Dość dziwna książka, średnio ciekawa i średnio dająca się lubić. Składa się na nią opowiadanie "Zaglądający przez szpary" i mikropowieść "Dotyk" - oba dające się gładko czytać, ale i oba oparte na niedorobionej koncepcji.

Opowiadanie jest - przynajmniej początkowo - rodzajem eseju o fikcyjnym obrazie średniowiecznym i jego twórcy, czerpiącym natchnienie z nieznanego źródła. Tekst został jednak podzielony na niezupełnie przystające do siebie segmenty, w dodatku bardziej urywające się niż kończące, jakby autorowi nie chciało się posiedzieć jeszcze kwadransa nad maszynopisem i zlepienia tego jako tako w jedną całość.

Z tytułowym "Dotykiem" jest podobny problem. W teorii odmalowuje ciekawą, choć karkołomną wizję przyszłości (nauka światowa doszła do ściany i Nobla przyznaje się wyłącznie literackiego, sztuka i muzyka doszły do ściany, wynalazków nowych praktycznie już nie ma, a do tego podzielono świat na trzy strefy, z enklawami odtwarzającymi epoki historyczne),tyle że narracja jest poprowadzona fatalnie. Młoda kobieta chce napisać książkę o pewnym artyście, który wprowadził tzw. tuszyzm (odbieranie bodźców przez dotyk - od francuskiego toucher),i rozmawia z kolejnymi osobami. Albo rozmyśla o artyście. Sęk w tym, że wszystko zostało podzielone na rozdziały niejako oddane rozmówcom - nawet tym niedoszłym. I często to rozmówcy coś tam sobie myślą o artyście, kobiecie lub... własnym życiu. Chwilami odnosi się wrażenie, że wycięcie kilku rozdziałów absolutnie nic by nie zmieniło w odbiorze tekstu i czytanie rozdętej historii jest tak naprawdę czynnością bezużyteczną. Bo niewiele w końcu z opowieści wynika, zwłaszcza wobec zaserwowanego czytelnikowi finału.

Przeczytać książkę więc można, zwłaszcza że jest napisana kulturalnym językiem i ma kilka ładnych pomysłów (i kilka niezrozumiałych, jak zupełnie przezroczyste stroje),ale nie ma co liczyć na przesadną czytelniczą satysfakcję...

Dość dziwna książka, średnio ciekawa i średnio dająca się lubić. Składa się na nią opowiadanie "Zaglądający przez szpary" i mikropowieść "Dotyk" - oba dające się gładko czytać, ale i oba oparte na niedorobionej koncepcji.

Opowiadanie jest - przynajmniej początkowo - rodzajem eseju o fikcyjnym obrazie średniowiecznym i jego twórcy, czerpiącym natchnienie z nieznanego...