Michel Meyer (ur. 1950),pod którego redakcją ukazuje się ta książka, należy do najwybitniejszych znawców retoryki, kontynuatorów myśli Chaima Perelmana (także jako jego następca na katedrze w Brukseli). Niniejszy tom nie jest typowym banalnym spisem nazwisk i opisem dzieł w porządku chronologicznym, lecz poszukiwaniem głębokiego zakorzenienia retoryki w historycznych i intelektualnych uwarunkowaniach poszczególnych epok. Odzwierciedla nowoczesne podejście do niej już nie od strony „sztuki prowadzenia sporów”, lecz od strony dynamiki ludzkiego myślenia, na które spogląda się dziś po doświadczeniach filozofii dialogu, hermeneutyki, dialektycznego napięcia między trzema składnikami retoryki: ethos, logos i pathos. Retoryka nie jest techniką, zbiorem „chwytów”, lecz tkwi głęboko w sytuacji człowieka i determinuje jego myśl. Autorzy podkreślają, że nie stanowi ani dziedziny figur stylistycznych i literackiego języka, ani dziedziny argumentacyjnej, lecz wszystko to naraz. Jako taka jedność, pełni funkcje demaskatorskie wobec języka. Dziś już zatem nie ukrywa prawdziwych zamiarów mówcy, lecz je ujawnia. Książka stara się objaśnić ten jej nowy sens.