Kolejny tom serii, która z pewnością nie należy do wybitnych, raczej do bardzo przeciętnych. Dlaczego więc ją czytam? O tym później.

Akcja książki rozpoczyna się zaraz po wygnaniu Kalony, Neferet i Kruków Prześmiewców. Zoey wraz z przyjaciółmi i siostrami zakonnymi próbują poukładać, co się stało w logiczny ciąg wydarzeń. Oczywiście nieodłącznym elementem każdej części cyklu Domu Nocy są partnerzy Zoey Redbird, teraz najwyższej kapłanki. Erik stał się nieznośnie zaborczy, Heath w ogóle się nie zmienił, a Stark wie, co Zoey czuje, gdyż złożył jej ślubowanie strażnika. Jedynym mężczyzną w jej otoczeniu, który się w niej nie kocha jest Darius, Syn Ereba, który także jest jej strażnikiem. Jego serce należy do Afrodyty, której postanowił złożyć ślubowanie, czym bardzo ją zaskoczył.

Główna bohaterka musi wrócić do Domu Nocy, aby odzyskać siły. Dodatkowo czuje niepokojącą więź z A-yą, kobietą stworzoną po to, aby kochała Kalonę. Obawia się tej więzi i co może jej przynieść. Kolejnych zmartwień przysparza kapłance jej najlepsza przyjaciółka, kapłanka Czerwonych Adeptów Stevie Rae. Ukrywa ona coś, lecz nie chce się do tego przyznać, ciągle twierdzi, ze wszystko jest w jak najlepszym porządku. Jednakże w rzeczywistości tajemnice, które w sobie nosi zaczynają jej ciążyć. Niestety fakty, które Stevie Rae ukrywa zagrażają bezpieczeństwu jej przyjaciół, jak i całemu Domowi Nocy.

Fabuła, jaki i akcja nie odbiegają niczym od poprzednich części. Akcja nadal jest dynamiczna i momentami zaskakująca. Z pewnością nie jest powolna, co jest dużym plusem w książkach, które nie powalają fabułą. Z pewnością nie jest to górnolotna książka, jednakże od początku serii bardzo miło mi się go ją czyta. Język autorek jest prosty, zrozumiały, charakterystyczny dla książek tego rodzaju, co w ogóle mi nie przeszkadza. Bohaterowie, według mnie, nie zmienili się. Odpowiadając na pytanie, które zadałam na początku. Dlaczego czytam ten cykl? Bo związałam się z bohaterami i ich historią. Pomimo tego, że jest to przez większość krytykowana seria, ja postanowiłam, że dokończę cykl.

Kolejny tom serii, która z pewnością nie należy do wybitnych, raczej do bardzo przeciętnych. Dlaczego więc ją czytam? O tym później.

Akcja książki rozpoczyna się zaraz po wygnaniu Kalony, Neferet i Kruków Prześmiewców. Zoey wraz z przyjaciółmi i siostrami zakonnymi próbują poukładać, co się stało w logiczny ciąg wydarzeń. Oczywiście nieodłącznym elementem każdej części...