Taka jak poprzednie. No po prostu wypisz wymaluj. Ciągle ten sam szablon, tylko inne postacie. Tym razem mamy Juliana który spotyka Desari i, a jakże, okazuje się, że to jego życiowa partnerka. Julian nie może się przyzwyczaić, bo dziewczyna ma rodzinę, a on był samotnikiem, bla, bla, bla, ma cień w duszy, bo wampir zmusił go do wypicia swojej krwi gdy miał dwanaście lat, bla, bla, bla. Naprawdę świetny pomysł, ciekawe spojrzenie, tylko wszystko dogłębnie zepsute. Podsumowując, we wszystkich trzech przypadkach mamy buntującą się kobietę, w której zakochuje się Karpatianin (dzięki czemu wracają mu kolory i uczucia), jest on nią zachwycony, ona chce pozostać niezależna. Nie może wytrzymać, że jej partner zamyka ją w złotej klatce ( z punktu widzenia faceta, chroni ją). W końcu jednak zaczyna rozumieć jak to bardzo go kocha. W ich świat wkracza niebezpieczeństwo. Zabijają wampira i wszyscy żyją długo i szczęśliwie koncentrując się na tym, żeby przedłużyć ród Karpatian. Wszystkie te trzy książki czytały mi się szybko (może dlatego, że dużo scen nie mogłam wytrzymać i omijałam), w gruncie rzeczy to mogło być coś fajnego, ale nie sądzę, żebym jeszcze kiedyś skusiła się na książki z tej sagi. Przeczytałam i mam zamiar o tym jak najszybciej zapomnieć.

Taka jak poprzednie. No po prostu wypisz wymaluj. Ciągle ten sam szablon, tylko inne postacie. Tym razem mamy Juliana który spotyka Desari i, a jakże, okazuje się, że to jego życiowa partnerka. Julian nie może się przyzwyczaić, bo dziewczyna ma rodzinę, a on był samotnikiem, bla, bla, bla, ma cień w duszy, bo wampir zmusił go do wypicia swojej krwi gdy miał dwanaście lat,...