To dziwne bo z 3 ostatnio zakupionych książek (W otchłani, Pandemonium i Nevermore Cienie) po tej spodziewałam się najmniej. Kupiłam ją nie wiedząc o niej nic, nie czytając absolutnie żadnej recenzji. Po prostu opis z tyłu był w miarę zachęcający. Zaczęłam czytać. Na początku nie było rewelacji. Książka była dobra, ale taka na 7/10, może nawet mniej. Amy była jeszcze nieobudzona i książka była prawie pozbawiona akcji. Wiem, że niektórzy mogą się ze mną nie zgodzić, ale wydaje mi się, że drobne wydarzonka przedstawione w pierwszych 10 rozdziałach (to mało jak na tą książkę, bo wszystkich ich jest chyba coś około 80) były raczej czymś w rodzaju wprowadzenia do rzeczywistości panującej na "Błogosławionym".

Nie wiem czy język pisarki można nazwać lekkim. Na pewno jest o wiele lepiej niż w przypadku "Eragona", ale styl pisania może się wydawać miejscami nudny. Książka zdecydowanie nie jest ciężka, aczkolwiek na pewno z większą lekkością czytało mi się np. "Wybacz, ale będę ci mówiła skarbie".

Jeśli spodobało wam się "Dilerium", ta książka również was zachwyci bądźcie tego pewni! Występują tu te same wątki "zakazanej miłości", śmierci, despotycznej władzy. Po czym książka kończy się nie do końca oczywistymi wydarzeniami. Końcówka tak jak w "Pandemonium" zdecydowanie najlepsza, wprost cudowna i wzbudzająca we mnie bardzo silne emocje. Podczas czytania tej książki miałam coś takiego, ze nie mogłam odróżnić fikcyjnej akcji rozrywającej się na "Błogosławionym" od rzeczywistości. Nie jestem pewna czy było to wywołane moja wysoką gorączką, czy geniuszem autorki. Pewne jednak jest to, że słaba książka by mnie aż tak nie wciągnęła.

Bohaterzy bardzo charakterystyczni, starannie kreowani jeśli chodzi o charakter. Jednak (co mnie zasmuciło) małą wagę autorka przywiązywała do opisywania ich wyglądu. Na początku książki dowiadujemy się, że każdy mieszkaniec statku ma swoje cechy wspólne (kolor włosów, oczu, karnacje itd.), ale nie czyni to chyba ludzi takimi samymi! Beth, za to dużo mówiła o otoczeniu chociaż jak dla mnie jej opisy mało wnosiły do książki i powinna je uczynić bardziej rzeczowymi.

Mimo tej małej krytyki książkę czytało się naprawdę genialnie. Była prawdziwym wybawieniem podczas choroby. Podsumowując: ciekawa, zaskakująca, z niesamowitym zakończeniem i pisana raczej lekkim językiem. Myślę, że mogę ją polecic każdemu komu spodobała się książka "Dilerium". (:

To dziwne bo z 3 ostatnio zakupionych książek (W otchłani, Pandemonium i Nevermore Cienie) po tej spodziewałam się najmniej. Kupiłam ją nie wiedząc o niej nic, nie czytając absolutnie żadnej recenzji. Po prostu opis z tyłu był w miarę zachęcający. Zaczęłam czytać. Na początku nie było rewelacji. Książka była dobra, ale taka na 7/10, może nawet mniej. Amy była jeszcze...