Błażej Warkocki, analizując twórczość wybranych współczesnych polskich pisarek i pisarzy (Izabela Filipiak, Andrzej Stasiuk, Grzegorz Musiał), poszukuje odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób tworzona jest i regulowana tożsamość. Szczególną uwagę poświęca tożsamości "odmieńca", zwłaszcza w relacji do seksualności i różnicy płci. Homo niewiadomo nie jest jednak książką o literaturze homoseksualnej, zastrzega autor. "Dotyczy sposobów konstruowania i kwestionowania odmienności, rozumianej zawsze relacyjnie (odmiennym można być tylko w stosunku do kogoś lub czegoś). W ten sposób możemy zauważyć ją nawet tam, gdzie się jej nie spodziewaliśmy".

"Powstała książka wybitna. Po jej przeczytaniu spierać się o problem tożsamości społecznej i polską literaturę będzie trudniej. I za to utrudnienie rozmowy należy się Błażejowi Warkockiemu najwyższe uznanie". (Przemysław Czapliński)


"Autorowi przypada zasługa włączenia queer studies w struktury polskiej polonistyki, co dowodzi odwagi i rozważności. [...] Z uwagi na pokazowy przekrój przez polską kulturę lat 80. i 90. praca jest ważnym przyczynkiem do historii kultury polskiej. Ponadto, korzystając w szerokim zakresie z podstawowych teorii zachodnioeuropejskich i amerykańskich, autor daje przykład kompetentnej adaptacji zachodnich prac z zakresu teorii kultury. Sposobem prezentacji wybranych autorów i odwagą formułowania wyrazistych tez pobudza do przyszłych opracowań". (German Ritz)