„Ekspres Polarny”, Chris Van Allsburg, wyd. Tekturka – w poszukiwaniu Świętego Mikołaja

Czy zdarza wam się usłyszeć 6 grudnia lub w Wigilię dźwięk dzwoneczków zwiastujących nadejście Mikołaja i jego sań? O tym, że warto uwierzyć w starszego pana z siwą brodą, rozdającego prezenty dzieciom na całym świecie, przekonuje Chris Van Allsburg w książce (m.in.) o Świętym Mikołaju, czyli „Ekspresie Polarnym”. Pewien chłopiec, bohater tej historii, ma okazję przekonać się, że Mikołaj istnieje naprawdę, choć wcześniej zdążył w to zwątpić – w wigilijny wieczór w domu chłopca nie pojawił się bowiem oczekiwany Mikołaj, ale podjechał pod niego pewien specjalny pociąg. Okazało się, że miał zawieźć bohatera i inne dzieci aż na sam biegun północny, do zimowej stolicy świata, gdzie najmłodsi mogli posłuchać wspomnianego wcześniej dźwięku dzwoneczków przy mikołajowych saniach.

„Ekspres Polarny” został przeniesiony na ekrany przez Roberta Zemeckisa, a swoich głosów użyczyli postaciom m.in.: Tom Hanks, Nona Gaye, Daryl Sabara i Eddie Deezen. Produkcja była jedną z pierwszych w historii, w których zastosowano technikę wychwytywania ruchu, która – jak nazwa wskazuje – wychwytuje mimikę, ruchy aktora, a potem przetwarza je w sposób cyfrowy. Co ciekawe, producenci filmu przez długi czas poszukiwali młodego aktora, który byłby podobny do Toma Hanksa, jednak to się nie udało i w końcu postać ta została stworzona komputerowo.

„How the Grinch Stole Christmas!”, Theodor Geisel (Dr Seuss), wyd. Penguin Random House – bohater, który chciał ukraść święta

Książka o świętach słynnego (bardziej w USA niż w Polsce) Dr. Seussa – jednego z najbardziej ukochanych przez dzieci zza oceanu autorów, została napisana w 1957 roku, a dzisiaj stanowi już klasykę świątecznej literatury. Grinch stał się synonimem osoby, która nie lubi świąt, najchętniej w tym czasie schowałaby się daleko od nich. Ale że bohaterowi utworu trudno było się ukryć przed wszechogarniającą przedświąteczną radością innych ludzi, postanowił im ją zepsuć.

Wdowa po twórcy tej postaci zgodziła się, by Ron Howard nakręcił film na podstawie książki jej męża – i tak w 2000 roku powstał obraz „Grinch: Świąt nie będzie” z Jimem Carreyem w roli głównej. Jego akcja rozgrywa się w Ktosiowie, w którym Grinch decyduje się, by ukraść z miasteczka wszystko, co budzi skojarzenia z Bożym Narodzeniem – choinki, prezenty, ozdoby świąteczne. Czy jednak jego plan wypali, czy nawet i zielony bohater poczuje magię świąt? Tego dowiecie się – choć zapewne możecie się domyślać typowo świątecznego zakończenia – z filmu i książki.

„Opowieść wigilijna”, Charles Dickens, Wydawnictwo Tandem – świąteczna klasyka

Kolejną z powszechnie znanych świątecznych historii jest „Opowieść wigilijna” Charlesa Dickensa. Podobno słynny pisarz stworzył ten tytuł przede wszystkim dla pieniędzy – jego rodzina znajdowała się wtedy w trudnej sytuacji finansowej i nie miał za dużo czasu na pracę nad nim. W tak niesprzyjających okolicznościach powstało jednak dzieło, które czytane jest nawet niespełna 200 lat po tym, jak zostało wydane po raz pierwszy.

Scrooge, człowiek niezbyt sympatyczny, niezbyt życzliwy, za to bardzo bogaty i z sercem jak lód, zdecydowanie nie należy do miłośników Bożego Narodzenia. Twierdzi nawet, że „każdego idiotę, który radośnie wszem i wobec wykrzykuje »Wesołych Świąt« kazałbym wygotować w jego własnym świątecznym puddingu i pogrzebać z gałązką ostrokrzewu zatkniętą w serce”.

