Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tej historii poznacie szarmanckiego i sprytnego złodziejaszka, dla którego od honoru ważniejsza jest tylko rodzina. Zadziorny chłopak zupełnie nie pasuje do sielskiego, spokojnego miasteczka. Skoro już się tu zjawił, musi mieć ważną misję do wypełnienia. Nie spodziewa się, że w zostawionej przed laty Gołdapi czeka na niego więcej niż jedno poważne wyzwanie.
Lina to nieco roztrzepana, pełna ciepła dziewczyna, która każdego dnia próbuje okiełznać chaos wkradający się w jej życie. Niechętnie przyznaje, że wciąż nosi w sercu ślad namiętnej miłości, po której zostało jej więcej niż wyłącznie wspomnienia…
Gdy po długiej nieobecności, nieprzewidywalny i zabójczo przystojny Włoch znów staje w drzwiach Liny, dziewczyna czuje, że czekają ją kłopoty. Co się stanie, kiedy jej największa tajemnica ujrzy światło dzienne? Czy ich ogniste charaktery da się pogodzić, a stracona miłość będzie miała szansę rozkwitnąć na nowo?
Przygodę z twórczością Agnieszki Lingas-Łoniewskiej zaczęłam od serii #BezlitosnaSiła z polecenia DNWalst, gdzie poznałam czarujących fighterów MMA, którzy oczarowali mnie na tyle, aby sięgnąć po inne pozycje tej autorki. I oczywiście standardowo musiałam zacząć od końca serii... Na moje szczęście znajomość poprzednich części nie była konieczna. Styl autorki polubiłam już w chwili, gdy zaczęłam czytać „Kastora” i nie zmieniło się to, gdy skończyłam czytać „Śniadanie z Arsenem". Niemal od początku towarzyszył mi dobry humor, którego w książce było pełno i dzięki któremu uśmiech nie schodził mi z twarzy przez cały dzień. Zaintrygowało mnie to, jak wiele narodowości zostało ukazane w tej historii. Chris to także Krzysiek. Jego ojciec jest Włochem, a matka była Polką, jednak włoska krew przeważyła szalę i to tam mężczyzna miał swój prawdziwy dom. Natomiast Lina jest piękną Litwinką, która osiadła w Polsce wraz z jedynym bratem. Miejscem akcji jest Polska i to tam zaczęła się historia miłosna tej dwójki pięć lat wcześniej. I to tam ich drogi rozeszły się bez słowa wyjaśnienia. Fabuła nie jest skomplikowana, bardzo łatwo można się w niej połapać i zrozumieć, na czym się opiera. A są to kolejno miłość, strata, tęsknota, strach i tajemnice. Bohaterowie intrygowali. Byli niezwykle charyzmatyczni i nie dało się ich nie polubić. W szczególności dwóch uroczych pań, które dodały całej tej historii ogromnego uroku. Jednak wisienką na torcie przyjaźni Natalii i Elizy była Lina. Przysięgam — takich czterech, jak ich trzy, to nie znajdziecie. W niektórych momentach zaczęłam nieco współczuć ich mężczyznom, gdyż mieli z nimi niezły rozgardiasz, jednak oni sami nie narzekali z miłości do nich, więc i ja nie zamierzałam. Więzy rodzinne były w ich życiu czymś niepodważalnym i najważniejszym, co bardzo mi imponowało. Małym minusem jest to, że w tej książce nie znajdziecie zwrotów akcji i czegoś, co Was zaskoczy, jak i to, że jak dla mnie powrót po pięciu latach rozłąki został nieco zbagatelizowany i bohaterowie dość szybko przeszli nad tym do porządku dziennego. Jednak pomimo tego, ta historia ogromnie mi się spodobała i gorąco Wam ją polecam! Za jakiś czas z pewnością sięgnę po poprzednie części tej serii, bo zdecydowanie warto!

W tej historii poznacie szarmanckiego i sprytnego złodziejaszka, dla którego od honoru ważniejsza jest tylko rodzina. Zadziorny chłopak zupełnie nie pasuje do sielskiego, spokojnego miasteczka. Skoro już się tu zjawił, musi mieć ważną misję do wypełnienia. Nie spodziewa się, że w zostawionej przed laty Gołdapi czeka na niego więcej niż jedno poważne wyzwanie.
Lina to nieco...

