Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem w tej książce ZAKOCHANA.

Włochy lat 50’. Śledzimy losy głównej bohaterki i jej przyjaciółki - od szkoły podstawowej aż do momentu w którym mają po 16 lat. To co jest wyjątkowe w tej książce to rodzaj relacji która łączy dziewczynki. Jest pełna zazdrości, strachu, oddania, podziwu ale przede wszystkim miłości. I wiecie co? Myśle, że tak właśnie wyglądają prawdziwe związki między ludźmi. To jest coś co na pewno zostanie ze mną na dłużej.

Dodatkowo, główna bohaterka jest osobą która jest bardzo świadoma swoich emocji, rodzaju relacji jakie łącza ją ze światem zewnętrznym. Z początku naiwnie, stopniowo dojrzewa i zyskuje dojrzałą wizję swojego zamkniętej, ubogiej grupy społecznej. Szczególnie w zestawieniu z bogatszą, intelektualną częścią Włoch, której również staje się częścią.

Końcówka rozdarła mi serce. Zabieram się za drugi tom.

Jestem w tej książce ZAKOCHANA.

Włochy lat 50’. Śledzimy losy głównej bohaterki i jej przyjaciółki - od szkoły podstawowej aż do momentu w którym mają po 16 lat. To co jest wyjątkowe w tej książce to rodzaj relacji która łączy dziewczynki. Jest pełna zazdrości, strachu, oddania, podziwu ale przede wszystkim miłości. I wiecie co? Myśle, że tak właśnie wyglądają prawdziwe...

Ta część podobała mi się o wiele mniej, ale może to też dlatego że główne bohaterki maja już tutaj ponad 30 lat i trudniej było mi się z nimi utożsamić. Ponadto napięcie między pewna dwójka bohaterów, które trzymało mnie w niepewności przez cała serie, nagle bardzo szybko się rozwiązało i to nie do końca tak jak oczekiwałam. Nie zmienia to faktu, że nadal jestem oczarowana wrażliwością i spostrzegawczością autorki i nie mogę się doczekać czytania ostatniego tomu. Daje również ogromny plus za upolitycznienie całej historii i dodanie wielu feministycznych wątków i wypowiedzi.

Ta część podobała mi się o wiele mniej, ale może to też dlatego że główne bohaterki maja już tutaj ponad 30 lat i trudniej było mi się z nimi utożsamić. Ponadto napięcie między pewna dwójka bohaterów, które trzymało mnie w niepewności przez cała serie, nagle bardzo szybko się rozwiązało i to nie do końca tak jak oczekiwałam. Nie zmienia to faktu, że nadal jestem oczarowana...

Ferrante to autorka której książek nie da czytać się szybko. Ja zazwyczaj jestem niecierpliwą czytelniczką i zdąża mi się przeskakiwać wzrokiem po zbędnych opisach czy dialogach a tutaj z przyjemnością spijałam każde słowo. Niejednokrotnie czytałam fragmenty po kilka razy. Chwile mi zajmie zanim otrząśnie się z wrażeń jakie wywarła na mnie ta lektura.

Ferrante to autorka której książek nie da czytać się szybko. Ja zazwyczaj jestem niecierpliwą czytelniczką i zdąża mi się przeskakiwać wzrokiem po zbędnych opisach czy dialogach a tutaj z przyjemnością spijałam każde słowo. Niejednokrotnie czytałam fragmenty po kilka razy. Chwile mi zajmie zanim otrząśnie się z wrażeń jakie wywarła na mnie ta lektura.

To było dla mnie duże zaskoczenie. Tak jak w przypadku „Wyznania”, tutaj również jest to książka o zdradzie. Pierwsza cześć to listy porzuconej żony, do męża. Czytając miałam wrażenie jakbym przeglądała akta sprawy rodzinnej do której została dołączona korespondencja pełna złości i wyrzutów. Później dostajemy narracje zarówno ze strony męża jak i dzieci. Wszystko to było bardzo ciekawym zabiegiem, pozwalającym spojrzeć na sytuację z wielu stron. Interesujący jest również motyw rozbitej rodziny, która po czterech latach postanawia jednak żyć dalej razem - ale nie bez ukrytych uprzedzeń i ogólnej toksyczności. Zakończenie może nie było zaskakujące ale również bardzo mi się spodobało. (

To było dla mnie duże zaskoczenie. Tak jak w przypadku „Wyznania”, tutaj również jest to książka o zdradzie. Pierwsza cześć to listy porzuconej żony, do męża. Czytając miałam wrażenie jakbym przeglądała akta sprawy rodzinnej do której została dołączona korespondencja pełna złości i wyrzutów. Później dostajemy narracje zarówno ze strony męża jak i dzieci. Wszystko to było...