W księdze XIX Tytus poznaje tajniki teatru i jest to komiks, w którym Papcio Chmiel poszedł chyba najbardziej po bandzie. Agresywne i dwuznaczne teksty, bitki, jakieś takie obrzydliwie narysowane postaci drugoplanowe z powykrzywianymi ryjami, śmierć, dowalił tutaj Papcio do pieca, no chyba że komiks miał trafić do nieco doroślejszego czytelnika. Poza tym co drugi dialog to rymowanka. Na szczęście jest nieco lepiej niż w księdze XVIII, "Tytus aktorem" jest zabawniejszy, a niektóre scenki wręcz kultowe.

Najlepsze scenki - walki na arenie rzymskiej, Tytus jako gadająca małpa, komedianci, teatrzyk kukiełkowy

Teksty - "nici będą z tej nagonki, nie dostaniesz mej golonki", "dziabnę szablą i po Tobie, Ty niedouczony żłobie", "a masz za idiotę", "litości, żeby się uczłowieczyć, nie musisz mnie zabijać", "bestia od wczoraj prowadzi protest głodowy", "taki niemowlak nie zna się na złocie", "królu Judei mój Fuhrerze, na rzeź niewiniątek ochota mnie bierze", "dam miliard łapówki nie odłączaj mej duszy od pupki", "kiedy będzie koniec świata? - jak małpa przemówi ludzkim głosem", "gadaj gdzie trzymasz peti-meti, bo ci przedyndolę grzdykie", "szofer cuchnie benzyną, a dorożkarz gnojem, ach biedne serce moje", "Jude, was?", - To nie Żyd, czysty Aryjczyk, tylko matka jego, jak była w ciąży, zapatrzyła się na King-Konga", "siekiera, motyka, bimbru szklanka, w nocy nalot, w dzień łapanka", "cóż mi po wuju, cóż mi po ojcze, kiedy dziś oba są folksdojcze"

W księdze XIX Tytus poznaje tajniki teatru i jest to komiks, w którym Papcio Chmiel poszedł chyba najbardziej po bandzie. Agresywne i dwuznaczne teksty, bitki, jakieś takie obrzydliwie narysowane postaci drugoplanowe z powykrzywianymi ryjami, śmierć, dowalił tutaj Papcio do pieca, no chyba że komiks miał trafić do nieco doroślejszego czytelnika. Poza tym co drugi dialog to...