Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Adoptowanie kilkuletniego dziecka wiąże się z problemami adaptacyjnymi. Adoptowanie kilkuletniego dziecka po traumatycznych przejściach wiąże się ryzykiem, ciągłą walką o nauczenia dziecka obowiązujących zasad społecznych i rodzinnych. A jak się okazuje, nawet z zagrożeniem dla życia domowników.

Hannah i Chris adoptują 6 letnią Julie po tym, jak trafiła do ich szpitala wychudzona, z licznymi obrażeniami i połamanymi kończynami. Jej matka nie żyje, a poszukiwania jakichkolwiek członków rodziny mogących się nią zająć nie dają rezultatu. Podobnie jak poszukiwania sprawcy.

Dziewczynka od pierwszych chwil przywiązuje się do Chrisa i automatycznie staje się jego oczkiem w głowie. Nie zważa on na żadne negatywne zachowania dziecka, uwagi zwracane przez żonę czy stan do jakiego doprowadza to ich rodzinę. Po wielu trudnych miesiącach, w jego oczach Julie dalej jest straumatyzowany dzieckiem po przejściach, któremu trzeba pomóc, a w oczach Hannah demonem wcielonym, który czyha na ich życie.

Wszystko jest efektem maski jaką przybiera dziewczynka - z jednej strony miła i kochana córeczka tatusia, z drugiej strony przejawiająca agresję, zachowania destrukcyjne dla siebie i otoczenia, maltretowanie zwierząt czy koleżanek w przedszkolu. A wszystko to wycelowane szczególnie w Hannah. Zwłaszcza w momencie, gdy w domu pojawia się kolejne dziecko.

Idealne dziecko to w mojej ocenie wzorowy thriller psychologiczny. Klimat wycieka tutaj z każdej ze stron, poczucie zaszczucia przez własne dziecko powoduje ciarki na plecach, a sposób przedstawienia całej historii nie pozwala się od niej oderwać. Dosłownie czujemy się tak jakby Hannah i Chris byli prawdziwi i opowiadali nam swoją historię.

Wszystkie opisy są mocne, dosadne. Dobitnie pokazują efekt powolnego rozpadu małżeństwa i życia rodzinnego Hannah i Chrisa. Nieudolność działania instytucji opieki społecznej, trybików wielkiej maszyny, w którą wpadli. A także rozpad psychiki Hannah, jej lęk o życie własne i własnej rodziny, będące efektem dziecięcej manipulacji, okręcenia sobie Chrisa wokół palca i jego braku wiary w kolejne terapie, wątpliwości własnej żony czy sugestie psychologów.

Dla niego jego nowa córeczka to skarb. Nie spodziewa się do czego doprowadzi wypieranie przez niego rzeczywistości. A w niej nikt nie jest bezpieczny.

Adoptowanie kilkuletniego dziecka wiąże się z problemami adaptacyjnymi. Adoptowanie kilkuletniego dziecka po traumatycznych przejściach wiąże się ryzykiem, ciągłą walką o nauczenia dziecka obowiązujących zasad społecznych i rodzinnych. A jak się okazuje, nawet z zagrożeniem dla życia domow...

Rozwiń

Zwiń

Nawiedzony dom - motyw oklepany w książkach, filmach i serialach, ale w dalszym ciągu dający masę emocji i wrażeń podczas czytania/oglądania. O ile oczywiście został dobrze podany, a potencjał nie został zmarnowany.

Rodzice Louise zmarli w tragicznym wypadku samochodowy, pozostawiając ją wspólnie z bratem z dużym majątkiem i ostatnią wolą spisaną w testamentach. Z pozoru „prosta” sytuacja przeradza się w walkę o spadek.

Walkę, która przybiera najbardziej infantylny format jaki tylko mogłem sobie wymyślić. Słowne przekomarzanki, tupanie nogami, fochy i zmiany zdania co 5 minut. W jednej chwili obserwujemy Louise, która blokuje sprzedaż domu nie chcąc sprzedać kolekcji lalek matki i widzimy Marka, który dąży do najszybszej sprzedaży kosztem wyrzucenia wszystkiego na śmietnik. A potem mamy rollercoaster zmiany zdań, gdy nagle to Louise chce sprzedać dom, a Mark nie chce wyrzucać lalek i błaga Louise o pomoc. I tak kilkukrotnie na przestrzeni połowy książki.

