Wymęczyłam wreszcie pierwszy tom mangi. Nie, nie dlatego, że jest zły, ale dlatego, że ze dwa lata temu już raz czytałam początek "Bleacha" i teraz niesamowicie trudno mi się do tego wracało. Robiłam podchody kilkanaście razy i zawsze się nie udawało. Ale w końcu jest ^^
Punkt dla mnie. "The Death And The Strawberry" zasługuje na mocne osiem, w skali od 1 do 10. Kreska może i krzywa, dość twarda, że tak napiszę, ale bardzo pasująca do całości historii. Ichigo jest tu całkiem znośny, jeszcze nie razi zajebistością i człowiek nie ma ochoty mruczeć: "umrzyj".
Absolutnie w pierwszych rozdziałach zachwyca mnie Rukia, pokazana jako baba z jajami. Nie pierdzieli się z niczym i wali prosto z mostu co trzeba, a dodatkowo podkrada ciuchy siostrze Ichiga.
Co do fabuły - mamy tu do czynienia z historią o tym, jak Ichigo stał się shinigami. Warto nadmienić, że chłopak od początku jest wyjątkowy: widzi duchy i emanuje nieprzeciętnie potężną duchową energią, która jest jak wabik na przerażające monstra zwane Hollowami.
Powoli tez poznajemy rodzinę Ichiga (Karin <3) oraz jego przyjaciół. Akurat w pierwszym tomie mamy całkiem ładną opowieść o Orihime Inoue - koleżance z klasy Ichiego. Ostatni rozdział skupia się z kolei na Sado Yasutorze - kolejny trudny fragment do przebrnięcia, bo nie przepadam za tą postacią. Znaczy - w anime mi nie przeszkadza aż tak bardzo, ale w mandze odczuwa się to jakoś zupełnie inaczej XD
Nom. 8/10. I miejmy to już za sobą ^^

Wymęczyłam wreszcie pierwszy tom mangi. Nie, nie dlatego, że jest zły, ale dlatego, że ze dwa lata temu już raz czytałam początek "Bleacha" i teraz niesamowicie trudno mi się do tego wracało. Robiłam podchody kilkanaście razy i zawsze się nie udawało. Ale w końcu jest ^^
Punkt dla mnie. "The Death And The Strawberry" zasługuje na mocne osiem, w skali od 1 do 10. Kreska może...