Bolesław Prus należy do grona moich ukochanych pisarzy. Lubię jego poczucie humoru, sposób opisywania zdarzeń oraz ten zmysł obserwacyjny i znajomość topografii Warszawy (jeśli kiedyś zobaczycie w stolicy dziewczynę, która porusza się razem z 'Lalką' w ręku, to będę ja:-)). Poszukiwania 'Dusz w niewoli' trwały dość długo - na pchlich targach znalazłam egzemplarz za mnóstwo pieniędzy, a w bibliotece uniwersyteckiej nie miałam najmniejszych szans. Musielibyście zobaczyć moją minę, kiedy znalazłam tę powieść... w mojej miejscowej, małej bibliotece. Bez namysłu wypożyczyłam i zaczęłam czytać.
I powiem szczerze - widać, że 'Dusze w niewoli' to powieść debiutancka Prusa. Pisarz dopiero kształcił swój styl, a robił to poprzez wzorowanie się na innych znanych zagranicznych autorytetów (charakterystyczne dla Dickensa wprowadzenia). Mamy tutaj dwóch głównych bohaterów - malarzy, Lachowicza i Sielskiego. Myślałam w trakcie czytania, że czeka mnie coś w stylu 'Prestiżu', ale niestety, przeliczyłam się.
Dodam jeszcze, że literat Roman dołącza do baronowej Krzeszowskiej i panny Howard, czyli galerii postaci, które jak się tylko pojawią, to razu mam uśmiech na twarzy.
Dlatego, że to mój ulubiony pisarz, daję ocenę dobrą, jednak ci, którzy wezmą 'Dusze w niewoli' do ręki, mogą poczuć się zawiedzeni. Pocieszę Was - każdy autor musiał jakoś zacząć, a przecież kilkanaście lat później powstały taki dzieła jak 'Lalka' czy 'Emancypantki', prawda?

Bolesław Prus należy do grona moich ukochanych pisarzy. Lubię jego poczucie humoru, sposób opisywania zdarzeń oraz ten zmysł obserwacyjny i znajomość topografii Warszawy (jeśli kiedyś zobaczycie w stolicy dziewczynę, która porusza się razem z 'Lalką' w ręku, to będę ja:-)). Poszukiwania 'Dusz w niewoli' trwały dość długo - na pchlich targach znalazłam egzemplarz za mnóstwo...