Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Powstańmy! Czerwoni niczym świt!" I poprowadźmy rewolucję

Na samym początku muszę przyznać że do tej książki miałam co najmniej dwa podejścia. Za pierwszym razem wypożyczyłam ją z biblioteki tak na spontanie, przeczytałam kilka stron i oddałam. Czemu? Pewnie dlatego że były wakacje i nie miałam siły ani ochoty zagłębiać się w świat inny od naszego, bo to oznacza również zrozumienie w jaki sposób on funkcjonuje. Po upływie prawie roku jeszcze raz sięgnęłam po tę pozycję, tym razem już mój własny egzemplarz zakupiony z myślą, że nawet jeśli mi nie podpasuje, to pięknie będzie się prezentować na półce. I wiecie co? Nie żałuję.

Świat podzielony na bogatych Srebrnych i biednych Czerwonych do złudzenia przypominał mi nasz zwłaszcza w kwestii podziału na tych u władzy i zwykłych śmiertelników jak ja i zapewne większość z was. W pewien sposób to dzięki temu bez problemu odnalazłam się w rzeczywistości stworzonej przez autorkę.

Główna bohaterka czyli Mare Barrow wychowywała się w zwykłej Czerwonej rodzinie i niedługo ma iść do wojska, a jedyną wydawać by się mogło możliwością uniknięcia tego jest znalezienie pracy. W ten właśnie sposób jako służąca ląduje na królewskim dworze, gdzie w wyniku nieszczęśliwego wypadku dowiaduje się że ma moc, która dotychczas ujawniała się wyłącznie u Srebrnych. Oczywiście nic nie może się skończyć nijako więc w królestwie zaczynają się ataki terrorystyczne przeprowadzane przez Czerwonych. Nie będę się tutaj rozwodzić i opisywać fabuły, ponieważ chcę uniknąć spoilerów, a najlepszym wyjściem aby dowiedzieć się, co się stało, będzie zapoznanie się z powieścią.

Słyszałam wiele opinii, że oryginalny tekst jest zdecydowanie lepszy od naszego tłumaczenia. W tej kwestii się nie wypowiem, bo czytałam tylko po polsku. Jednak nie uważam, żeby historia straciła przez tłumaczenie, ponieważ bardzo płynnie się ją czytało, a styl pisania nie pozostawiał nic, na co możnaby narzekać.

Bohaterowie byli dobrze wykreowani, lecz czasem zachowanie Mare wydawało mi się dość dziecinne. Autorka sprytnie budowała zaufanie wobec niektórych postaci, po czym wystawiała je na dość dużą próbę, co niezwykle mi się podobało.

Książka napisana przyjemnie, dość szybko się ją czyta. Opisy były jak dla mnie bardzo realistyczne więc osoba, która nie lubi rozlewu krwi mogłaby się czuć dość nieswojo. Zdecydowanie polecam, mimo że nie jest to jakaś bardzo wybitna literatura, to na pewno warta przeczytania.

"Powstańmy! Czerwoni niczym świt!" I poprowadźmy rewolucję

Na samym początku muszę przyznać że do tej książki miałam co najmniej dwa podejścia. Za pierwszym razem wypożyczyłam ją z biblioteki tak na spontanie, przeczytałam kilka stron i oddałam. Czemu? Pewnie dlatego że były wakacje i nie miałam siły ani ochoty zagłębiać się w świat inny od naszego, bo to oznacza również...

Witajcie w Podniebnym - hotelu z tradycjami!

Zawsze gdy szukam jakiejś książki, najpierw sprawdzam jakie opinie ona posiada. Czy jest dobra, zaskakująca, mówiąc wprost chcę wiedzieć czego się po niej spodziewać. Przeglądając recenzje "Podniebnego" miałam co do niego duże oczekiwania. Mnóstwo zachwytów i mówiąc szczerze nie znalazłam wtedy żadnej negatywnej opinii na temat tej powieści. Muszę przyznać, że nie jest to zła książka, jednak spodziewałam się czegoś zupełnie innego.

Moje serce całkowicie skradł ten zimowy klimat hotelu w górach gdzie jest pełno śniegu. Aż sama zatęskniłam za białymi świętami chociaż już dawno wyrosłam z ekscytacji gdy tylko na dworze pojawiał się biały puch. Ale jeśli mam być szczera, to chyba tyle jeśli chodzi o rzeczy, które mnie urzekły. No dobra można jeszcze dodać do tego rodzinę rosyjskich oligarchów a w szczególności małą Daszę ale to naprawdę koniec.

