Chyba czasem każdego nachodzą przemyślenia z nurtu tych filozoficznych, wymagających totalnego zagłębienia się w nie by je zrozumieć.
W obliczu śmierci zastanawiamy się nas sensem życia, gdy gonimy za pieniędzmi myślimy co jest tak naprawdę wartością samą w sobie a gdy doświadczamy zła próbujemy dojść skąd ono się wywodzi…Czasem za cały ogrom zła posądzamy niczemu winny świat („w takim świecie przyszło nam żyć”) albo czasy…A tak naprawdę zło rodzi się i czai uśpione w ludziach.

Biografia Irmy Grese autorstwa Daniel’a Patric’a Brown’a usiłuje sprostać temu zagadnieniu – w jakim momencie życia w niektórych ludziach budzi się to co najgorsze ?
Dlaczego chęć zadawania bólu i cierpień budzi się także w kobietach – delikatnych i wrażliwych istotach ? Brown odpowiedzi na te pytania poszukuje metodą podróży – najpierw teoretycznej, tropem literackich przykładów kobiecych wcieleń zła a następnie
praktycznej, poszukując informacji na temat Irmy Grese w miejscu, w którym mieszkała (i nie tylko tam).
Dlaczego wybrał akurat ją ? Bo to bezwątpienia jedna z „najbarwniejszych” postaci nazizmu wyróżniająca się okrucieństwem, bezwzględnością, perwersyjnymi
skłonnościami, rozwiązłością i…urodą, tak silnie kontrastującą z brzydotą jej postępowania.

Jeśli chodzi o moje osobiste odczucia względem tego co przeczytałam to pozycja ta nie wniosła niczego nowego do mojej wiedzy na temat tej zbrodniarki – chyba nie przesadzę jak powiem, że chyba wszystkie fakty z jej życia można poznać bez nabywania tego tytułu ale jeśli od tego typu literatury ktoś oczekuje prób analizy postępowania i osobowości nazisty to się nie zawiedzie.

Chyba czasem każdego nachodzą przemyślenia z nurtu tych filozoficznych, wymagających totalnego zagłębienia się w nie by je zrozumieć.
W obliczu śmierci zastanawiamy się nas sensem życia, gdy gonimy za pieniędzmi myślimy co jest tak naprawdę wartością samą w sobie a gdy doświadczamy zła próbujemy dojść skąd ono się wywodzi…Czasem za cały ogrom zła posądzamy niczemu winny...