Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobrze mi się tej książki słuchało. Aczkolwiek łyżką dziegciu było dla mnie zakończenie - jak gdyby potwierdzenie, że przyjaźń między kobietą a mężczyzną jednak nie istnieje. Do ostatniej chwili miałam nadzieję na mniej przewidywalne zakończenie, ale cóż, przeliczyłam się.

Dobrze mi się tej książki słuchało. Aczkolwiek łyżką dziegciu było dla mnie zakończenie - jak gdyby potwierdzenie, że przyjaźń między kobietą a mężczyzną jednak nie istnieje. Do ostatniej chwili miałam nadzieję na mniej przewidywalne zakończenie, ale cóż, przeliczyłam się.

Piękna książka. Jaka szkoda, że jest tak niewiele osób pracujących w medycynie z powołania i nieulegających zobojętnieniu z biegiem czasu. Przyznam, że minęło trochę czasu, nim sięgnęłam po tę lekturę, ponieważ myślałam, że autorką nie jest Polka, a opisywane historie będą dotyczyły realiów innych państw, innej służby zdrowia. Jestem mile zaskoczona, polecam.

Piękna książka. Jaka szkoda, że jest tak niewiele osób pracujących w medycynie z powołania i nieulegających zobojętnieniu z biegiem czasu. Przyznam, że minęło trochę czasu, nim sięgnęłam po tę lekturę, ponieważ myślałam, że autorką nie jest Polka, a opisywane historie będą dotyczyły realiów innych państw, innej służby zdrowia. Jestem mile zaskoczona, polecam.

Och, jakże mnie irytowały główna bohaterka oraz jej matka! Dobrnęłam do końca powieści tylko dlatego, że napisana została lekkim językiem i czytało się ją dosyć szybko. Ale zawiodłam się. Historia bardzo przewidywalna, a jednocześnie mało realna. Zahukane brzydkie kaczątko z fobią społeczną, przechodzące wewnętrzną metamorfozę, książę, skrywający smutną tajemnicę, wspaniała przyjaciółka, służąca wsparciem ponad wszystko (choć do niej akurat poczułam odrobinę sympatii, bo jako jedyna została ukazana jako dziewczyna z charakterem) i przede wszystkim herod-baba, która po kilkudziesięciu latach, jak za dotknięciem magicznej różdżki przechodzi zmianę pod wpływem jednej rozmowy z córką. I tak jak lubię lekkie, świąteczne powieści z dobrymi zakończeniami, tak uważam, że ta historia była zwyczajnie mdła, banalna i zbyt ugrzeczniona. Bohaterami są młodzi ludzie, a momentami miałam wrażenie, że sterani życiem seniorzy.

Och, jakże mnie irytowały główna bohaterka oraz jej matka! Dobrnęłam do końca powieści tylko dlatego, że napisana została lekkim językiem i czytało się ją dosyć szybko. Ale zawiodłam się. Historia bardzo przewidywalna, a jednocześnie mało realna. Zahukane brzydkie kaczątko z fobią społeczną, przechodzące wewnętrzną metamorfozę, książę, skrywający smutną tajemnicę, wspaniała...