Nie jestem fanką kryminałów, ale ten przeczytałam z przyjemnością. Bardzo podoba mi się przedstawienie sytuacji mieszkańców Karelii oraz tło, opisujące gangsterskie związki między Finlandią, Rosją i Estonią.
Główny bohater to prawdziwy człowiek, z krwi i kości: ani porządny idealista, ani czarny charakter. Viktor Kärppä twardo stąpa po ziemi, ale spogląda sentymentalnie w czasy Związku Radzieckiego; ma swoje lęki, ale nie przeraża go ciągłe stykanie się z mafią i policją. I, jak każdemu czytelnikowi, nie zawsze mu się wszystko udaje, a czasem nawet wpada w poważne kłopoty.
Również postaci drugoplanowe nie zostały przez autora potraktowane zdawkowo, każda z nich jest wykreowana z dbałością o szczegóły, ale nie na tyle wyczerpująco, by zmęczyć czytelnika i odciągnąć jego uwagę od akcji.
Sama akcja toczy się wartko i bez zbędnych dłużyzn, główny bohater jest rzucany w różne zakątki Finlandii, Rosji i Estonii, a autor pomaga w orientacji nie unikając nazw ulic i dzielnic (nie obeznanym pomaga tłumacz skrzętnie zamieszczając wyjaśnienia).
W finale są fajerwerki, i to niemałe, ale nie bomba - wydarzenia punktu kulminacyjnego nie przytłaczają i są logiczne (czego niestety czasem można odmówić kryminałom).

Podsumowując, Mężczyzna o twarzy mordercy to dobra lektura, jeśli niedzielne popołudnie jest nieco zbyt leniwe. Książka może nie wychowuje (choć kto wie!), ale zdecydowanie bawi i uczy.

Nie jestem fanką kryminałów, ale ten przeczytałam z przyjemnością. Bardzo podoba mi się przedstawienie sytuacji mieszkańców Karelii oraz tło, opisujące gangsterskie związki między Finlandią, Rosją i Estonią.
Główny bohater to prawdziwy człowiek, z krwi i kości: ani porządny idealista, ani czarny charakter. Viktor Kärppä twardo stąpa po ziemi, ale spogląda sentymentalnie w...