiej kategorii osobiście zakwalifikowałabym tę lekturę. Nie jest to typowa biografia czy wspominki artysty. Nie jest to kompedium dla fana ani wypunktowanie wszystkich przewinień tej kontrowersyjnej postaci dla antyfana. Właściwie sam autor nie do końca wiedział jak umotywować napisanie książki o samym sobie, ale czemu by jej nie napisać jako osoba bądź co bądź, wpływowa? Więc napisał. Nie szczędząc przy tym żarcików i nieżarcików w swoim dość specyficznym stylu, kąśliwości, pseudomądrości, wywodów, własnych filozofii i ocen, szczegółów z gatunku tych, które niekoniecznie chcemy poznawać. Trochę o sobie, trochę o innych, trochę o sobie słowami innych. Nieco o Polsce, miłości, polityce, ludziach, karierze, mediach. Próżno szukać tu jakichkolwiek poprawności. Jednak ta opowieść o naczelnym świrze polskich mediów ma swoje pozytywne aspekty wykraczające poza zwyczajną ciekawość formy tego czytadła. Szybko mi się czytało, było interesująco, wciągająco, a w niektórych momentach zwyczajnie obśmiałam się jak norka. Nie tylko powagą i wybitniejszymi książkami człowiek żyje, choć nie uświadczy się tu humoru wysokich lotów. Nie zawsze są to wypowiedzi godne pochwały, często niecenzuralne, wręcz obrazobórcze, chamskie, i oczywiście często są bardziej żenujące niż śmieszne. Książka z dużym stężeniem brudu - literackiego, sytuacyjnego, społecznego. Ale jeśli od lat śledzi się poczynania głównego bohatera tego "dzieła" to powinno mieć się pełną świadomość na co się idzie decydując się na jego przeczytanie. Nie należy oczekiwać że na papierze dostaniemy zupełnie inną postać niż w telewizji, radiu czy social-mediach. Byłam ogromnie ciekawa co może zawierać ta książka, jak może być sformułowana istota życia tak barwnej i kontrowersyjnej postaci czy jakie mniej znane historie mogę poznać dzięki niej.

Książka okazała się raczej miarodajna do moich oczekiwań, aczkolwiek wiele spraw jest po prostu niepotrzebnie przegadanych i trochę za dużo jest tu wycieczek odbiegających od tematu, takiego rozgadania się autora nad samym sobą. Momentami przeszkadzał mi też ilościowy zlepek wypowiedzi innych ludzi którym posługuje się Kuba w nawiązaniu do jakichś sytuacji. Miałam wrażenie że czytam pracę naukową o znanej postaci posklejaną z wielu źródeł w jedną średniospójną całość. Książka z ponad 400 stron mogłaby mieć pewnie z około 300 albo i mniej i zawierałaby te same kwestie. A z drugiej strony Wojewódzki podsumowując sobie ważniejsze aspekty o których chce powiedzieć mógł wpaść w wir skojarzeń, wspomnień, rozpamiętywać rozmowy i wydarzenia których doświadczył już taką ilość, że zdaję sobie sprawę że czasem ciężko mogło być nad tym zapanować. Co jeszcze może razić? Zbytnie szczegóły seksualnego życia pana Kuby, zbyt wiele erotycznych i miłosnych historii wraz z dokładnym wyróżnieniem osób których te historie dotyczyły. Z nich też zdawałam sobie sprawę, ale w książce były fragmenty w których odniesienia do nich czy intymne opisy robiły się zbyt męczące i niesmaczne, nawet jeśli miało to być napisane otwarcie i szczerze.
Sporną kwestią może być też podejście do ważnych ideologii politycznych, religijnych, społecznych i historycznych zaprezentowane w tej książce. Tak samo jak specyficzny jest styl bycia i wyrażania myśli tego pana, tak i jego poglądy.

Nie nazwałabym siebie fanką Kuby Wojewódzkiego czy kibicem jego sukcesu który szczęśliwie osiągnął. Jednak w wielu kwestiach jego spojrzenie na poważne sprawy w mniej poważny sposób jest moim zdaniem chyba potrzebne. Nawet jeśli niektóre jego wybryki uważam za zupełny odchył od normy. Lubię jednak jego postawę, kontrowersyjny styl, sposób w jaki się wypowiada kiedy pomiędzy uwagami o dyskusyjnej wartości przemyca naprawdę fajne i mądre stwierdzenia, zaryzykowałabym wręcz określenie "błyskotliwe".

Żyjemy w świecie w którym inność od przyjętych powszechnie norm jest zwalczana, negowana, wręcz niedopuszczalna. Gdzie wielu ludziom ciężko jest być sobą, być wolnym. A Kuba Wojewódzki nie ma z tym problemu, nie obawia się zwalczać normalności, powszechności. I nie chce tylko być, ale i pozostać sobą. Cieszę się że mogłam spojrzeć na niego nie tylko moimi, ale i jego oczami, nawet jeśli to kolejny chwyt marketingowy nie niosący za sobą większej wyższej wartości.
ig: @ksiazkowe_momenty

Kuba Wojewódzki jaki jest, każdy widzi. To postać uwielbiana jak i znienawidzona, ale znana chyba wszystkim mającym jakąkolwiek styczność z mediami. Cyniczny, bulwersujący, wulgarny, kontrowersyjny, prowokacyjny dupek. W dodatku, o zgrozo, żywiący się własną prowokacją i czerpiący z niej świetną zabawę. Mimo to, intrygujący, nie dający się wcisnąć w żadne normy i ramy,...

