„Brak złudzeń” to książka mała objętością a wielka treścią. Autorowi udało się znaleźć równowagę pomiędzy napisaniem sporo życiowych mądrości bez typowego i dla mnie zupełnie niezjadliwego mędrkowania w stylu pana Coelho. Co kilka stron znajdujemy spostrzeżenia, przy których chciałoby się powiedzieć „no właśnie! To miałem na myśli”.

Głównym bohaterem i narratorem jest Zygmund Frońd. Tak jak jego pierwowzór - Zygmunt Freud – Frońd jest psychoterapeutą. Mamy również możliwość oglądania świata oczami Walentego – pacjenta Zygmunta. Chwilami narratorem staje się Marcin Pietraszek – autor „Braku złudzeń”. Zabieg umieszczenia kilku narratorów nie przeszkadza, jest ciekawie wprowadzony, jednak trzeba czytać uważnie alby wiedzieć czyje myśli akurat śledzimy. Zdarzało mi się do niektórych zdań wracać po kilka razy. Tak, zdecydowanie nie jest to książka do czytania w autobusie.

Co tutaj mamy? Garść ciekawych spostrzeżeń na temat życia, dużo ironicznego humoru (polecam scenę sexu głównego bohatera, dla mnie mistrzostwo, bez ochów-achów, nie obawiajcie się), podstawą są losy Zygmunta, ale umiejętnie wpleciono historie kilku jego pacjentów wraz z psychologicznym komentarzem.

Lubię czytać książki pisane przez mężczyzn, ponieważ daje mi to możliwość spojrzenia na nas - kobiety ich oczami. Tutaj podobnie, relacje damsko-męskie męskim okiem, swoiste szarady, gra. Autor ma swoją teorię na temat dobierania się w pary (w skrócie: silniejszy i bardziej atrakcyjny wygrywa w związkowym wyścigu). Nie do końca się z nią zgadzam (polecam przeczytać i wyrobić sobie zdanie), myślę, że została pominięta taka kwestia jak miłość, no i nie ukrywajmy – feromony, które też mają swoją rolę.

To także książka o samotności, potrzebie miłości, rozmowy z drugim człowiekiem, nie możliwości odnalezienia się w tłumie, dostosowania się do kanonów, szablonów, które zapewniają popularność. Nie jest to książka łatwa. Nie jest nawet wesoła, chyba że wesołością przez łzy, ale nie nudzi, nie pozostawia obojętnym, mnie się podobała.

A! Zapomniałam dodać, świetna okładka ;-)

„Brak złudzeń” to książka mała objętością a wielka treścią. Autorowi udało się znaleźć równowagę pomiędzy napisaniem sporo życiowych mądrości bez typowego i dla mnie zupełnie niezjadliwego mędrkowania w stylu pana Coelho. Co kilka stron znajdujemy spostrzeżenia, przy których chciałoby się powiedzieć „no właśnie! To miałem na myśli”.

Głównym bohaterem i narratorem jest...