Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z tego co słyszałam, perłowa dama miała być jeszcze lepsza od pierwszej części... Nie chcę narzekać, ale poza ucieczką i samym przebywaniem w podziemiach hadesu, nic się nie działo :/ Pogoń jak to pogoń, hades nie okazał się taki straszny jak o nim mówiono, a Tristan nie jest zły tylko skrzywdzony przez ojca. I tyle. Wątek domniemanego romansu (który może być w przyszłości, choć wątpię) Alicji z Tristanem był zbyt przewidywalny. "Takiego zwrotu akcji nikt się nie spodziewał", no ja się spodziewałam, albo był gdzieś indziej ale dla mnie nie wyglądało to jak zwrot akcji. Cała postać Tristana i jego tajemniczość, gdzieś wyparowała, Alicja mimo swojej wcześniejszej urazie do każdego kto spotykając się z jedną osobą, latał za drugą, sama zaczęła tak robić. Hadrian nie jest już szarmancki i owiany czepkiem tajemnicy, tylko taki jakiś nadopiekuńczy i bez wyrazu. Iwo też stracił to coś, a Okulus... szkoda gadać. Był surowy i fajny, a teraz nagle przypomina skruszonego dziadziusia, który nadepnął wnuczkowi na zabawkę. Według mnie, książka gorsza od poprzedniej. Za dużo opisów! Ile razy można pisać o cyrkowych sztuczkach w najmniejszym detalu? Te wszystkie szczegóły nie pasowały akurat w tamte miejsca :/

Z tego co słyszałam, perłowa dama miała być jeszcze lepsza od pierwszej części... Nie chcę narzekać, ale poza ucieczką i samym przebywaniem w podziemiach hadesu, nic się nie działo :/ Pogoń jak to pogoń, hades nie okazał się taki straszny jak o nim mówiono, a Tristan nie jest zły tylko skrzywdzony przez ojca. I tyle. Wątek domniemanego romansu (który może być w przyszłości,...

Książka naprawdę dobra, trochę niegrzeczna, trochę brutalna, zapewniająca czytelnikowi pożywienie na dzień lub dwa ;) niektórzy bohaterowie fajni, z charakterem i planami, niektórzy jednak bez pazura i tego czegoś. Książka ma swoje dobre momenty ale tych złych przeoczyć się jednak nie da, czasami opisy są zbyt długie i brakuje akcji, bo ileż można słuchać o złotych ornamentach. Z bólem muszę stwierdzić, że główny bohater jest prostym człowiekiem, o prostych marzeniach i podejmującym równie proste działania. Książka ma natomiast swój charakter i muszę przyznać, że zostałam zaintrygowana nie tak skromną osobą Laurenta, który swoim niecodziennym sposobem myślenia był w tej książce najlepszym zabiegiem.

Książka naprawdę dobra, trochę niegrzeczna, trochę brutalna, zapewniająca czytelnikowi pożywienie na dzień lub dwa ;) niektórzy bohaterowie fajni, z charakterem i planami, niektórzy jednak bez pazura i tego czegoś. Książka ma swoje dobre momenty ale tych złych przeoczyć się jednak nie da, czasami opisy są zbyt długie i brakuje akcji, bo ileż można słuchać o złotych...

Słyszałam wiele recenzji, w których zapewniano mnie (czytelnika), że po tej książce nie zasnę. "Prawdziwa perełka polskiego rynku grozy". Kupiłam, przeczytałam, odłożyłam. Tak to mniej więcej wyglądało, zero grozy, zero koszmarów czy nieprzespanych nocy, opętania były fajne i jak je sobie dobrze wyobrazić, możnaby co najwyżej kichnąć. Nie dotarła do mnie cała ta "świetność" książki niestety :/ Samo zakończenie po prostu do dupy, nieczego nie wytłumaczyło i krzyknęło czytelnikowi w twarz "dopowiedz sobie resztę" Nie wszystko było złe, historia o znikających samolotach nawet mi się podobała, ale wiele rzeczy wyszło spod kamienia i nie wiadomo, po co ani dlaczego się w tym, a nie innym miejscu pojawiło. Może pominęłam jakaś kwestię, która rzeczowo postawiła odpowiedzi, ale nadal mam co do tej książki mieszane uczucia.

Słyszałam wiele recenzji, w których zapewniano mnie (czytelnika), że po tej książce nie zasnę. "Prawdziwa perełka polskiego rynku grozy". Kupiłam, przeczytałam, odłożyłam. Tak to mniej więcej wyglądało, zero grozy, zero koszmarów czy nieprzespanych nocy, opętania były fajne i jak je sobie dobrze wyobrazić, możnaby co najwyżej kichnąć. Nie dotarła do mnie cała ta...