Może się wydawać, że o II wojnie światowej napisano już wszystko, a już czerpanie wiedzy na ten temat z literatury kryminalnej, zakrawać może na lekkie nadużycie, ale jednak… W powieści „Czerwone gardło”, autor dotyka bardzo delikatnej dla Norwegów kwestii, współpracy Quislingowców z Trzecią Rzeszą. Teoretycznie ten rozdział historii Norwegii jest już zamknięty i to tak szczęśliwie, że po powrocie następcy tronu z Londynu, rozstrzelaniu Quislinga i uwięzieniu aktywistów Nasjonal Samling, Norwegia zaliczona została do grona zwycięzców w tamtej wojnie. A przecież jeszcze latem 1944 roku, kiedy mit niezwyciężonej armii niemieckiej leżał już w gruzach, z Norwegii szerokim strumieniem płynęli ochotnicy do dywizji Norge i Nord, operujących na froncie wschodnim jednostek Waffen SS. Łącznie przez te jednostki przewinęło się 50 tys. ochotników! Dla nich wrogiem i zagrożeniem ojczyzny byli bolszewicy, dla nich Król – który w 1940 roku uciekł do Anglii przed nadciągającymi hitlerowcami – był zdrajcą, który zostawił swój naród w potrzebie.
W 1945 roku zagrożonych sądem wojennym było blisko 100 tys. obywateli norweskich, w ten czy inny sposób wspierających rządy Quislinga. Ale taka skala, nie pozwalała na budowanie mitu o bohaterskim narodzie, zjednoczonym pod berłem króla w walce z faszystowskim najeźdźcą. To niezagojona do dziś rana na ciele norweskiego społeczeństwa, która stała się kanwą pierwszego tomu Trylogii z Oslo.
Pięciu młodych Norwegów z Dywizji Waffen SS „Norge”: Edvard Mosken, Sindre Fauke, Daniel Gudeson, Gudbrand Johannes i Hallgrim Dale, spędza kolejną już zimę w okopach pod Leningradem. Gwałtowny bieg wypadków sprawia, że wkrótce tracą się z oczu na wiele lat.
Ponad pół wieku później, Komisarzowi Hole – oddelegowanemu do śledzenia grup neonazistowskich – wpada w ręce raport o zakłóceniu ciszy nocnej. W cichej, letniskowej osadzie ktoś urządził sobie nocne strzelanie z bardzo rzadkiej broni – karabinu Marklin. W Johannesburgu – w przypadkowej akcji – w ręce południowoafrykańskiej policji wpada Andreas Hochner, znany handlarz bronią. Harry Hole zaczyna łączyć fakty.
Należę do bezkrytycznych zwolenników Nesbo i Harrego Hole, więc moja opinia jest jak najbardziej subiektywna – to jest wyśmienita powieść i znakomita zachęta do czytania kolejnych części trylogii z Oslo (Trzeci Klucz i Pentagram)

Może się wydawać, że o II wojnie światowej napisano już wszystko, a już czerpanie wiedzy na ten temat z literatury kryminalnej, zakrawać może na lekkie nadużycie, ale jednak… W powieści „Czerwone gardło”, autor dotyka bardzo delikatnej dla Norwegów kwestii, współpracy Quislingowców z Trzecią Rzeszą. Teoretycznie ten rozdział historii Norwegii jest już zamknięty i to tak...