Znalazłam tę książkę kiedyś przypadkiem w bibliotece i pamiętam, że przeczytałam ją z dużym zainteresowaniem. A skoro pamiętam przez tyle lat, to znaczy, że musiała mi się spodobać.
Główna bohaterka, Marianna, to młodziutkie dziewczę, które nie wie, co ma zrobić ze swoim życiem. Nie jest tak utalentowana jak kuzynka Jolanta, baletnica i gwiazda rodzinnych spotkań, ale też chce znaleźć dziedzinę, w której byłaby doceniona. W ten sposób trafia do "szkoły narzeczonych", czyli na trzyletni kurs gospodarstwa domowego w szkole z internatem. Tam zaskakują ją lekcje prania, prasowania, dietetyka i inne dziwaczne z naszego punktu widzenia zajęcia. Ku zdziwieniu wszystkich (w tym siebie) doskonale odnajduje się w tej roli, a jej talent kulinarny robi furorę w rodzinnym domu. W szkole znajduje też oddane przyjaciółki, a w końcu również upragnionego narzeczonego.
Moim zdaniem z dużym zainteresowaniem czyta się zwłaszcza opisy zajęć, w których brały udział bohaterki, bo są zupełnie inne niż to, z czym zmaga się dzisiejsza młodzież. Podobało mi się również dowcipne ukazanie roli kobiety w tamtych czasach i tego, że patriarchalny system nie zawsze łączył się tylko z ciemiężeniem i praniem mózgów biednych kobiet.
To po prostu napisana przyjemnym stylem opowiastka na jesienny wieczór.

Znalazłam tę książkę kiedyś przypadkiem w bibliotece i pamiętam, że przeczytałam ją z dużym zainteresowaniem. A skoro pamiętam przez tyle lat, to znaczy, że musiała mi się spodobać.
Główna bohaterka, Marianna, to młodziutkie dziewczę, które nie wie, co ma zrobić ze swoim życiem. Nie jest tak utalentowana jak kuzynka Jolanta, baletnica i gwiazda rodzinnych spotkań, ale też...