Książka Horniga to moja trzecia książką o oblężeniu Wrocławia w 1945 r., po Kronikach[…] ks. Peikerta i dwóch pozycjach Hugo Hartunga. „Wspomnienia z oblężonego miasta” uzupełniły moją wiedzę o obszary, o których, z racji położenia geograficznego i stacjonowania (Peikert – południe i Hartung – zachód) mniej było u obu wspomnianych autorów. Ernst Hornig był pastorem ewangelickim, stąd sporo w jego książce znajdziemy opisów trudności i „nadludzkiego w wysiłku” w niesieniu posługi i opieki nad członkami Kościoła i ludności Twierdzy, ale to również próba ukazania heroizmu duchownych i świeckich członków wspólnoty w czasie oblężenia Wrocławia przez Armię Radziecką.
Dla mnie, jako żywo zainteresowanego historią tamtego okresu mojego miasta czytelnika była to kopalnia ciekawostek i próba odtworzenia w wyobraźni tamtych strasznych dni. Jednakże szczególnie trudno czytało mi się fragmenty dotyczące bezsensownego niszczenia całych ulic i kwartałów Miasta przez cofający się w kierunku Starego Miasta Wehrmacht. Mój szczególny wewnętrzny opór budziły opisy heroizmu dobrych żołnierzy i członków Volkssturmu, których autor często gloryfikował ponad miarę. Trudno nie zauważyć, że obrona Wrocławia po lutym 1945 nie miała najmniejszego sensu (co autor przyznaje na końcu jakby bez przekonania – chyba bardziej dla „politycznej poprawności”), a fanatyzm obrońców doprowadził jedynie do cierpień ludności i obrócenia Miasta w ruiny. Irytowały mnie tragiczne opisy cierpień mieszkańców, którzy „biedni – nie wiedzieli” z jakiego powodu spotyka ich tak wiele zła od niedobrych żołnierzy radzieckich. Może efektem takiego pojmowania własnych czynów (społeczeństwa i żołnierzy niemieckich, w tym Waffen SS !) są współcześnie niby-pomyłki w rodzaju „polskie obozy koncentracyjne” i „nieludzkie wysiedlenia Niemców przez polską administrację cywilną w latach 40-tych”. Proszę o wybaczenie, ale ja tego nie kupuję, tzn. Niemców jako ofiar II wojny światowej. Dla mnie to próba wypaczania historia. Za te fragmenty książka ma u mnie spory minus.
Niezależnie od słów krytyki, moim zdaniem książka Horniga wnosi wiele istotnych i szczegółowych informacji do opisywanego tematu. Każdy zainteresowany historią Wrocławia powinien ją znać, by samemu wyrobić sobie opinię.

Książka Horniga to moja trzecia książką o oblężeniu Wrocławia w 1945 r., po Kronikach[…] ks. Peikerta i dwóch pozycjach Hugo Hartunga. „Wspomnienia z oblężonego miasta” uzupełniły moją wiedzę o obszary, o których, z racji położenia geograficznego i stacjonowania (Peikert – południe i Hartung – zachód) mniej było u obu wspomnianych autorów. Ernst Hornig był pastorem...