Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cykl "Warszawianka" Idy Żmiejewskiej to coś zupełnie unikalnego. Kryminał retro. Romans. Ale jakie!

Tłem wydarzeń jest pieczołowicie opisany świat znany nam dotąd z "Lalki, czyli Warszawa końca XIX wieku. Tylko że tym razem ten świat wessie współczesnego czytelnika od pierwszej strony. I nie wypuści tak łatwo!

"Warszawianka" to podróż w czasie, przy której nie da się nudzić ani marudzić na dłużyzny. Bohaterowie zachowują się i myślą stosownie do epoki, w której się wychowali, ale akcja jest wartka. Ida Żmiejewska umie sprawić, by czytelnik nie dał rady przerwać lektury!

Trzeci tom można czytać solo, ale zdecydowanie lepiej zacząć od pierwszego, żeby nie zniszczyć sobie przyjemności z lektury poprzednich. Fabuła zawiera dużo nawiązań do wcześniejszych wydarzeń, w tym odpowiada na pytania "kto zabił?". Poza tym cała trylogia trzyma bardzo wysoki poziom, ale trzeci tom jest najlepszy.

W "Od zmierzchu do świtu" mamy nowy (moim zdaniem najciekawszy) wątek kryminalny. Zaczyna się od tajemniczych wydarzeń w trakcie powstania styczniowego. Pozbawieni odpowiedzi, przeskakujemy dwadzieścia lat do przodu. W Warszawie trwa karnawał. Matrony plotkują o innych paniach i ich sukniach, przeliczane są zyski z kolejnego aranżowanego małżeństwa, panny na wydaniu zerkają na kawalerów... A potem mamy trupa. Trupa, który sprawi, że Leontyna (obecnie wdowa) i Woronin (wciąż policjant) odnowią kontakt. Kiedy później pojawi się drugi trup, akcja nagle zagęszcza się jak w thrillerze.

A co tam słychać w wątku romantycznym? Leontyna i Woronin muszą się wreszcie określić, co zrobią z tą zakazaną miłością. Związki Polek i Rosjan były w tych czasach absolutnie niedopuszczalne społecznie, dużo bardziej niż związki Polaków z Rosjankami ("żona idzie za mężem"). Na zapiekłą i pełną uprzedzeń nienawiść do zaborców nakładała się też obawa o wiarę, w której będą wychowane dzieci. Dlatego Leontyna, która po raz trzeci odkrywa, że Woronin jest dla niej bardzo ważny, musi ostatecznie postanowić, czy woli ułożyć sobie spokojne życie bez niego, czy żyć na marginesie społeczeństwa: powszechnie pogardzana i odrzucona przez najbliższych. Czy naprawdę ma splamić rodzinę kolejnym skandalem, całkowicie niewybaczalnym? Poza tym wcale nie jest pewne, czy po tylu latach Woronin chce się żenić...
Zanim bohaterowie się jakoś określą, będą przeżywali mnóstwo perypetii. Będą nieporozumienia, zagrożenia i szantaże, sceny komiczne, rozterki i kłótnie. Wrócą też barwne postaci drugoplanowe.

Bardzo spodobał mi się finał. Myślę, że usatysfakcjonuje nawet bardzo wymagających czytelników. Autorka nie poszła w żadną tanią kliszę, nie walnęła kawą na ławę, nie naruszyła praw, którymi rządzi się epoka. Za cenne uważam też to, że nie zapowiada się, by Ida Żmiejewska miała w nieskończoność odcinać kupony od swojego sukcesu. To naprawdę jest koniec. Choć jest szansa na spin-off.

Cykl "Warszawianka" Idy Żmiejewskiej to coś zupełnie unikalnego. Kryminał retro. Romans. Ale jakie!

Tłem wydarzeń jest pieczołowicie opisany świat znany nam dotąd z "Lalki, czyli Warszawa końca XIX wieku. Tylko że tym razem ten świat wessie współczesnego czytelnika od pierwszej strony. I nie wypuści tak łatwo!

"Warszawianka" to podróż w czasie, przy której nie da się...