Celtowie to chyba jedna z najbardziej tajemniczych nacji. Wraz ze swoimi praktykami religijnymi, obrzędami i tradycjami zadomowili się w naszym myśleniu gdzieś między rzeczywistością a światem fantazji. W opowieściach o nich realne miesza się z fikcją, bez uszczerbku dla rzeczywistości. Mając tego świadomość, tym chętniej sięgnęłam po książkę Karoliny Janowskiej „Opowieści celtyckie”.
Powieść składa się w zasadzie z dwóch historii – jedna jest zapisem dziejów rodu Celtyllusa, celtyckiego wodza, który marzy o tym, by zostać królem wszystkich celtyckich plemion oraz jego syna, Galvana, któremu przepowiedziano, iż zostanie wielkim wodzem. Druga natomiast oscyluje wokół życia Juliusza Cezara. Obserwujemy jego życiową drogę od osiemnastoletniego młodzieńca, zmuszonego, z powodu trwającej w Rzymie zawieruchy politycznej, opuścić wieczne miasto, poprzez chwilę, gdy rodzi się jego córka, do momentu śmierci ukochanej żony i zostania przez Cezara wielkim rzymskim politykiem. Czytając, wyczuwa się, iż za konstrukcją fabuły stoi dogłębna znajomość tematu i ówczesnych realiów historycznych, którymi niewątpliwie może poszczycić się autorka opowieści.
Od początku wiadomym jest, że te dwie silne osobowości muszą się ze sobą zetknąć. Karolina Jankowska zręcznie opowiada historie życia obu wielkich mężów. Czytając, poznajemy zarówno zwyczaje i mentalność mieszkańców wiecznego miasta, jak i Arwernów, jednego z celtyckich plemion. Pisarka doskonale orientuje się w realiach epoki. Jej opisy są plastyczne i bardzo ciekawe. Pozwalają wyobrazić sobie to, o czym czytamy. Dodatkowym smaczkiem jest fakt wprowadzenia do „Opowieści celtyckich” postaci historycznych. Oprócz Cezara, rzymskich senatorów reprezentują także Cyceron oraz Katylina. Wśród zaprezentowanych nam w powieści postaci celtyckich, nie brak równie ciekawych, choć już nie historycznych, charakterów. Jedną z najciekawszych jest niewątpliwie Scatah, wiedźma-wojowniczka. To ona wprowadzi młodego Galvana w wiek męski. Głównie za jej sprawą uwydatniony został w powieści wątek fantastyczny. Próby, przez którymi stawia młodych adeptów walki, mieszczą się gdzieś na granicy realności i magii.
W ksiązce przedstawiony został przede wszystkim męski świat. Jest to świat polityki, wojen, spisów i układów. Autorka postarała się jednak o to, by go zbilansować. Trzeba przyznać, że wyszło jej to fenomenalnie. Nierzadko bowiem mamy możliwość obserwować męski świat oczami kobiet – pierwszej żony Celtyllusa i matki Galvana, Geillis, żony Juliusza Cezara, Kornelii, ukochanej Galvana, Uatah oraz córki Cezara, Julii. Dzięki temu zabiegowi mimo, iż tematem wysuwającym się w powieści na plan pierwszy jest zbliżająca się konfrontacja między Celtami a Rzymem, opowieść przepełniona jest emocjami i opisami stanów psychicznych.
„Opowieści” to pozycja obowiązkowa dla fanów tej niezwykłej nacji, jaką stanowią Celtowie. Znajdą w niej także coś dla siebie miłośnicy powieści historycznych. A i fan fantasy zapewne chętnie po nią sięgnie, ze względu na opisy nadzwyczajnych, ocierających się o magię rytuałów. Jest to naprawdę dobrze opowiedziana, wciągająca książka. Serdecznie polecam.

Celtowie to chyba jedna z najbardziej tajemniczych nacji. Wraz ze swoimi praktykami religijnymi, obrzędami i tradycjami zadomowili się w naszym myśleniu gdzieś między rzeczywistością a światem fantazji. W opowieściach o nich realne miesza się z fikcją, bez uszczerbku dla rzeczywistości. Mając tego świadomość, tym chętniej sięgnęłam po książkę Karoliny Janowskiej „Opowieści...