"Zbrodni i kary" nie przeczytałam w liceum, ale obiecałam sobie, że kiedyś to zrobię. W końcu nastąpił ten moment i nie do końca wiem, jak ocenić tę książkę. Z pewnością Dostojewski w doskonały sposób przedstawił psychikę bohaterów, ich przemyślenia i motywacje. I podziwiam za to autora.
Jednak mimo tego książkę czytało się bardzo ciężko, ale być może wynika to z faktu, że raczej nie czytam klasyki. Te duże bloki tekstu, długie monologi albo opisy sprawiały, że momentami miałam dość.
Nie jestem pewna, czy jest to pozycja dobra dla licealistów, gdybym przeczytała "Zbrodnię i karę" wtedy, raczej już nigdy nie sięgnęłabym po inne dzieła Dostojewskiego. Teraz natomiast zostawiam sobie taką możliwość, jednak uważam, że muszę jeszcze dojrzeć do twórczości tego autora.

"Zbrodni i kary" nie przeczytałam w liceum, ale obiecałam sobie, że kiedyś to zrobię. W końcu nastąpił ten moment i nie do końca wiem, jak ocenić tę książkę. Z pewnością Dostojewski w doskonały sposób przedstawił psychikę bohaterów, ich przemyślenia i motywacje. I podziwiam za to autora.
Jednak mimo tego książkę czytało się bardzo ciężko, ale być może wynika to z faktu, że...

Ciekawa powieść psychologiczna. Fiodor Dostojewski w bardzo szczegółowo opisuje emocje, które towarzyszą głównemu bohaterowi - Rodionowi Romanowiczu Roskolnikowowi. Rodion zabił dwie kobiety i popada w obłęd, nikt nie może się dowiedzieć. Kiedy skończy się jego udręka? Czy było warto? Czy był to czyn moralnie usprawiedliwiony?
Jeśli ktoś lubi zagłębiać się w ludzką psychikę to zdecydowanie jest to odpowiednia pozycja, która porusza także wiele ważnych tematów, tj. wiara, filantropia.

Ciekawa powieść psychologiczna. Fiodor Dostojewski w bardzo szczegółowo opisuje emocje, które towarzyszą głównemu bohaterowi - Rodionowi Romanowiczu Roskolnikowowi. Rodion zabił dwie kobiety i popada w obłęd, nikt nie może się dowiedzieć. Kiedy skończy się jego udręka? Czy było warto? Czy był to czyn moralnie usprawiedliwiony?
Jeśli ktoś lubi zagłębiać się w ludzką...

Niesamowita pozycja, która mimo tego że jest lekturą szkolną i było mi przypisane ją przeczytać to w żaden sposób tego nie odczułam i nie czytałam jej z przymusu, lecz robiłam to z wielką przyjemnością. Jest to książka niezwykle ważna, która porusza temat, jak można wywnioskować z tytułu - zbrodni oraz wynikającej z tego kary, którą człowiek wcześniej czy później poniesie.
Głównym bohaterem jest Rodion Romanowicz Raskolnikow - 23 letni były student wydziału prawa, który z braku pieniędzy na studia i na życie musiał z nich zrezygnować w celu stabilizacji. Nie ma on zupełnie odciętej drogi od pieniędzy, gdyż jest on wspomagany drobną sumą przez swoją matkę i siostrę, które dbają o jego przyszłość, lecz to nie wystarcza, aby rozwijać swoją karierę.

Rodion jest kompletnie rozbity, nie wie co dalej robić. Czuje, że sam nie sprosta swoim obecnym problemom, dlatego decyduje się na podjęcie bardzo pochopnego, jak i niedopuszczalnego czynu, którego w normalnej sytuacji nigdy by się nie dopuścił. Mianowicie postanawia pozbawić życia pewną lichwiarkę - Alonę Iwanownę, której w równie niekorzystnych sytuacjach powierzał pod zastaw przedmioty rodzinne. Teraz obecnie nie ma zamiaru tego robić, gdyż kobieta nie dość, że wypłacała mu zbyt małą kwotę to jeszcze nie była zbyt uprzejmą osobą, przez co jakiekolwiek dojście do porozumienia było zgoła na straconej pozycji.
Zaplanowana zbrodnia dochodzi do skutku, bohater nie dość, że pozbawił życia staruszkę, to na dodatek uśmiercił jej przyrodnią siostrę - Lizawietę.
Zbrodnia ta była okrutną zbrodnią.
Po tym wydarzeniu bohater przeżywa wewnętrzne katusze, a mianowicie dręczą go wyrzuty sumienia, choć z początku wmawiał sobie, że zrobił dobrze dla ludzkości, gdyż przez to nie będzie osoby która będzie innym utrudniać życie. Dzięki temu też będzie mógł się fizycznie i psychicznie odbudować, to dodatkowo będzie miał okazję wspomóc też i inne osoby z jego otoczenia.
W miarę rozwoju akcji i z każdą kolejną stroną osoby mu bliskie zaczynają przeczuwać, że dzieje się z nim coś złego. Bohater zamyka się w sobie - następuje jego wewnętrzna przemiana.
Zostaje również wszczęte dochodzenie odnośnie zabójstwa kobiet, przez co sytuacja staje się coraz bardziej napięta. Nie mały wpływ zaczyna wywierać na niego śledczy, który po względnym rozeznaniu w sprawie od znajomego policjanta zaczyna w bardzo sprytny i przebiegły sposób wyciągać od niego niezbędne informacje i to on nazywa go zabójcą, choć nie ma na to żadnych dowodów, gdyż te zostały przez bohatera sprytnie usunięte.

