Opowieść o pokręconych i pełnych absurdu losach S.T.Garpa i jego rodziny. Przy okazji autor porusza aktualne problemy przemocy fizycznej, feminizmu i zmiany płci. Największym walorem tej prozy jest fabuła, znakomicie skonstruowana i opowiedziana; jest to szczególnie widoczne przy słuchaniu audiobooka, świetnie interpretowanego przez nieodżałowanego Z.Zapasiewicza. Wspaniała proza.

Przyznaję się bez bicia, że uwielbiam styl opowiadania Irvinga, jego nieśpieszną frazę, jego poczucie humoru, rozkładanie akcentów, to prawdziwy mistrz narracji i języka, i z rozkoszą czytam/słucham każdą jego książkę (wyjątkiem debiutanckie 'Uwolnić niedźwiedzie'). Tutaj też jest świetnie, zaczyna się rzecz cała od znakomitej sceny z matką Garpa i żołnierzem w kinie. Bardzo lubię też scenę pierwszej wizyty matki Garpa w sali zapaśniczej. O mistrzostwie fabularnym Irvinga świadczy też to, że pozornie nieważne fakty mają później istotne znaczenie. I tak, zwyczaj Garpa wjeżdżania po ciemku i na pamięć do garażu zostaje brutalnie przypomniany w odpowiednim czasie. Nawet to, że dźwignia zmiany biegów w samochodzie rodziny Garpów nie ma gałki i jest zakończona na ostro, prowadzi do istotnych implikacji.

Ma też Irving iście czechowowską zdolność do pokazywania ludzi z humorem a jednocześnie współczuciem. I tak historia znajomości Garpa z panią Ralph jest właśnie taka: śmiejemy się a jednocześnie współczujemy pani Ralph patrząc na jej nieciekawe życie.

Proza Irvinga wyjątkowo się sprawdza w audiobookach, bo to powrót do gawędy, do sztuki opowiadania ciekawej historii, do źródeł literatury, która zaczęła się przecież od opowiadania na głos różnych historii (Nicholas Carr w 'Płytkim umyśle' pisze, że do czasów Gutenberga książki czytano na głos). Rozkosz słuchania potęguje fakt, że audiobook jest czytany przez mojego ukochanego Zbigniewa Zapasiewicza. Ten lektor nigdy nie zawodzi.

Najlepszą recenzją tej książki jest cytat z niej samej. Oto wydawca Garpa (który jest pisarzem) pyta sprzątaczki w swoim biurze o opinię o najnowszej książce Garpa; sąd sprzątaczki jest dla wydawcy niezawodnym wskaźnikiem powodzenia dzieła. I sprzątaczka mówi: „ta książka jest taka stuknięta, że człowiek wie, że coś się stanie, ale ni diabła nie może zgadnąć co.” I dalej twierdzi, że książka Garpa jest prawdziwa, a według niej: „książka jest prawdziwa, kiedy można powiedzieć: „No tak, tak się rzeczywiście cholerni ludziska zachowują”. O, wtedy właśnie człowiek wie, że książka jest prawdziwa.” No właśnie, no właśnie.

Ta książka, napisana 40 lat temu, brzmi obecnie bardzo aktualnie, bo porusza problemy, które są gorąco dyskutowane: feminizm, przemoc fizyczna, zmiana płci, ofenswywa ultrakonserwatyzmu. Z drugiej strony, paradoksalnie, rzecz jest hymnem na cześć tradycyjnej rodziny, pięknie opisuje Irving małżeństwo Garpa i Helen, ich miłość do dzieci, silne więzi rodzinne.

To znakomita proza nawiązująca do tradycji Czechowa czy Dickensa.

Opowieść o pokręconych i pełnych absurdu losach S.T.Garpa i jego rodziny. Przy okazji autor porusza aktualne problemy przemocy fizycznej, feminizmu i zmiany płci. Największym walorem tej prozy jest fabuła, znakomicie skonstruowana i opowiedziana; jest to szczególnie widoczne przy słuchaniu audiobooka, świetnie interpretowanego przez nieodżałowanego Z.Zapasiewicza. Wspaniała...