Co do naszej głównej bohaterki Fanny mam mieszane uczucia. Dawno nie spotkałam się z bohaterem lub w tym przypadku z bohaterką, która aż tak działałaby mi na nerwy. Pisząc tą recenzję nawet próbowałam dojść do tego, co mi w niej nie pasowało i myślę że w dużej mierze chodzi tutaj o jej zachowanie. Nie zrozumcie mnie źle bo niektóre żarty mnie śmieszyły ale chodzi mi tutaj bardziej o jej sposób bycia jeśli można to w ten sposób ująć.

Książka liczy sobie niewiele ponad 400 stron ale jak dla mnie całą historię możnaby zawrzeć w 300. Początek strasznie mnie nudził, ale gdy akcja na dobre się rozpoczęła, nie mogłam się oderwać. I nie mówię tu o połowie książki ponieważ to, co rzeczywiście trzymało w napięciu znajdowało się w ostatnich 50-60 stronach. Zakończenie trzeba przyznać zaskoczyło mnie aczkolwiek nie do końca byłam w stanie uwierzyć w to, jak dwulicowa okazała się być postać, którą na początku tak polubiłam.

Podsumowując, książka nie była zła, ale spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Może po prostu nie była ona stworzona dla mnie ponieważ z opinii wynika, że wielu się ona podobała. Nie zniechęcam do jej przeczytania lecz ostrzegam by nie robić sobie zbyt wielkich nadziei i nie spodziewać się niewiadomo czego, ponieważ wtedy naprawdę łatwo się zawieść.

Witajcie w Podniebnym - hotelu z tradycjami!

Zawsze gdy szukam jakiejś książki, najpierw sprawdzam jakie opinie ona posiada. Czy jest dobra, zaskakująca, mówiąc wprost chcę wiedzieć czego się po niej spodziewać. Przeglądając recenzje "Podniebnego" miałam co do niego duże oczekiwania. Mnóstwo zachwytów i mówiąc szczerze nie znalazłam wtedy żadnej negatywnej opinii na temat...

"Tysiąc pocałunków" od Tillie Cole czyli pamiętajcie o tym, by mieć w zanadrzu paczkę chusteczek (albo kilka)

Historia dwójki zakochanych w sobie nastolatków wydawałaby się czymś bardzo prostym. Może faktycznie takim jest, ale w każdej historii istotną rolę grają szczegóły. No bo co odkrywczego można by tutaj dodać? Kilka kłótni które od razu znalazłyby rozwiązanie? Nagły wypadek? Jednymi słowy możnaby wymieniać tak bez końca.

Bo kiedy okazuje się że Rune wyjeżdża bez śladu Poppy jest załamana. To co dzieje się dalej może i jest dość przewidywalne ale jak pięknie zapisane. Zarówno styl autorki, płynne dialogi jak i piękne opisy powodują, że książkę czyta się bardzo szybko mimo tego, że jest dość obszerna. Muszę złożyć w tym momencie wielkie dzięki za wszystkie sceny odegrane w sadzie wiśniowym, które absolutnie skradły moje serce. Swoją drogą żałuję, że książkę czytałam w podróży bez zapasu kolorowych karteczek, ponieważ zwłaszcza pod koniec znalazłam tam mnóstwo złotych myśli definitywnie wartych zapamiętania.

Przy "Tysiącu pocałunków" zdecydowanie muszę wspomnieć także, że niemal doprowadziła mnie ona do łez. A ja przy książkach (ani filmach!) NIGDY nie płaczę. Gdyby nie to, że podczas jej lektury znajdowałam się wśród ludzi, polałyby się łzy. Ze względu na to, że nie cierpię płakać przy ludziach co chwilę musiałam odrywać się od lektury aby opanować się, co nie było rzeczą łatwą.

"Tysiąc pocałunków" od Tillie Cole czyli pamiętajcie o tym, by mieć w zanadrzu paczkę chusteczek (albo kilka)

Historia dwójki zakochanych w sobie nastolatków wydawałaby się czymś bardzo prostym. Może faktycznie takim jest, ale w każdej historii istotną rolę grają szczegóły. No bo co odkrywczego można by tutaj dodać? Kilka kłótni które od razu znalazłyby rozwiązanie? Nagły...