Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką. Nie jest to typowa książka z gatunku literatury kobiecej, ponieważ została opowiedziana z punktu widzenia faceta. Chociaż pomysł pokazania innego punktu widzenia jest ciekawy to książka nie jest zbyt pochłaniająca, a chwilami nudnawa.

„Zwyczajny facet” o imieniu Wiesiek, opowiada nam jak doszło do rozpadu jego małżeństwa. Tylko, że tym razem przyczyniła się do tego kobieta. Joanna przez 26 lat małżeństwa skutecznie zatruwała mężowi życie awanturami o byle co, podejrzeniami o najgorsze i inwektywami zarówno w stosunku do niego, jak i jego rodziny i znajomych. Potrafiła zrobić karczemną awanturę sekretarce w biurze Wieśka, bo zobaczyła ich razem na zdjęciu ze służbowej imprezy. Nigdy nie wiadomo było kiedy wybuchnie, ale zawsze było to nagłe i reakcja była niewspółmierna do wyimaginowanej „winy”. Ale Joanna zawsze taka była, jak to określał Wiesiek, „diablicą” a z czasem to się tylko pogłębiło. Tu niestety pokutuje stara prawda, że ludzie po ślubie się nie zmieniają.

Czytając o tych kłótniach sama się męczyłam. Miałam ochotę potrząsnąć Joanną. Czy ona nie widziała, że jej zachowanie jest irracjonalne?! A Wiesiek, pierdoła – jak sam siebie określał, nauczył się uników, zawsze uważał na to co mówi i robi żeby nie wywołać kłótni. Poza tym zawsze tłumaczył żonę, myślał, że to może też jego wina, że może czuje się niedowartościowana, może to kwestia niskiej samooceny. Tak znosił to poniżanie i przemoc psychiczną nie potrafiąc się postawić żonie, aż pewnego dnia nadszedł moment przegięcia i Wiesiek zaczął myśleć o rozwodzie jako o jedynym sposobie na ocalenie resztki siebie i zadbania o własne zdrowie. Tutaj też Joanna nie potrafiła odpuścić i dała upust swojej naturze, nawet dzieci w to wplątała. Najgorsze jest to, że sobie nie miała nic do zarzucenia i całą winą obarczała męża.

Autorka zwróciła uwagę na ważny problem przemocy psychicznej. Bez względu na to czy jest ona skierowana w stosunku do żony, męża czy dzieci to nie powinno być na nią przyzwolenia społecznego.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką. Nie jest to typowa książka z gatunku literatury kobiecej, ponieważ została opowiedziana z punktu widzenia faceta. Chociaż pomysł pokazania innego punktu widzenia jest ciekawy to książka nie jest zbyt pochłaniająca, a chwilami nudnawa.

„Zwyczajny facet” o imieniu Wiesiek, opowiada nam jak doszło do rozpadu jego małżeństwa. Tylko,...