W tej historii oprócz trudnej sytuacji głównego bohatera mamy również poruszone wątki niechcianych i trudnych związków, a także ciężkiego życia ludzi, którzy aby utrzymać się przy nim muszą podejmować bardzo trudne decyzje i podjąć się pracy która bardzo, ale to bardzo narusza ich dobrą opinię wśród społeczeństwa. Mamy również styczność z wszelkimi chorobami, które panowały na przestrzeni XIX wieku. Bardzo wzruszyły mnie wątki romantyczne które są tam zawarte, a także piękne relacje pomiędzy rodzinami, które mimo kłótni i nieporozumień umieją odnaleźć siebie i być przy tych na których im najbardziej zależy bez wyjątku na to co uczynili. Bardzo barwne są także i opisy Petersburga - miejsca gdzie dzieje się cała historia. Autor stworzył coś niezwykłego, coś co pozwala otworzyć człowiekowi oczy na wiele spraw i zatrzymać się i pomyśleć nad własnym życiem i zrozumieć jego przeciwności. Bohaterowie są niezwykli, każdy wyjątkowy na swój sposób, przez co możemy się z nimi zżyć, zwłaszcza z głównym bohaterem, jego przyjacielem, matką, siostrą, a także przyszłą żoną. To aby dowiedzieć się jak się to wszystko zakończyło wystarczy sięgnąć po tę pozycję. Żałuję tylko, że tak niewiele osób sięga po tego typu literaturę, która pozwala kształtować człowieka.

Niesamowita pozycja, która mimo tego że jest lekturą szkolną i było mi przypisane ją przeczytać to w żaden sposób tego nie odczułam i nie czytałam jej z przymusu, lecz robiłam to z wielką przyjemnością. Jest to książka niezwykle ważna, która porusza temat, jak można wywnioskować z tytułu - zbrodni oraz wynikającej z tego kary, którą człowiek wcześniej czy później...

"Siebie zabiłem, nie staruchę"

Kiedy czytamy kryminały, najczęściej stajemy po stronie śledczego, który dąży do odkrycia, kto jest przestępcą, tylko po to, by wsadzić go za kratki. Nie zastanawiamy się nad emocjami, jakie targają mordercą. Liczą się tylko motywy i dowody zbrodni oraz kto zabił. Postać zbrodniarza schodzi na dalszy plan, bo najistotniejsze jest przestępstwo, które popełnił.

Fiodor Dostojewski natomiast postanowił skupić swoją uwagę nie na dowodach i śledztwie, lecz na psychologii mordercy. Rodiona Romanowicza Raskolnikowa pozanjemy, gdy już planuje przedsięwzięcie zabicia starej lichwiarki. Zanim zdecyduje się na ostateczny krok, poznajemy całą jego sytuację materalną i rodzinną, które ostatecznie pchają bohatera "Zbrodni i kary" do przekrocznia granicy, przez którą nie da się już wrócić.

Proste, co nie? Jak u każdego przestępcy. Bieda, chęć zmienienia swojego życia, przestępsto. Tak jednak nie jest u Raskolnikowa. Dostojewski nie podaje nam odrazu całego portretu psychologicznego bohatera. Jego postać poznajemy wraz z postępem fabuły i dopiero, kiedy przeczytamy ostatnią stronę, będziemy w stanie zadać sobie pytanie: czy Raskolnikow rzeczywiście jest zbrodniarzem?