Gdybym miał oceniać z tej perspektywy to byłoby to góra 2/10, a sama książkę rzuciłbym w kąt. Na szczęście dalsza część, kiedy wreszcie przechodzimy do motywu nawiedzonego domu ratuje całą sytuację.

W końcu dostajemy klasykę gatunku w postaci nawiedzonych lalek, dźwięków, dziwnych zdarzeń i czyhającego w każdym kącie niebezpieczeństwa. Dostajemy morderczą pacynkę, która zdaje się obejmować we władanie umysłu ludzi, którzy założą ją na rękę. A nawet wyimaginowane postacie z dzieciństwa, które przybierają materialną postać. Takie dobre połączenie Amityville z Annabelle.

Z ciekawością, choć bez zapartego tchu obserwujemy próby pozbycia się nieczystych sił z domu i zamknięcia etapu sprzedaży. Odkrywamy historię i wieloletnią tajemnicę całej rodziny, jednocześnie mając w tyle głowy wrażenie, że gdzieś już to było. Jak wspominałem na początku, motyw nawiedzonego domu jest oklepany, ale można go dobrze wykorzystać. Tutaj jednak czegoś zabrakło, nie było efektu wow.

Nawiedzony dom - motyw oklepany w książkach, filmach i serialach, ale w dalszym ciągu dający masę emocji i wrażeń podczas czytania/oglądania. O ile oczywiście został dobrze podany, a potencjał nie został zmarnowany.

Rodzice Louise zmarli w tragicznym wypadku samochodowy, pozostawiając ją ...

Rozwiń

Zwiń

Violet, nastolatka od lat szkolona na skrybkę zostaje zesłana przez matkę do Kwadrantów Jeźdźców Smoków. Jej odgórnym zadaniem jest podtrzymanie rodzinnej tradycji nawet kosztem własnego życia. Krucha, nie przeszkolona w boju daje z siebie wszystko, aby sprostać oczekiwaniom, przetrwać i rozgrzać jedno zimne serce. Serce, które należy do człowieka, przed którym ostrzegała ją własna siostra.

Wszystko to w poczuciu wszechobecnego zagrożenia, ze strony atakujących Gryfów, którym smoki wraz z wybranymi przez nich jeźdźcami muszą stawić czoła. Rzekomo, aby chronić królestwo, ale prawda wydaje się zgoła odmienna.

Świetna opowieść o przyjaźniach, zdradach, utracie i zyskiwaniu zaufania, a także wewnętrznej walce w drodze do doskonałości. Bardzo dobrze ukazuje relacje międzyludzkie i targające człowiekiem wewnętrzne uczucia - upadek wieloletniej przyjaźni na skutek chęci sprostania wygórowanym oczekiwaniom, rodzące się uczucie do odwiecznego wroga rodziny i własnej ojczyzny tym razem wbrew oczekiwaniom i poświęcenie własnych dzieci na rzecz wygórowanych ambicji i rzekomej walki o lepsze jutro.

To co z pozoru ukazuje się jednowymiarowe - najbliższa rodzina dbającą o nasze dobro i wróg, z którym trzeba walczyć kontynuując rodzinną tradycję - okazuje się mieć głębię, klasyczne drugie dno. W jednej chwili przyjaciel okazuje się wrogiem, a wróg przyjacielem. To co było robione dla dobra głównej bohaterki okazuje się zakłamywaniem rzeczywistości, a to co nierealne i zmyślone okazuje się być od lat strzeżoną za wszelką cenę tajemnicą.

Tutaj nie ma sentymentów - losy kraju stawiane są ponad dobro poszczególnych jednostek, nawet jeśli dotyczą własnej rodziny.

Pomimo tego, że to klasyczne Young Fantasy z elementami Romantasy to o dziwo bawiłem się przy niej bardzo dobrze. Cała ta szkolna otoczka, w połączeniu z powyższym relacjami, uczuciami, a także scenami walk z udziałem smoków, stworzyła kawał dobrej historii, przy której będą się bawili dobrze wszyscy.

Violet, nastolatka od lat szkolona na skrybkę zostaje zesłana przez matkę do Kwadrantów Jeźdźców Smoków. Jej odgórnym zadaniem jest podtrzymanie rodzinnej tradycji nawet kosztem własnego życia. Krucha, nie przeszkolona w boju daje z siebie wszystko, aby sprostać oczekiwaniom, przetrwać i r...

Rozwiń

Zwiń