To kolejna po „Kwiecie pustyni” i „Spalonej żywcem” książka, która porusza tematykę swego rodzaju niewoli kobiet. „Okaleczona” wydaje mi się jednak najbardziej łagodną z wszystkich lektur. Dzieciństwo Khady jest o wiele bardziej beztroskie niż poprzednich bohaterek. Zachodzi w niej jednak zmiana, po rytualnym obrzezaniu, ma ono jednak zupełnie inny wygląd niż u Waris Dire. O ile mnie można oceniać, Khady przeżywa o wiele mniejsze katusze. Wraz z wiekiem, powoli zapomina o wyrządzonej jej krzywdzie. Wychodzi za mężczyznę, którego nigdy wcześniej nie widziała i wyjeżdża z nim do Francji. O ile europejski kraj jest bardziej liberalny od tego przez nią zamieszkiwanego, o tyle środowisko Arabów jest o wiele bardziej surowe. Jej mąż okazuje się tyranem, wykorzystywującym ją zarówno seksualnie jak i materialnie. Nie powstrzymuje się również przed przemocą. Do tego dochodzi jeszcze problem poligamii. Khady za wszelką cenę chce być niezależna, dąży do samodoskonalenia się. Pomocna okazała się znajomość francuskiego w mowie i piśmie. Na jeden sukces przypadają dwie porażki. Jej mąż nie pozwala jej spokojnie żyć. Świeżo po dwudziestce dziewczyna jest matką czwórki dzieci. Każdy jej najmniejszy ruch, jest zaraz przekazywany telefonicznie przez męża jej rodzinie. W ten sposób próbuje ją zhańbić i oczernić na oczach całego społeczeństwa.

Książka ma wydźwięk o wiele słabszy niż „Kwiat pustyni” nie mniej jednak, każdy powinien od czasu do czasu zabrać się za taką lekturę. Przypomni to nam, jak wdzięczni powinniśmy być za charakter naszej kultury. Bo to od niej zależy najwięcej.

To kolejna po „Kwiecie pustyni” i „Spalonej żywcem” książka, która porusza tematykę swego rodzaju niewoli kobiet. „Okaleczona” wydaje mi się jednak najbardziej łagodną z wszystkich lektur. Dzieciństwo Khady jest o wiele bardziej beztroskie niż poprzednich bohaterek. Zachodzi w niej jednak zmiana, po rytualnym obrzezaniu, ma ono jednak zupełnie inny wygląd niż u Waris...