Negocjowanie mamy we krwi, kwestia tylko, w jakich „ilościach”. Negocjujemy na każdym etapie naszego życia. Czyż nie będąc jeszcze dzieckiem, każdy z nas nie chciał postawić na swoim, kiedy robił wszystko, aby przykładowo wymusić na rodzicach kupno kolejnej zabawki? Albo szukał argumentów, a gdy te zawodziły, posługiwał się manipulacją czy innymi sztuczkami, aby przekonać dorosłych choćby do późniejszej godziny powrotu z młodzieżowej prywatki? Także małżeństwo to nic innego, jak długotrwały proces osiągania wzajemnego porozumienia. Czy kupiłbyś telewizor, albo samochód na atrakcyjnych warunkach, gdyby nie negocjacje? Tu nie ma znaczenia, jaki jest nasz status społeczny, stan cywilny czy piastowane stanowisko w firmie. Bez umiejętności negocjacyjnych po prostu więcej stracimy niż zyskamy. Dlatego istotne jest, jak prowadzić skuteczne rozmowy. Negocjacyjny rynek wydawniczy pełen jest książek uzbrojonych w tego rodzaju, niezbędną wiedzę. Warto ją pochłaniać i korzystać z jej siły, aby szybciej i skuteczniej osiągać określone cele.

„Negocjacje doskonałe” Gavina Kennedy'ego to solidna porcja konkretnych wskazówek, jak skutecznie prowadzić negocjacje. Chociaż na pierwszy rzut oka, ta z pozoru tylko „mizernie” wyglądająca publikacja, może wywołać mieszane uczucia, co do „wystarczającej” ilości zamieszczonych w niej informacji. Czytelnik jednak szybko zdoła się pozytywnie rozczarować, bo autor w dość skondensowany sposób strona po stronie, sukcesywnie obnaża tajniki tych jakże cennych umiejętności, które dotykają przecież bez wyjątku, każdej sfery naszego życia i działania. Przy tym należy zaznaczyć, że „Negocjacje doskonałe” to pozycja, która powstała w myśl dopełnienia wcześniej z powodzeniem zresztą popełnionego przez Kennedy`ego poradnika pn. „Wynegocjować można wszystko”. W konsekwencji jednak nie umniejsza ona wartości tej książki, która „zrodziła się”, aby podkreślić i przypieczętować bogate, blisko trzydziestoletnie doświadczenie na płaszczyźnie chociażby szkoleń dla negocjatorów.
Amerykanin Gavin Kennedy uznawany jest za wybitnego eksperta w dziedzinie negocjacji. W „Negocjacjach doskonałych” w formie swoistego rodzaju „bryka” serwuje „wszystko, co powinieneś wiedzieć, aby udało ci się za pierwszym razem”. Dzięki przystępnej formie, poprzez zrozumiały i prosty język, prowadzi czytelnika po zagadnieniach negocjacji, zarówno strategicznych, jak i taktycznych.
Autor kręci głową na myśl rzucania na głęboką wodę nieprzygotowanych i nieprzeszkolonych negocjatorów. Daleki jest od praktyk niepewnych negocjacji, czyli strategii „utonie albo przepłynie”.
Tak samo, w przypadku stosowania zastraszania, blefu, czy technik manipulacyjnych, w celu osiągnięcia sukcesu, w takich perspektywach – krótkotrwałych zwycięstw. Wskazuje za to kilka kluczowych sposobów podnoszenia umiejętności negocjacji.
Zaczynając od przybliżenia definicji negocjacji, w dalszym ciągu koncentruje naszą uwagę na czterech jej etapach, na które składają się: faza przygotowań, prowadzenia dyskusji, składania propozycji i zawierania transakcji. Istotnym elementem każdych negocjacji jest obopólne porozumienie. Krótko, ale dobitnie prezentuje jego siłę, ale także obnaża mankamenty.
Ważną kwestią poruszaną w „Negocjacjach doskonałych” jest wymiar stylu negocjacji. Tutaj Kennedy dla zobrazowania negocjacyjnych trendów posługuje się „kolorowymi stylistami”. „Negocjatorzy dzielą się na tych, którzy chcą uzyskać coś za nic (czerwoni), i tych, którzy wolą wynegocjować coś za coś (niebiescy)”. Wymiar stylu negocjacji nazywa pewnym kontinuum, gdzie na jednym końcu znajdują się agresywni "czerwoni" negocjatorzy, na drugim zaś usytuowani są asertywni "niebiescy". Ci pierwsi uważają, że odnoszą korzyści w negocjacjach, jeśli traktują je jako jednorazowe „ćwiczenia”, zdominują drugą stronę, używają podstępów i brudnych sztuczek, czy biorą coś, nie dając nic w zamian. Z kolei „niebiescy” wierzą w partnerskie, długofalowe negocjacje, unikają technik manipulacyjnych, a także biorą pod uwagę dążenia każdej ze stron. Dalej jednak, w praktyce, konflikt pomiędzy czerwonymi i niebieskimi prowadzi do różnego rodzaju eskalacji. Wówczas możemy się dopatrzyć rozmaitych odcieni czerwieni, purpury i niebieskiego.
Nie bez znaczenia jest znajomość sztuczek negocjacyjnych, brudnych chwytów, które często mylone są z taktyką. Jednak doskonalenie w tej dziedzinie nie powinno być wskazane. Warto natomiast i należy się z nimi zapoznać, a to z tego względu, aby wiedzieć, jak się przed nimi bronić. Odrębną, kończącą „Negocjacje doskonałe” częścią jest kwestia negocjowania trudnych sporów. Trudne spory rzadko są podatne na rozwiązania negocjacyjne. Składają się na nie: siła, słuszność i korzyści. Można je jednak w jakiś sposób próbować obalić. Ale wtedy niezbędna jest obecność neutralnej, jakby trzeciej strony - negocjatora - mediatora.
Czego mi zabrakło, co mogę zarzucić autorowi? Muszę przyznać, że chociaż „książeczka” jest bardzo „zjadliwa”, to daje się odczuć pewnego rodzaju niedosyt. Mianowicie, zabrakło mi w niej kilku „soczystych”, rzeczowych przykładów traktujących różne składniki negocjacji. Nie oznacza to jednak, że nie ma ich w ogóle. Fakt ten jednak wynagradzają mi dosłownie „podane na tacy gotowce”, liczne, wyrażane we właściwej, skutecznej formie zwroty. Takie cenne „rozmówki”.

Negocjowanie mamy we krwi, kwestia tylko, w jakich „ilościach”. Negocjujemy na każdym etapie naszego życia. Czyż nie będąc jeszcze dzieckiem, każdy z nas nie chciał postawić na swoim, kiedy robił wszystko, aby przykładowo wymusić na rodzicach kupno kolejnej zabawki? Albo szukał argumentów, a gdy te zawodziły, posługiwał się manipulacją czy innymi sztuczkami, aby przekonać...