Trudno zgodzić mi się z powyższą opinią - tak mogła napisać jedynie osoba, która z innymi dziełami P. Z. Brite się nie zetknęła i nie posiada żadnej wiedzy o autorze. Książki Brite nie należą do łatwych i zakładam, że mają szansę dotrzeć do niewielu osób - nie dość, że niezbyt popularne, to jeszcze dość ciężkie, pełne specyficznego napięcia, o zwrotach akcji utrzymanych zawsze w jednym tonie. Autor łączy makabrę, niekiedy wręcz groteskę z niesamowitym bogactwem językowym, pięknem porównań i nietypowych spostrzeżeń, a wszystko to okrasza więcej niż odrobiną fantastyki z unoszącym się duchem gotycyzmu w tle. Zdecydowanie warto sięgnąć po te książki, choćby ze względu na niesamowitą ucztę dla zmysłów - prawie słyszymy szelest opisywanych tkanin i niemal widzimy głębię opisywanych kolorów. Ostrzegam jednak, że nie są to książki dla wrażliwych, znajdzie się tam i naturalizm, czasem ujęty w dość odrażający sposób - a jednak to ta niesamowita mieszanka subtelności i koszmaru sprawia, że chcemy w to dalej brnąć. Odnośnie samej książki - nie zetknęłam się z serią, która stanowiła inspirację do napisania powieści, ale myślę, że mogę z czystym sumieniem polecić "Serce Łazarza" każdemu, kto jest w stanie docenić bogactwo warstwy językowej, niezłą narrację i nie zrazi się wątkami LGBT oraz pojawiającymi się tu i ówdzie kałużami krwi lub splotami jelit.

Trudno zgodzić mi się z powyższą opinią - tak mogła napisać jedynie osoba, która z innymi dziełami P. Z. Brite się nie zetknęła i nie posiada żadnej wiedzy o autorze. Książki Brite nie należą do łatwych i zakładam, że mają szansę dotrzeć do niewielu osób - nie dość, że niezbyt popularne, to jeszcze dość ciężkie, pełne specyficznego napięcia, o zwrotach akcji utrzymanych...