Rzadko mam problem z oceną lektury - tu się nie umiem zdeklarować - zbyt wiele sprzecznych odczuć.
Bohater, Tarwiniusz Winot - smakosz, gawędziarz nad gawędziarzami, Anglik o nieokreślonym wieku, i wysublimowanym smaku opisuje swoje życie poprzez potrawy, historie odkryć krzewów jadalnych, poprzez doznania kulinarne, zapachy, konsystencje dań. Oryginalna to opowieść, będąca połączeniem książki kucharskiej, thrillera, erotyku i satyry.

Jedna z najdziwniejszych książek, jakie czytałam, wywołująca paletę uczuć od obrzydzenia po zachwyt lingwistycznym talentem autora.

Rzadko mam problem z oceną lektury - tu się nie umiem zdeklarować - zbyt wiele sprzecznych odczuć.
Bohater, Tarwiniusz Winot - smakosz, gawędziarz nad gawędziarzami, Anglik o nieokreślonym wieku, i wysublimowanym smaku opisuje swoje życie poprzez potrawy, historie odkryć krzewów jadalnych, poprzez doznania kulinarne, zapachy, konsystencje dań. Oryginalna to opowieść, będąca...

Rzeczywiście, intrygujący smakołyk.
Jest to jedna z bardziej zaskakujących powieści, z jakimi w życiu się zetknęłam. Bohater w barwny i kwiecisty sposób opisuje potrawy i niuanse ich przyrządzania tak, jakby był spadkobiercą Brillant-Severina co najmniej, i jest w tym tak czarująco zmysłowy, że można zakochać się już w sposobie, w jaki czyni jedzenie punktem wyjścia dla dygresji, jaką jest historia jego życia. Po jakimś czasie okazuje się, że ten urokliwy, nieco ekscentryczny człowiek jest przede wszystkim bufonem i egocentrykiem, zdolnym do popełnienia zbrodni – zabija rodziców, brata, swoją ukochaną i jej męża, przyjaciół i opiekunów – dla samego kaprysu, dla sztuki, w sposób tak staranny, że nikt ani przez chwilę nie posądza go o jakąkolwiek pomoc tragicznemu losowi, który zabiera mu kolejno wszystkich jego bliskich. Zaiste, Donatien de Sade byłby dumny. Stopniowo, powoli, sympatia do bohatera zamienia się w niechęć i wstręt, na tyle głęboki, że jeszcze jakiś czas po skończeniu lektury nie mogłam przestać myśleć o tym, jakim cholernym skurwysynem był ten człowiek, a to, jak długo książka pozostaje mi w pamięci, jest dla mnie miarą przynajmniej jej poziomu.

Rzeczywiście, intrygujący smakołyk.
Jest to jedna z bardziej zaskakujących powieści, z jakimi w życiu się zetknęłam. Bohater w barwny i kwiecisty sposób opisuje potrawy i niuanse ich przyrządzania tak, jakby był spadkobiercą Brillant-Severina co najmniej, i jest w tym tak czarująco zmysłowy, że można zakochać się już w sposobie, w jaki czyni jedzenie punktem wyjścia dla...