Ach, cóż to za książka! Niech się schowają Fleming czy Mac Alister! Jeden chyba tylko Forsyth może się równać z Piaseckim.
Przedzierałem się niezdarnie przez przyciężkawy "Kontrapunkt" Huxleya i zmęczony wynurzeniami o brytyjskiej bohemie, zapragnąłem czegoś "lżejszego". We wstępie autor pisze, że jego książka będzie ukazaniem prawdziwego życia szpiega - innego od tego jakie znamy np. z filmów. Spodziewałem się zatem powieści o żmudnej, ciężkiej i nudnej wręcz pracy agenta. Było odwrotnie - jeszcze bardziej filmowo i jeszcze bardziej męsko. I kopnęła mnie ta książka niczym działka kokainy czy szklanka samogonu. Czegóż tu nie ma? Strzelaniny, narkotyki, szpiedzy, piękne lecz zdradliwe kobiety, męska przyjaźń, nagany, browningi i granaty. Jest i zabawa formą i egzystencjalne rozważania nad ludzkim losem. A wszystko okraszone porażającą wizją nowego wspaniałego ładu, który niosą Sowieci.
Trafia się czasem Piaseckiemu, mniej udane zdanie, czasem popada w nadmierną egzaltację, czasem wręcz przeciwnie, zbywa czytelnika dwoma trzema zdaniami gdy chciałoby się całego rozdziału. A jednak to nie przeszkadza, wręcz przeciwnie - nadaje książce autentyczności.
Piasecki nie ma złudzeń - nikt w Europie nie uwierzy. Prędzej uwierzą radzieckim agitatorom czy uśmiechniętym buźkom dziecięcym z propagandowych filmów. I tak gorzka prawda zdaje się przebijać z każdej strony książki. Nam również wystarczy spojrzeć na współczesną scenę polityczną by zrozumieć, że nie ma na to szans. Nawet jeśli przeczytają bez skrzywienia uznają to za kolejną bajkę, rojenia jakiegoś dawno nie żyjącego fanatyka. A przecież tamta rzeczywistość może w każdej chwili powrócić.

Ach, cóż to za książka! Niech się schowają Fleming czy Mac Alister! Jeden chyba tylko Forsyth może się równać z Piaseckim.
Przedzierałem się niezdarnie przez przyciężkawy "Kontrapunkt" Huxleya i zmęczony wynurzeniami o brytyjskiej bohemie, zapragnąłem czegoś "lżejszego". We wstępie autor pisze, że jego książka będzie ukazaniem prawdziwego życia szpiega - innego od tego...