„Tam gdzie historia przenika się z magią, a miłość jest potężniejsza niż czas”.

„Księga wszystkich dusz” to opowieść o młodej doktorantce Dianie Bishop, która usilnie próbuje żyć jak normalny człowiek. Próbuje dlatego, że pochodzi z nienormalnej rodziny Bishopów, czarodziejów o bardzo długiej i słynnej historii. Zapewne słyszeliście o czarownicach z Salem, które w procesie o czarnoksięstwo zostały stracone na stosie. Jedną z nich była ciotka głównej bohaterki. Diana nie chce mieć nic wspólnego z magią, ale niestety któregoś dnia podczas prowadzenia badań do kolejnej książki w Bibliotece Bodlejańskiej odkrywa pewien manuskrypt, w którym po pierwsze brakuje kilku stron, a po drugie, który emanuje tajemniczym światłem. I od tego wszystko się zaczyna. Na jej drodze staje piękny, mroczny i tajemniczy profesor Matthew Claimont – dla odmiany, wampir  Czarownica + wampir i tajemniczy manuskrypt Ashmole 782, czy z tego może wyniknąc cos dobrego?

Książka porównywana jest do” Zmieszchu”, Kodu Leonarda da Vinci” „Cienia wiatru” i „Harrego Pottera”. Ciężko odnieść się do wszystkich tych powieści jednoczesnie, więc spróbuje zrobić to pojedynczo. Jeżeli chodzi o historię ze „Zmierzchu, to jako osoba, która miała przyjemnośc przeczytać pierwsze dwa tomy tej trylogii stwierdzam, iż widzę bardzo duże podobieństwo miedzy bohaterami, ale nie do końca. Dwoje ludzi, z diametralnie różnych światów, zakochuje się w sobie od pierwszego wejrzenia i wspólnie stara się walczyć z licznymi wrogami. Nie wiem jak Wam, ale mi brzmi to znajomo. Jedyną różnicą jest to, ze w „Zmierzchu” Bella była, do pewnego momentu, człowiekiem, a w „Księdze wszystkich dusz” Diana jest czarownicą, co nie zmienia faktu, że oby dwie miały problemy, w związku z tym, że nie za dobrze ulokowały swoje uczucia.

Kolejnym porównaniem był „Kod Leonarda da Vinci” Dona Browna. W tym momencie będzie bardzo krótko i zwięźle. Moim zdaniem „Księga Wszystkich Dusz” nie umywa się do tej wielkiej powieści. Don Brown pisze w taki sposób, ze czytelnik do ostatniego momentu nie wie tak naprawdę jaki będzie koniec. Potrafi w charakterystyczny dla siebie sposób zaciekawić, tak aby pochłaniać kolejne strony. Deborah Harkness ma zupełnie inny styl. Ponadto jeżeli ktoś uważa, że poszukiwanie zaginionego przed wiekami manuskryptu, który potrafi określić pochodzenie wampirów i czarownic jest równoznaczne ze zgłębianiem tajemnicy Jezusa Chrystusa i Marii Magdaleny, to według mnie jest w błędzie.

„Cienia wiatru” niestety nie czytałam, ale jeżeli chodzi o „Harrego Pottera” to uważam, że jedyny związek widać w tym, ze Diana jest czarownicą, jej rodzice zginęli w Afryce ponieważ też byli magikami, a ona wychowywała się z dwoma ciotkami, Sarah i Em. Niczego więcej się nie doszukałam. J. K. Rowling w o wiele lepszy sposób potrafi przenieść czytelnika w świat magii, czarnoksięstwa, zaklęć i czarów.

Niestety nie jestem w stanie napisać zbyt wiele dobrego o tej książce. Jak wynika z ostatniej strony książki, wydawcy z wielu krajów zapłacili wielomilionowe zaliczki, by móc wydać tę książkę w swoim wydawnictwie. Ja bym tego nie zrobiła. Przyznaję, skusiłam się po tym jak przeczytałam, że Księga wszystkich dusz” łączy w sobie „Zmierzch”, „Cień wiatru”, „Kod Leonarda da Vinci” i „Harrego Pottera”. Tylko z tego powodu sięgnęłam po tę pozycję. Z bólem muszę stwierdzić, że bardzo się rozczarowałam.

http://po-czytane.blogspot.com/2013/06/ksiega-wszystkich-dusz-tom-i-czarownica.html

„Tam gdzie historia przenika się z magią, a miłość jest potężniejsza niż czas”.

„Księga wszystkich dusz” to opowieść o młodej doktorantce Dianie Bishop, która usilnie próbuje żyć jak normalny człowiek. Próbuje dlatego, że pochodzi z nienormalnej rodziny Bishopów, czarodziejów o bardzo długiej i słynnej historii. Zapewne słyszeliście o czarownicach z Salem, które w...