Katarzyna Nowacka

Po książkę Katarzyny Nowackiej “Nieznane Toskania i Romania. Gdzie Dante mówi dobranoc” sięgnąłem z dwóch powodów. Pierwszym była rekomendacja, jaką książce wystawił Pan Wojciech Polak na facebookowej grupie Włochy – podróże, rady, wskazówki refleksje. Drugi powód łączy się z tytułem książki. Zawiera on jeden z powodów, dla którego co roku wracam do Italii – odkrywanie nieznanego. Autorką książki jest Katarzyna Nowacka – jak możemy przeczytać na okładce książki – blogerka, fotografka, miłośniczka Włoch, slow life i trekkingu. Na swoim blogu tak pisze o sobie: "Mam na imię Kasia, mam lat 40+, jestem mamą dwóch nastolatków Tomka i Mikołaja. Jestem autorką tego bloga oraz właścicielką MARZENIA o toskańskim Domu z Kamienia". Autorka książki mieszka w Biforco, które to osiedle jest częścią miejscowości Marradi w Alto Mugello. Jak tłumaczy nam Katarzyna, Alto Mugello jest to górska część Mugello, która obejmuje gminy graniczące z Emilią-Romanią. To są właśnie okolice, które poznajemy wraz z autorką książki. Dopiero rozpoczynając lekturę dowiedziałem się więcej o tytule książki. Otóż Toscana Romagna to używane – częściej niż Alto Mugello – określenie gmin Apeninów leżących na pograniczu dwóch regionów Toskanii i Romanii (według podziału administracyjnego Włoch – Emilii-Romanii). To tutaj będziemy wędrować wraz z autorką książki, która tak pisze o swoich podróżach z Marradi: "Przez kolejne lata zaczęłam drążyć jak kret moją nową ojczyznę, centymetr po centymetrze. Odkrywałam kolejne miasteczka, opuszczone osady, przemierzałam górskie szlaki, fotografowałam ukryte jeziora i kamienne kościoły. Smakowałam tutejsze rarytasy i stałam się regularnym bywalcem lokalnych imprez". Książka jest opowieścią podzieloną na dwie części – pierwszą poświęconą Toskanii, a drugą – Romanii. Każda z tych części jest przewodnikiem-reportażem po miejscach mało znanych i nieznanych, których próżno szukać w typowych przewodnikach po Toskanii czy Emilii-Romanii. Wędrówka, w jaką zabiera nas Katarzyna Nowacka, zaczyna się w Marradi. Okazuje się, że miejscowość, o której nigdy nie słyszałem, ma wielowiekową historię. Pojawiają się w niej Etruskowie i Republika Florencji, a o historii świadczą też budowle, jakie możemy obejrzeć do dziś: resztki castello di Castiglionchio czy oddalona o trzy kilometry od centrum Badia del Borgo – Santa Reparata. I tak powoli poznajemy Borgo San Lorenzo, wchodzimy na Monte Lavane, oglądamy most Ponte a Vicchio, a potem trafiamy na szlak Il Cammino Linea Gotica… i wiele więcej miejsc toskańskiej części książki. W drugiej części wędrujemy po Romanii, gdzie czekają na nas między innymi wodospad Brusia w Bocconi, przepiękna Brisighella (mogłem porównać opisy autorki z własnymi wspomnieniami) czy szlak Dantego (Il Cammino do Dante). Oddajmy głos autorce: "Ścieżki Dantego to szlak wyjątkowy z wielu powodów. Po pierwsze, spacer nimi to prawdziwa historia Toskanii i Romanii, a po drugie, natura jest tu zdumiewająca: malownicze górskie potoki, szczyty, z których, przy dobrej pogodzie, widać nawet dwa morza, kaskady, ścieżki jak z filmów fantasy, fragmenty kamiennych dróg, budowanych jeszcze przez Rzymian. Po trzecie, cisza i spokój". “Nieznane Toskania i Romania” to przewodnik dla osób, które lubią smakować odwiedzany region i lubią podróżowanie powolne, kiedy po kilku godzinach marszu dochodzimy do niewielkiego jeziorka, zapomnianego kościółka lub ciekawego mostu. Wędrując z przewodnikiem Katarzyny Nowackiej trafimy do miejsc, do których trudno trafić przypadkiem. Musimy wiedzieć, że za mostkiem trzeba pójść 45 minut ścieżką, aby dojść do… Wydawnictwo Pascal wydało książkę bardzo starannie – w półtwardej oprawie, z szytymi kartkami. Oznacza to, że po przewodnik będziemy mogli sięgać wielokrotnie, bez obawy, że książka tego nie wytrzyma. Niewątpliwą ozdobą książki są fotografie wykonane przez Katarzynę Nowacką, a opisy wędrówek i atrakcji turystycznych są uzupełnione o zapiski z notesów autorki sporządzanych “na gorąco”. Ostrzegam, że po przeczytaniu książki, będziesz mieć do wyboru: * zamówić na miesiąc-dwa agroturystykę w Alto Mugello i zwiedzić większość miejsc opisanych przez autorkę, * jeździć w te okolice co roku i odwiedzać kolejne miejsca, * dokonać wyboru, jakie miejsca odwiedzić osobiście, a jakie jedynie w czytelniczej wyobraźni. Kiedy skończyłem książkę Katarzyny Nowackiej, to uświadomiłem sobie, że czytając o jej małej ojczyźnie, po trochę spełniałem swoje marzenie o domu w Toskanii, najlepiej tej nieznanej.