Tutaj się działo. Kto czytał pierwszą część, to wie, co zrobiła Blair, jednak dla tych, którzy nie znają jeszcze tej historii postaram się nie spoilerować za bardzo. Fabuła w tej części jest dynamiczna. Dzieje się nieco więcej niż w „Zapach pokusy". Massimiliano powoli zaczyna składać wszystkie puzzle w jedną całość, jednak do złożenia pełnego obrazka będzie potrzebował Blair. Tutaj zaczynają się dla niego schody, ponieważ ciężko podejmować mu decyzje, gdy znajduje się pomiędzy młotem a kowadłem. Zasady to jedno, a uczucia drugie. Jedno jest pewne — jego postać niewiele się zmieniła. Pozostał tym siejącym dookoła respekt mężczyzną, z którym nie warto zadzierać, jednocześnie przy Blair sprawiał wrażenie normalnego faceta. Plusem jest to, że obie te rzeczy się ze sobą nie gryzły, jak to bywa w wielu książkach. Wiecie, z jednej strony groźny mafioso, a z drugiej zakochany chłopiec, który zapomina o bożym świecie, gdy ukochana jest obok. Tutaj tego nie ma. Wszystko się ze sobą ładnie połączyło i stworzyło twardego gościa z sercem. Tymczasem Blair wiele przeszła. Strach, niepewność i złość to nieodłączni towarzysze w jej podróży przez tę historię. Jedno kłamstwo pociągnęło za sobą kolejne, przez co nie dostała szansy na przedstawienie swojej wersji wydarzeń. Odniosłam wrażenie, iż dojrzała po tych wszystkich zdarzeniach. Miała większe pojęcie o tym, jak naprawdę wygląda świat Massimiliano i jakie panują w nim zasady. Pokazała jednak, że nie jest jej to straszne i że zasługuje na to, aby godnie stać u boku Massimo. Ich relacja była pod wielkim znakiem zapytania i tylko od dziewczyny zależało, czy wybaczy krzywdę, jakiej doznała. To w tej części wychodzi prawda o romansie Vincenza z Carlą, a sposób, w jaki się to wydało, nieszczególnie mnie zadowolił, czy zrobił wrażenie. Ot, krótka pogawędka. Przejdźmy do źródła całej tej historii, czyli do Vincenza. Po stracie ukochanej, przyjaciela i swojej pozycji w szeregach stał się groźniejszy, niż był wcześniej, a także nieobliczalny. Kierowała nim żądza zemsty i nie zamierzał odpuścić. W pewnym momencie zrobiło mi się go żal. Tutaj muszę pochwalić autorkę za mały progres, ponieważ w tej części zaserwowała więcej niewiadomych dla czytelnika, a także sprawiła, że książka trzymała nieco w napięciu. Romans mafijny, który na pewno zadowoli nie jednego fana tego gatunku. Polecam!

Tutaj się działo. Kto czytał pierwszą część, to wie, co zrobiła Blair, jednak dla tych, którzy nie znają jeszcze tej historii postaram się nie spoilerować za bardzo. Fabuła w tej części jest dynamiczna. Dzieje się nieco więcej niż w „Zapach pokusy". Massimiliano powoli zaczyna składać wszystkie puzzle w jedną całość, jednak do złożenia pełnego obrazka będzie potrzebował...

"Zapach pokusy” z cyklu #WSidłachZmysłów

Jak można wywnioskować po opisie, fabuła jest wciągająca i pełna zawrotnej akcji, więc w tym przypadku nie można narzekać na braki którejś z tych rzeczy. Spotykamy się w niej z narracją prowadzoną na zmianę przez kilkoro bohaterów, dzięki czemu znamy punkt widzenia każdego z nich i szczerze mówiąc, jeszcze nie wiem, czy to dobrze, czy jednak nie. Z jednej strony jestem ciekawska i chcę znać każdy z nich, a z drugiej chciałabym móc odkrywać tajemnice, snuć domysły i mieć jakiś element zaskoczenia. Co by nie było i tak było ciekawie.
Przejdę do bohaterów. Postać Blair była intrygująca. Miała charakterek i przysłowiowe jaja. Nieświadomie ściągnęła na siebie niebezpieczeństwo, lecz pomimo strachu, zachowała zdrowy rozsądek i zimną krew, a także z uniesioną głową wkroczyła w mafijny świat. Tymczasem Massimiliano był klasycznym przykładem groźnego gangstera. Choć muszę przyznać, że troszkę się wyróżniał. Głównie tym, iż nie był tak bardzo zadufanym w sobie panem i władcą i rozumiał, że Blair nie należy do ich świata i nie może nad nią panować i postępować tak, jak z osobami ze swojego świata. Może dlatego pozwolił, aby wywróciła jego życie do góry nogami. Otworzyła mu także oczy na wiele spraw, o jakich nie miał pojęcia. Polubiłam go. Przyczepię się do postaci Vincenzo Coletti. Na początku budził respekt swoją postawą groźnego i tajemniczego mężczyzny, jednak później zmieniłam o nim zdanie. Gdy przyszedł czas wykonania egzekucji Blair, zaczął bezsensownie nawijać, kim to nie jest, jakie problemy mu sprawiła, jakby koniecznie szukał towarzystwa do ploteczek. Wydawało mi się to błahe i słabe z racji tego, że praktycznie na starcie wszystko zostaje wyłożone na tacę. Konsekwencją tego jest to, iż książka nie trzymała w napięciu i nie miała w zanadrzu żadnych asów, którymi mogłaby mnie zaskoczyć. W napięciu czekałam tylko na to, kiedy Massimiliano się o wszystkim dowie. Co nie znaczy, że ta historia mi się nie podobała. Spędziłam z nią naprawdę miły czas i z ekscytacją sięgnęłam po drugą część. Wątek zdrady przez najbliższego przyjaciela i jednocześnie prawą rękę z narzeczoną dona, okazał się czymś świeżym, z czym jeszcze nie miałam do czynienia, za co ogromny plus. Całość oceniam pozytywnie. Gorąco polecam!

"Zapach pokusy” z cyklu #WSidłachZmysłów

Jak można wywnioskować po opisie, fabuła jest wciągająca i pełna zawrotnej akcji, więc w tym przypadku nie można narzekać na braki którejś z tych rzeczy. Spotykamy się w niej z narracją prowadzoną na zmianę przez kilkoro bohaterów, dzięki czemu znamy punkt widzenia każdego z nich i szczerze mówiąc, jeszcze nie wiem, czy to dobrze,...