Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaskoczenie sezonu - tak w dwóch słowach. Książkę dorzuciłam do koszyka przy okazji kompletowania zamówienia w księgarni. Zwykle te polecane do zakupienia za półdarmo są, delikatnie mówiąc, trochę słabe, więc podchodziłam do nich z rezerwą (choć po tej powieści oraz po odkryciu tym sposobem trylogii Grety Drawskiej zmieniam zdanie). Mój wzrok przyciągnęła okładka, a krótki opis na tyle mnie zainteresował, że postanowiłam zaryzykować. Dzięki temu otrzymałam naprawdę solidną lekturę.
Przyjemny, niewymuszony styl pisarski, czytelna kompozycja - podział na trzy części, w każdej narratorem jest inna osoba, dzięki czemu poznajemy historię krok po kroku z punktu widzenia trzech członków rodziny.
Nie jest to typowy mroczny skandynawski kryminał, jakiego w sumie się spodziewałam. Autor położył duży nacisk na relacje międzyludzkie, dylematy moralne w obliczu życiowych zakrętów i cenę kłamstwa dla ratowania najbliższych. Wątek kryminalny zdaje się być trochę w tle, jednakże zakończenie zaskakuje tak, jak na kryminał przystało, mimo że teoretycznie od początku wiadomo kto zabił.

Zaskoczenie sezonu - tak w dwóch słowach. Książkę dorzuciłam do koszyka przy okazji kompletowania zamówienia w księgarni. Zwykle te polecane do zakupienia za półdarmo są, delikatnie mówiąc, trochę słabe, więc podchodziłam do nich z rezerwą (choć po tej powieści oraz po odkryciu tym sposobem trylogii Grety Drawskiej zmieniam zdanie). Mój wzrok przyciągnęła okładka, a krótki...

Jeśli lubimyczytac.pl nie kłamie, to wśród 360 książek, jakie wprowadziłam na półkę "przeczytane", ok. połowa to kryminały/thrillery/sensacja. Siłą rzeczy poznałam wielu autorów - do niektórych wracam i czytam z przyjemnością, innych po pierwszej powieści omijam szerokim łukiem.
Ale do rzeczy. Słysząc coraz częściej nazwisko Małecki postanowiłam w końcu zajrzeć do "repertuaru" tego autora. Zaopatrzyłam się w pierwsze części serii o Bernardzie Grossie ("Skaza"), Marii Herman ("Wiatrołomy") oraz w powieść niezwiązaną serią "Wstyd"". Zaczęłam od "Wiatrołomów", bo najwyżej ocenione na portalu, a że zdarza mi się z tymi ocenami nie zgadzać, to postanowiłam szybko to zweryfikować ;) I po co ten przydługi wstęp? Otóż poznałam różne style i różny poziom literacki autorów, którzy teraz są dla mnie punktami odniesienia.
W tym przypadku po przeczytaniu kilkudziesięciu stron żałowałam, że kupiłam trzy powieści i niemal podjęłam postanowienie o nieprzeczytaniu pozostałych, no bo tę, jeśli rozpoczęłam, to domęczę do końca, bo niby nie najgorsza, ale żadne cudo. I wtedy stała się rzecz dziwna, bo powieść tak mnie wciągnęła, że 400 stron przeczytałam w ciągu doby, mimo czerwonych spojówek i zapuchniętych powiek.
Co mnie zraziło na początku i w sumie przeszkadzało do końca? Trochę styl, taki uczniowski wręcz. Jak już ktoś tu wspomniał, zupełnie niepotrzebne były te "masła OSEŁKOWE", zaparzanie kawy inki i dolewania do niej mleka przez cały akapit itp. Kolejna sprawa to określenia postaci, np. w dialogach: "-zachęcił emerytowany gliniarz", "-przypomniał eksgliniarz", "-powiedział chudy aspirant". A już nadużywanie słowa "hazardzista" jako zamiennik dla imienia i nazwiska jednego z bohaterów przyprawiało mnie o gęsią skórkę. Hazardzista powiedział, przyszedł, poszedł, zobaczyła hazardzistę... No źle.
Kilka wątków fabuły było naciągniętych do granic możliwości. Jak np. trop mężczyzny z wózkiem dziecięcym, bo odbicie w szybie takiej postaci pojawiło się na policyjnej fotografii domu podczas oględzin miejsca przestępstwa.
Muszę jednak przyznać, że książka zrobiła na mnie ogólnie dobre wrażenie. Fabuła (poza kilkoma potknięciami) spięła się w fajną całość. Czytelnik dostaje na tyle dużo informacji o bohaterach, że jest w stanie samodzielnie pokombinować i kreować własne scenariusze, a w odpowiednim momencie autor podsuwa ostatnie elementy układanki.
Podsumowując, za styl 6/10, pomysł i intryga 8/10 - stąd uśrednione 7/10.
Z przeczytania pozostałych posiadanych jednak nie zrezygnuję :)

Jeśli lubimyczytac.pl nie kłamie, to wśród 360 książek, jakie wprowadziłam na półkę "przeczytane", ok. połowa to kryminały/thrillery/sensacja. Siłą rzeczy poznałam wielu autorów - do niektórych wracam i czytam z przyjemnością, innych po pierwszej powieści omijam szerokim łukiem.
Ale do rzeczy. Słysząc coraz częściej nazwisko Małecki postanowiłam w końcu zajrzeć do...

Rety, jak ja się męczyłam z tą książką... Przeczytałam dość szybko, bo szybko chciałam ją mieć już za sobą. Zachęcona poleceniem Jakuba Żulczyka, który według mnie prezentuje wysoki poziom pisarski, oraz wysoką oceną na LC, sięgnęłam po tę książkę. Co gorsza, kupiłam ją...
Nieskładna, brak zawiązania akcji, wątki nieprzemyślane, chaotyczne, nawet rzekome ich połączenie i "rozwiązanie zagadki" bezsensowne i niewynikające z niczego.
Ciężko mi na szybko coś więcej o niej napisać. Może kiedyś stworzę porządną recenzję albo chociaż ciekawszą opinię, choć na tę chwilę sądzę, że szkoda czasu na rozwodzenie się nad tą książką.

Rety, jak ja się męczyłam z tą książką... Przeczytałam dość szybko, bo szybko chciałam ją mieć już za sobą. Zachęcona poleceniem Jakuba Żulczyka, który według mnie prezentuje wysoki poziom pisarski, oraz wysoką oceną na LC, sięgnęłam po tę książkę. Co gorsza, kupiłam ją...
Nieskładna, brak zawiązania akcji, wątki nieprzemyślane, chaotyczne, nawet rzekome ich połączenie i...