Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie jest dobra książka, to nie jest dobra literatura. To zbiór pozbawionych kontekstu historycznego, kulturowego i społecznego ciekawostek z życia w Seulu, napisany językiem pozbawionym uroku literackiego. Szkoda, bo przy płytkości treści, dodatkowo razi banalność metafor, które Autorka wkłada do każdego zdania. Proste słowa mają moc samą w sobie, nie trzeba ich na siłę i w nadmiarze zastępować wyświechtanymi zastępnikami.

To nie jest dobra książka, to nie jest dobra literatura. To zbiór pozbawionych kontekstu historycznego, kulturowego i społecznego ciekawostek z życia w Seulu, napisany językiem pozbawionym uroku literackiego. Szkoda, bo przy płytkości treści, dodatkowo razi banalność metafor, które Autorka wkłada do każdego zdania. Proste słowa mają moc samą w sobie, nie trzeba ich na siłę...

Mam mieszane uczucia co do "Latynoafryki". Rozumiem niskie oceny publikacji - w moim przekonaniu wynikające głównie z doboru tekstów jak i redakcji zbioru, w którym aż połowę (!!) zajmuje przedruk redakcyjnej dyskusji na temat Afryki, w której R. Kapuściński był zaledwie jednym z prelegentów oraz posłowie córki Kapuscinskiego (niezbyt zresztą przekonywujące). Pozostaje uczucie nieprzyjemnego rozczarowania takim wyborem redakcji. Same teksty Kapuścińskiego, drukowane w latach 70-tych w "Kontynentach" literacko są dalekie od jego najlepszych tekstów, jednak trzeba pamiętać, że cel i adresaci tych krótkich form z "Kontynentów" były całkiem inne - nie da się więc zastosować prostego porównania. Mimo zgrzytów i mankamentów, teksty zebrane w zbiorze potwierdzają w moim przekonaniu reporterską odwagę, bezgraniczne zainteresowanie światem, a także literacką wrażliwość Kapuścińskiego.

Mam mieszane uczucia co do "Latynoafryki". Rozumiem niskie oceny publikacji - w moim przekonaniu wynikające głównie z doboru tekstów jak i redakcji zbioru, w którym aż połowę (!!) zajmuje przedruk redakcyjnej dyskusji na temat Afryki, w której R. Kapuściński był zaledwie jednym z prelegentów oraz posłowie córki Kapuscinskiego (niezbyt zresztą przekonywujące). Pozostaje...

Trudno nie docenić obserwacji społecznych czy erudycyjnej złośliwości politycznej Orwella. Nie broni to jednak całości przed kiepską redakcją. Teksty są zebrane bez pomysłu, nie pasują do siebie ani jakością, ani stylem. W calym zbiorze wyróżniają się świetne teksty o Kiplingu i Mussolinim.

Trudno nie docenić obserwacji społecznych czy erudycyjnej złośliwości politycznej Orwella. Nie broni to jednak całości przed kiepską redakcją. Teksty są zebrane bez pomysłu, nie pasują do siebie ani jakością, ani stylem. W calym zbiorze wyróżniają się świetne teksty o Kiplingu i Mussolinim.