Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślałem, że po "Atlasie Chmur" Mitchell mnie już niczym nie zaskoczy. A tu proszę. Fantastyczna książka... dosłownie rozpłynąłem się w realiach XVIII wiecznej Japonii. Historia jest znacznie bardziej spójna niż miało to miejsce w "Atlasie", także jeśli komuś przeszkadzało skakanie po epokach, to może być spokojny. W tym przypadku Autor (tak przez duże A :D) nie wystawia nas ponownie na podobne doświadczenia. Jednak historia jest równie (albo i nawet bardziej) zajmująca. Z powieści obyczajowej, skaczemy w sam środek misternie uknutej kryminalnej zagadki z lekką nutką fantastyki. Mitchell udowodnił mi, że sukces "Atlasu Chmur" nie był jednorazowym przypadkiem. Jeśli tak dalej pójdzie stanie się on jednym z moich ulubionych pisarzy. POLECAM nawet tym, którzy nie przebrnęli przez "Atlas".

Myślałem, że po "Atlasie Chmur" Mitchell mnie już niczym nie zaskoczy. A tu proszę. Fantastyczna książka... dosłownie rozpłynąłem się w realiach XVIII wiecznej Japonii. Historia jest znacznie bardziej spójna niż miało to miejsce w "Atlasie", także jeśli komuś przeszkadzało skakanie po epokach, to może być spokojny. W tym przypadku Autor (tak przez duże A :D) nie wystawia...

Zostałem zaokrętowany na U-96 :D .. Volle Kraft voraus !!!
Literatura o tematyce marynistycznej nigdy nie była w centrum moich zainteresowań, ale ta książka ma w sobie to coś, co sprawia, że czułem się kolejnym członkiem załogi. Napisana przejrzystym językiem idealnie oddaje klaustrofobiczną atmosferę służby na okręcie podwodnym. Niemal mogłem poczuć strach jaki towarzyszył marynarzom, gdy starali się uciec w swojej "rurze" przed niszczącą siłą bomb głębinowych. A i dźwięk okrętu który "stęka" pod naporem ciśnienia wody nie jest mi już chyba tak bardzo obcy :D. Naprawdę kawał solidnej literatury faktu. Odradzam tylko tym, którzy mają obiekcje w kwestii odczuwania realnej sympatii do marynarzy Kriegsmarine, oraz tym którzy uważają, że dobry Niemiec to martwy Niemiec. Ja w każdym razie po raz kolejny przekonałem się, że wśród niemieckich marynarzy byli nie tylko wyprani ideologicznie młodzieńcy chcący ginąć za fuhrera, ale również ludzie, którzy walczyli "po złej stronie" bo nie mieli wyboru. Dla nich na pewno powrót cało do domu był ważniejszy, niż liczba zatopionych okrętów. Ja książkę gorąco polecam, a jak tylko nadarzy się okazja sięgnę po pięcioksiąg "Twierdza", który jest bezpośrednią kontynuacją "Okrętu".

Zostałem zaokrętowany na U-96 :D .. Volle Kraft voraus !!!
Literatura o tematyce marynistycznej nigdy nie była w centrum moich zainteresowań, ale ta książka ma w sobie to coś, co sprawia, że czułem się kolejnym członkiem załogi. Napisana przejrzystym językiem idealnie oddaje klaustrofobiczną atmosferę służby na okręcie podwodnym. Niemal mogłem poczuć strach jaki towarzyszył...

Muszę przyznać, całą tetralogię przeczytałem z zapartym tchem. Od książek Pana Grzędowicza po prostu nie sposób się oderwać... i chociaż pewnie narażę się niektórym czytelnikom, przypadły mi one do gustu bardziej niż Saga Wiedźmina Sapkowskiego. Pomimo kilku mniej udanych pomysłów na rozwój akcji, przygody Vuko Drakkainena są najlepszym przykładem, że polska fantastyka ma się dobrze. Dodatkowo książki są świetnie wydane co sprawia, że przyjemność z czytania jest podwójna ... przynajmniej jeśli chodzi o wersje ze zintegrowanymi okładkami... także ukłon w stronę Fabryki Słów. Polecam wszystkim fanom fantastyki, choć zaryzykuję stwierdzenie, że może spodobać się również ludziom którzy na ogół omijają ten dział księgarń szerokim łukiem.

Muszę przyznać, całą tetralogię przeczytałem z zapartym tchem. Od książek Pana Grzędowicza po prostu nie sposób się oderwać... i chociaż pewnie narażę się niektórym czytelnikom, przypadły mi one do gustu bardziej niż Saga Wiedźmina Sapkowskiego. Pomimo kilku mniej udanych pomysłów na rozwój akcji, przygody Vuko Drakkainena są najlepszym przykładem, że polska fantastyka ma...