Odkąd pamiętam podczytywałam wiersze, poezje, a także (bardziej czy mniej udaną) współczesną grafomanię. Z racji tego że ostatnio wpadam na poezję przypadkiem jak i z zamierzeniem, przeczytałam wychwalanych od premiery "Chłopców...". Pomyślałam, że jeszcze tak na 'czasie', bo właśnie wychodzi nowa książka autorki, to akurat zapoznam się z poprzednią. No i cóż, chyba nastawiałam się na coś więcej i... "bardziej". Brakowało mi w tej książce czegoś, czego nie potrafię określić. Może pewnej dosadności do której się przyzwyczaiłam u innych twórców i ją bardzo lubię. I chyba to jest to, bo jak głoszą opinię które spotykałam o wierszach Ciarkowskiej, są one bardziej "płynące i opływające", romantyczne i bolące. Trochę mi przykro, ale nie potrafię dać wyższej oceny - przy czym chcę zaznaczyć, że pojedyncze teksty zawarte w tym tomiku zasługują moim zdaniem na okrągłą dziesiątkę i zawładnęły moim sercem i duszą.
Gdybym miała oceniać tę książkę jako przedmiot, jako coś jedynie wizualnego to bez zastanowienia nadałabym jej przynajmniej 9 gwiazdek. Jest starannie wydana, a rysunki są przepiękne, dopasowane, intrygujące i dopracowane w każdym calu. Książka sprawia wrażenie bardzo przemyślanej i spójnej, bazującej na jednym motywie, tworzącej jedną historię i opowiadającej ją czytelnikowi. Jeśli ktoś dobrze czuje się we wszelkich owocach współczesnej liryki podsycanej głębokimi uczuciami, jak najbardziej jest to książka godna polecenia. Zasługuje na uwagę i przynajmniej wyrobienie sobie własnej opinii na jej temat. Jednak sama spodziewałam się mniejszej delikatności.
instagram: @ksiazkowe_momenty

Odkąd pamiętam podczytywałam wiersze, poezje, a także (bardziej czy mniej udaną) współczesną grafomanię. Z racji tego że ostatnio wpadam na poezję przypadkiem jak i z zamierzeniem, przeczytałam wychwalanych od premiery "Chłopców...". Pomyślałam, że jeszcze tak na 'czasie', bo właśnie wychodzi nowa książka autorki, to akurat zapoznam się z poprzednią. No i cóż, chyba...

"Każdego dnia dokonujemy wyboru, że nikogo nie skrzywdzimy."
Prawie rok temu widziałam ekranizację tej książki w kinie. I przyznaję, że zrobił na mnie większe wrażenie niż lektura. Jest to jednak historia wbrew pozorom nie tylko o nastoletniej miłości, a na tym głownie skupiał się film.

A. codziennie budzi się w ciele zupełnie innej osoby, w innym mieście, w innej rodzinie, poznaje innych ludzi. Sam nie zawiera trwałych relacji, nie miesza w życiach właścicieli kolejnych ciał, nie ingeruje w nie, nie podejmuje za tych ludzi ich decyzji. Stara się przetrwać dzień w możliwie dobry sposób. Nie pamięta innego życia i bycia w pełni sobą.
Kiedy spędza dzień jako chłopak młodej Rhianonn, chce poznać ją bliżej i spędzać z nią więcej czasu. Obdarowuje ją pięknymi wspomnieniami, których prawdziwy chłopak nigdy jej nie dał. A. każdego kolejnego dnia znaleźć sposób na spotkanie z dziewczyną wbrew wszelkim przeciwnościom. Rodzi się miedzy nimi silne uczucie, mają jednak świadomość że życie codziennie z inną osobą z zewnątrz a tą samą wewnątrz jest niemożliwe. A. w końcu podejmuje trudną decyzję podarowania ukochanej najpiękniejszej przyszłości, na którą zasługuje.

Historia dwójki bohaterów uświadamia jak ważne jest codzienne staranie i troska o ludzi na których nam zależy i o wzajemne łączące ich relacje. Każdego dnia dostajemy na to kolejną szansę od losu i od nas samych zależy, co z nią zrobimy. Jesteśmy w pełni odpowiedzialni za nasze uczucia i możemy mieć kontrolę nad nimi, nigdy jednak nie będziemy w pełni mogli stwierdzić, co czuje ktoś inny. Nie powinniśmy też nigdy niczego ani nikogo traktować jako pewnik w naszym życiu. Wszystko każdego dnia jest inne, nawet jeśli tego nie zauważamy to wszystko może się zmienić. To nam powinno zależeć na tym, by pewne rzeczy trwały mimo upływu czasu i życiowych niespodzianek. A jeśli naprawdę kogoś kochamy, czasem dobrze dać mu przestrzeń, czas i szansę na rozwój i stabilne życie - nawet gdyby miałoby to oznaczać odsunięcie się od tej osoby czy rozstanie.

Książka mimo że młodzieżowa, godna przeczytania nie tylko przez młodych odbiorców ze względu na ważne przesłanie które niesie, mnie osobiście jednak jak już wspomniałam bardziej porwał film.
ig: ksiazkowe_momenty

"Każdego dnia dokonujemy wyboru, że nikogo nie skrzywdzimy."
Prawie rok temu widziałam ekranizację tej książki w kinie. I przyznaję, że zrobił na mnie większe wrażenie niż lektura. Jest to jednak historia wbrew pozorom nie tylko o nastoletniej miłości, a na tym głownie skupiał się film.

A. codziennie budzi się w ciele zupełnie innej osoby, w innym mieście, w innej...