Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po książkę zachęcona dobrymi opiniami, ale niestety nie podzielam zachwytu. Historia dość ciężka, osadzona w wojennej rzeczywistości. Często smutna, brutalna, przytłaczająca. Tym bardziej oczekiwałam więcej "światła" w relacji dwóch głównych bohaterów, mocniejszego splotu ich historii - niestety czegoś tu zabrakło. I chociaż lubię długie książki, tym razem ciężko było przebrnąć przez te 600 stron.

Sięgnęłam po książkę zachęcona dobrymi opiniami, ale niestety nie podzielam zachwytu. Historia dość ciężka, osadzona w wojennej rzeczywistości. Często smutna, brutalna, przytłaczająca. Tym bardziej oczekiwałam więcej "światła" w relacji dwóch głównych bohaterów, mocniejszego splotu ich historii - niestety czegoś tu zabrakło. I chociaż lubię długie książki, tym razem ciężko...

Książka napisana bardzo dobrze, czyta się ją płynnie, jak dobrą fikcję. Nie rozumiem zarzutów, że "czuć w niej żal i poczucie krzywdy" - czego innego spodziewaliście się, sięgając po książkę opisującą trudną relację córki z ojcem? Historia opowiedziana jest z jej punktu widzenia, Lisa przywołuje różne wspomnienia z dzieciństwa aż do studiów, które układają się w chronologiczną całość i przedstawiają jej spojrzenie na relację z ojcem. Owszem, często podkreśla, że czuła się samotna i odrzucona - ale przecież taka właśnie była, porzucona przez ojca, który przez długi czas nie potrafił się do niej przyznać, nie chciał jej na rodzinnych zdjęciach, szantażował, że jeśli wybierze zajęcia pozaszkolne zamiast wrócić na kolację, to przestanie należeć do rodziny. Sam określał się mianem człowieka zimnego. A mimo to, widać starania, które podejmowała jako dziecko, żeby zostać zaakceptowaną przez ojca, żeby chciał ją pokochać. Kto wie, może gdyby Steve pożył dłużej, moglibyśmy usłyszeć jego wersję historii, zamiast poznać jedynie jej skrawek, gdy jako umierający już człowiek zaczął otwarcie opowiadać o swoich uczuciach z przeszłości. A być może, gdyby żył dłużej i bez choroby, nadal ukrywałby się w swojej zimnej skorupie snoba. Jak dla mnie książka bardzo dobra, choć niełatwa. Polecam podejść do niej z otwartą głową, bo żadna osoba nie jest tu czarno-biała.

Książka napisana bardzo dobrze, czyta się ją płynnie, jak dobrą fikcję. Nie rozumiem zarzutów, że "czuć w niej żal i poczucie krzywdy" - czego innego spodziewaliście się, sięgając po książkę opisującą trudną relację córki z ojcem? Historia opowiedziana jest z jej punktu widzenia, Lisa przywołuje różne wspomnienia z dzieciństwa aż do studiów, które układają się w...