"Zbrodnia i kara" to nie tylko studium psychologiczne mordery, ale całej warstwy petersburskiej biedoty. Wpływ miasta na ludzi jest dostrzegalny przez całą powieść. Jak i Adam Mickiewicz w "Ustępie" do III części "Dziadów" opisał Sankt Petersburg jako "miasto budowane przez Szatany", tak i w powieści Dostojewskiego miasto jest opisywane jako demoniczne. Plac Sienny, po którym lubi przechadzać się Raskolnikow, jest przepełniony postaciami takimi jak: pijak Marmieładow, prostytutka Sonia czy erotoman o pedofilskich skłonnościach Swidrygajłow. W tej części Petersburga nie ma szczęśliwych zakończeń. Ludzie rodzą się, by zgnić. I tu nasuwa się bardzo ważna refleksja. Czy faktycznie natura stworzyła wszystkich ludzi równymi sobie, czy to tylko społeczeństwo rozdziela ludzi na Napoleonów i wszy?

"Zbrodnia i kara" to nie tylko jedna z lektur, które trzeba przeczytać, by zdać maturę z podstawy programowej, ale również świetna powieść psychologiczna. Tym, którzy nie znają tej książki naprawdę polecam, a tym, którzy muszą ją przeczytać, proponuję pokonanie swojego lenistwa czy rusofobii i przeczytania chociaż pierwszych dwóch części (uwierzcie, że później sami nie będziecie mogli się oderwać).

Tym, którzy już przeczytali powieść polecam film "Zbrodnia i kara" z 1970 roku w reżyserii Lva Kulidzhanova.

"Siebie zabiłem, nie staruchę"

Kiedy czytamy kryminały, najczęściej stajemy po stronie śledczego, który dąży do odkrycia, kto jest przestępcą, tylko po to, by wsadzić go za kratki. Nie zastanawiamy się nad emocjami, jakie targają mordercą. Liczą się tylko motywy i dowody zbrodni oraz kto zabił. Postać zbrodniarza schodzi na dalszy plan, bo najistotniejsze jest...

Lektura szkolna, która okazała się naprawdę dobrą powieścią. Zmęczona typowymi lekturami z ulgą sięgnęłam po coś innego. "Zbrodnia i kara" jest swoistymi drzwiami do umysłu mordercy. Co dziwne okazuje się on dość normalnym człowiekiem, który pobłądził. Pokutował, a w końcu odbył karę, znalazł miłość i swoje miejsce na ziemi... i być może właśnie o to w tej książce chodzi, o szukanie swojego miejsca na świecie.

Lektura szkolna, która okazała się naprawdę dobrą powieścią. Zmęczona typowymi lekturami z ulgą sięgnęłam po coś innego. "Zbrodnia i kara" jest swoistymi drzwiami do umysłu mordercy. Co dziwne okazuje się on dość normalnym człowiekiem, który pobłądził. Pokutował, a w końcu odbył karę, znalazł miłość i swoje miejsce na ziemi... i być może właśnie o to w tej książce chodzi, o...

Jest to jedna z najlepszych lektur, z jakimi spotkałam się w szkole średniej. Mamy tytułową zbrodnię i niesamowicie ciekawą charakteryzację głównego bohatera. Dla tych, którzy interesują się psychologią, będzie to miła podróż przez myśli, doznania i - przede wszystkim - ogromne problemy zbuntowanego chłopaka.

Jest to jedna z najlepszych lektur, z jakimi spotkałam się w szkole średniej. Mamy tytułową zbrodnię i niesamowicie ciekawą charakteryzację głównego bohatera. Dla tych, którzy interesują się psychologią, będzie to miła podróż przez myśli, doznania i - przede wszystkim - ogromne problemy zbuntowanego chłopaka.

Przeczytałam tą książkę już trzykrotnie w tym raz w oryginale. To co można odczuć w trakcie jest niesamowite. Dodatkowo za każdym razem można wynieść z tej książki coś innego.

Przeczytałam tą książkę już trzykrotnie w tym raz w oryginale. To co można odczuć w trakcie jest niesamowite. Dodatkowo za każdym razem można wynieść z tej książki coś innego.

Nie spodziewałem się tak wartkiej akcji po powieści psychologicznej.

Nie spodziewałem się tak wartkiej akcji po powieści psychologicznej.

Rosyjskosc przez duze "R". Wybitna ksiazka!

Rosyjskosc przez duze "R". Wybitna ksiazka!

Pod względem fabuły jest to najlepsza lektura jaką czytałam 👍📖

Nie podoba mi się jednak że jest ona bardzo rozpisana📝📝📝 przez autora, ale to inna epoka i ludzie pewnie zachwalali takie długie książki🤷

Pod względem fabuły jest to najlepsza lektura jaką czytałam 👍📖

Nie podoba mi się jednak że jest ona bardzo rozpisana📝📝📝 przez autora, ale to inna epoka i ludzie pewnie zachwalali takie długie książki🤷