No i stało się. Mamy naszą ulubioną poetkę dziecięcą, a jest nią oczywiście Małgorzata Strzałkowska! Mocno przyczyniły się do tego Leśne głupki, ale o jej zwycięstwie zadecydowały Wiersze, że aż strach!. Trafiliśmy na nie zupełnie przypadkiem w bibliotece, wypożyczyliśmy i w rezultacie od ponad tygodnia nie czytamy E. nic innego.
I jest to frajda nie tylko dla dziecka, ale też dla nas. Ja i mój mąż zgodnie uważamy, że są to najfajniejsze wierszyki dla dzieci, jakie dotychczas wpadły w nasze ręce. Ich czytanie to nie tylko świetna zabawa dla dziecka, które śmieje się z nich do rozpuku i w mig je zapamiętuje, ale też niezłe wyzwanie dla rodziców. Oto kilka próbek:


„Poduchę Stacha buchnął duch
Pod pach wtachał ją na dach
Z poduchy bucha puch buch! Buch!
Bo duch w poduchę buchnął bach!...”

Albo:

„Wzdłuż łączki
Przy dróżce
Przez krzaczki
Po szynach
Prze przodem
W szuwarach
Szalona maszyna!...”

To tylko dwa fragmenty, ale chyba dobrze oddające styl książki. Autorka bawi się słowem, jego brzmieniem i tym samym (mam nadzieję) wykształca wrażliwość językową u dzieci przy okazji świetnie je bawiąc.
Jestem gotowa się założyć, że Małgorzata Strzałkowska na wiele dziesięcioleci wejdzie do kanonu literatury dla najmłodszych. My jesteśmy fanami.
W zbiorku znajdziemy 16 wierszy o róznych strachach: czarownicach, potworach, mordach itd. Wszystkie oczywiście są opatrzone pięknymi kolażami Autorki.
Polecam z całego serca!

No i stało się. Mamy naszą ulubioną poetkę dziecięcą, a jest nią oczywiście Małgorzata Strzałkowska! Mocno przyczyniły się do tego Leśne głupki, ale o jej zwycięstwie zadecydowały Wiersze, że aż strach!. Trafiliśmy na nie zupełnie przypadkiem w bibliotece, wypożyczyliśmy i w rezultacie od ponad tygodnia nie czytamy E. nic innego.
I jest to frajda nie tylko dla dziecka, ale...