Jednak w noc wigilijną wydarza się coś, co zmienia postawę Scrooge’a – nie tylko tę wobec świąt, ale i życiową. Mężczyźnie ukazuje się udręczony duch jego wspólnika, a po nim kolejne zjawy prezentujące bohaterowi jego przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. To, co widzi, sprawia, że jego serce kruszeje.

„Opowieść wigilijna” doczekała się niejednej ekranizacji, najnowsza miała premierę 2 grudnia 2022 roku. „Scrooge: Opowieść wigilijna” to obraz Stephena Donnelly’ego przedstawiony w wersji musicalowej. W filmie możemy usłyszeć głosy Luke’a Evansa, Olivii Coleman, Jessie Buckley i Jamesa Cosmo.

„Dziadek do Orzechów i Król Myszy”, E.T.A. Hoffmann, wyd. Nasza Księgarnia – najpierw książka, później opera

E.T.A. Hoffmann, choć żył w epoce romantyzmu, był prawdziwym człowiekiem renesansu. Nie tylko poetą, ale i prawnikiem, kompozytorem, krytykiem muzycznym, rysownikiem, karykaturzystą. Mężczyzna jest także autorem „Dziadka do Orzechów”, którego rozsławiła opera Czajkowskiego, tym dziełem zainspirowana. Bohaterami opowiadania Hoffmanna jest dwoje dzieci – w polskim tłumaczeniu Ryszarda Wojnakowskiego: Fryderyk i Maria. Młodzi bohaterowie z niecierpliwością oglądają zostawione pod choinką prezenty, Marysia zwraca szczególną uwagę na dziadka do orzechów, zwłaszcza po tym, jak jej brat go niszczy. Dziewczynka nie przypuszcza, że zabawka ta zapoczątkuje serię niezwykłych zdarzeń z ożywionymi zabawkami i księżniczką Pirlipatą oraz myszami w rolach głównych.

„Dziadek do Orzechów i Król Myszy” trafił na ekrany w zmienionej nieco postaci „Dziadka do Orzechów i Czterech Królestw” w roku 2018. W filmie wyreżyserowanym przez Lassego Hallströma i Joego Johnstona wystąpili m.in. Keira Knightley, Mackenzie Foy, Helen Mirren i Morgan Freeman. Obraz pełen jest kolorowych, baśniowych kadrów.

„Dziennik Bridget Jones”, Helen Fielding, Wydawnictwo Zysk i S-ka – świątecznie-nieświątecznie

Oczywiście „Dziennik Bridget Jones” nie jest filmem typowo świątecznym, jednak świąteczne wątki (te jednocześnie cudowne i potworne swetry Bridget i Marka!) się w nim pojawiają. Poza tym to idealny, ciepły film do obejrzenia zimą, nie tylko podczas świąt. Opowiadający o samotności, a ta jest niemal nieodłącznie związana z tym czasem w roku. Choć Bridget ma rodzinę, bliskich, przyjaciół, którzy nie do końca rozumieją, dlaczego otoczona ludźmi, może się czuć samotna, u bohaterki – podobnie jak u wielu innych osób podczas świąt – takie myśli się pojawiają. Poza tym w „Dzienniku Bridget Jones” nie zabrakło pocałunku w śniegu, przyjęcia noworocznego, tęsknoty za miłością i satysfakcjonującego zakończenia – czyli tego, czego po filmach świątecznych oczekujemy.

Główną rolę w „Dzienniku Bridget Jones” zagrała Renée Zellweger, która ma się pojawić – jak głoszą plotki – w jeszcze jednej filmowej odsłonie przygód (już nie-) singielki i na pewno matki. Obraz wyreżyserowała Sharon Maguire, a w głównych rolach męskich mogliśmy obejrzeć Colina Firtha (Mark Darcy) i Hugh Granta (Daniel Cleaver).

A które ze świątecznych adaptacji lub ekranizacji książek należą do waszych ulubionych?

Odwiedźcie również nasz profil „Najpierw książka, później film” na Facebooku. Zapraszamy na najświeższe literacko-filmowe plotki!